به گزارش سایک نیوز به نقل از ایسنا، پژوهش ها نشان می‌دهد که نوزادان نارس بیشتر مستعد ابتلا به ناتوانی‌های جسمی و ذهنی بوده و در یک مطالعه جدید پژوهشگران متوجه شدند که نقشه‌برداری از مغز نوزادان نارس به پیش‌بینی و جلوگیری از عواقب منفی آسیب اولیه مغزی کمک می‌کند.
مدیکال نیوز تودی در این خصوص می نویسد: در سراسر جهان، تولد زودرس علت اصلی مرگ و میر در کودکان کمتر از ۵ سال است. با توجه به آمار ارائه شده در مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)در ایالات متحده، تولد زودرس، ۱ نفر از هر ۱۰ نوزاد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این مرکز همچنین گزارش می‌دهد که یک سوم از مرگ و میر نوزادان به دلیل عوارض زایمان زودرس ایجاد می‌شود.
تولد زودرس به طور کلی با خطر بالای ابتلا به ناتوانی‌های جسمی و ذهنی و مرگ و میر در نوزادان همراه بوده، چرا که کودک برای سالم و زنده ماندن نیازمند گذراندن دوره کامل بارداری مادر است. برای مثال، اندام‌های حیاتی نوزاد از جمله ریه‌ها، کبد و مغز برای رشد کامل و سالم نیازمند گذراندن هفته‌های آخر بارداری هستند.
بسیاری از نوزادانی که پس از تولد زودرس زنده می‌مانند، دچار عوارضی مانند مشکلات تنفسی و تغذیه، مشکلات یادگیری و یا اختلالات شنوایی و بینایی هستند.
نرسیدن اکسیژن به مغز شایعترین علت آسیب مغزی در نوزادان نارس بوده که در این مورد به ماده سفید مغز آسیب وارد می‌شود. گفتنی است که ماده سفید مغز مسؤول اتصال مناطق مختلف ماده خاکستری مغز است. همانطور که انتظار می‌رود، آسیب در “سیستم حمل‌ونقل” مغز می‌تواند به مشکلات ارتباطی و انتقال ضعیف سیگنال منجر شود و بر کل بدن تاثیر منفی می‌گذارد.
یک پژوهش جدید که در مجله Neurology منتشر شده، به بررسی ارتباط بین آسیب ماده سفید مغز در نوزادان نارس و معلولیت آنها در دوران کودکی پرداخته است.
پژوهشگران کانادایی به بررسی یک گروه از نوزادان نارس در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان در بیمارستان زنان بریتیش کلمبیا و مرکز بهداشت در ونکوور کانادا پرداختند. دکتر “میلر” و تیمش، ۵۸ نوزادی را که دچار آسیب ماده سفید مغز شده بودند، مورد بررسی قرار دادند. مغز این نوزادان توسط اسکن ام‌آرآی تصویربرداری شده و ضایعات آن در حدود ۳۲ هفته پس از بارداری مورد ارزیابی قرار گرفت.
پژوهشگران، مهارت‌های حرکتی نوزادان و همچنین توانایی‌های کلامی و استدلالی آنها را در سن ۱۸ ماهگی مورد بررسی قرار دادند. آنها همچنین این نوزادان را به مدت ۷ سال مورد نظارت قرار دادند.
در نهایت دانشمندان متوجه ارتباط بین آسیب اولیه ماده سفید و آسیب‌های حرکتی و استدلالی در سال‌های بعدی زندگی این کودکان شدند.
دکتر “میلر” همچنین اشاره کرد که به منظور تعیین تاثیر طولانی مدت آسیب‌های اولیه مغزی، پژوهش های آینده برای ارزیابی عملکرد مغز در نوزادان زودرس نه تنها در سن ۱۸ ماهگی، بلکه در چند مرحله در طول دوران کودکی آنها مورد نیاز است.
