به گزارش سایک نیوز به نقل از مهر، در بروز فجایعی همچون حادثه ساختمان پلاسکو به همان اندازه که رسیدگی به وضعیت خانواده جان‌باختگان مهم است، رسیدگی به وضع روحی و روانی افرادی که از نزدیک درگیر مساله بوده و شهادت همکاران خود را دیده‌اند نیز ضروری است.
فاجعه ساختمان پلاسکو را می توان بی شک یکی از غمبار ترین اتفاقات سال ۹۵ به حساب آورد. حادثه ای که در آن علاوه بر آسیب دیدگان عمومی، شهادت چندین تن از زحمتکشان آتش نشانی و گروههای امدادی را در پی داشت که این موضوع غم این فاجعه را دوچندان کرد.
اما در این بین موضوع بسیار بسیار مهم دیگری مغفول مانده و آن هم وضعیت روحی همکاران این شهدا و جان برکفانی است که از نزدیک و شاید در فاصله ای کمتر از ۱۰ متر شاهد پرت شدن، زیر آوار ماندن و فریاد کمک خواهی و صحنه های دلخراش دیگری از همکاران خود بوده اند که این خود می تواند ضربه ای روحی برآنان وارد کرده باشد که منجر به افسردگی، اضطراب و مشکلات روحی و روانی عمیق تر و پایدارتری شود.
آیا آنها باید خودشان بیایند بگویند که ما بلا دیده ایم؟ درست در همین مقاطع است که نقش مدیریت اگر بجا ایفاء شود می تواند از تبعات روحی روانی بسیاری از این عزیزان بکاهد و بتواند آنها را به دوباره به زندگی، کار و جانفشانی باز گرداند.
در این موضوع به نظر می رسد که قد مدیریت ما بسیار کوتاه است و علی رغم اعلام آمادگی مراکز درمانی، هیچ تدبیری برای نگهداری این عزیزان، ریکاوری ایشان و سپس بازگرداند ایشان به آغوش خانواده و جامعه نشده است.
اینجا شاید آنقدر که باید به نظر نیاید که کسی که این صحنه های دلخراش را دیده، از لحاظ بدنی فرتوت شده و از لحاظ روحی و روانی هم زخمی اسات، اگر همینطور یله و ولنگار به خانه برگردد چه تبعاتی در بر خواهد داشت. آیا واقعا این موضوع درک نمی شود که دیدن پدری با این وضعیت چه حالی برای کودک این خانواده می سازد؟ یا همسری که شوهرش را با این حال ببیند چه کاری از دستش بر می آید؟
اگر فاجعه ای اتفاق می افتد مهم تر از کسانی که جانشان را از دست می دهند کسانی هستند که از نزدیک درگیر آن مسائله بوده اند و بنابه هر ترتیب قرار است که زندگیشان ادامه پیدا کند.
در هر اتفاق یا حادثه ای از دید روانشناسی بلا دیدگانی که جان سالم به در می برند از جایگاه ویژه ای برای کمک رسانی و ترمیم روحی و روانی برخوردارند که اگر مدیریت نشود خود این مسئله می تواند تبدیل به معضلی شود خاموش البته و در عین حال فاجعه آمیز تر از خود آن اتفاق که شاید نمود بیروین پیدا نکند اما قطعا تبعات درونی و درون خانوادگی بسیار دردناکی خواهد داشت.
رئیس سازمان نظام روانشناسی و مشاوره نیز در روزهای نخست این حادثه، در خصوص رسیدگی به وضعیت روانی آتش نشانان حاضر در محل هشدار داده و از سوی این سازمان برای هرگونه همکاری اعلام آمادگی کرده بود. وی در این خصوص گفته است: خواهش من این است که همه مسئولین به ویژه مسئولینی که دست اندر کار و مرتبط با سازمان آتش نشانی هستند اعم از اینکه در تهران باشند یا کل کشور، به این موضوع دقت و توجه کافی و وافی داشته باشند و رسیدگی، تدابیر و برنامه ریزی ویژه برای آتش نشانان در کل کشور با توجه به این حادثه صورت گیرد. سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور که دانش فنی و کلیه متخصصین این حوزه را در اختیار داشته و تجارب بسیار خوبی در بحث بازسازی های روحی و روانی هم برای شهروندان و هم امدادگران دارد، در صورتی که مسئولین این برنامه را در الویت کارهای خود قرار دهند با تمام وجود آمادگی دارد که به این موضوع مهم بپردازد و هرچه سریع تر نسبت به رفع آثار منفی آن اقدام کند تا مجدداً روحیه تلاش، فعالیت و شادمانی را در آتش نشانان کشور بازآفرینی نماییم. ما در سازمان نظام روانشناسی و مشاوره کشور آمادگی این را داریم که به صورت علمی و منسجم این آموزش را برعهده بگیریم و این مسئله مهم و جدی را در دستور کار خود قرار دهیم و آن را اجرایی نماییم.
بیشتر بخوانید:
