به گزارش سایک نیوز به نقل از مهر، مطالعات جدید پژوهشگران نشان می دهد، بیماری هانتینگتون ناشی از نابودی پیشرونده سلول های عصبی در مغز است.
پژوهشگران ارتباط میان بیماری هانتینگتون و اختلال در بخشی از ساختارهای مغزی که برای حرکت وکنترل آن حیاتی هستند را شناسایی کردند. بیماری هانتینگتون با از دست دادن تدریجی سلولهای عصبی در مغز مشخص می شود و تقریبا در هر ۱۰ هزار نفر، یک نفر به این بیماری مبتلا می گردد.
این اختلال به موجب نقصی ارثی در یک ژن واحد ایجاد می شود. یافته های پژوهشگران دانشگاه نورث وسترن ایلینوی آمریکا نشان می دهد، این بیماری ناشی از یک اختلال در بخشی از مغز است که برای حرکت و کنترل آن حیاتی است.
یافته ها دلایل نشانه های ناتوان کننده ای مانند از دست دادن تحرک، عملکرد شناختی، افسردگی و تغییرات شخصیتی که به طورمعمول در دوران بزرگسالی آشکار می شود و همچنین از دست دادن بافت مغز هنگام پیشرفت بیماری را توضیح می دهند.
برای این مطالعه، محققان از موشهای دارای ژن بیماری هانتینگتون استفاده کردند. آنها به این نتیجه رسیدند که این موش ها فعالیت الکتریکی ساب تالامیک خود را از دست داده بودند.
اختلال در فعالیت ساب تالامیک، به موجب سیگنال های گیرنده غیرعادی ایجاد می شود که منجر به سوخت و ساز ناقص انرژی و تجمع اکسیدان های مخرب در مغز می گردد. علاوه براین، اختلال در ،ساب تالامیک قبل از مناطق دیگر مغز رخ می دهد و سلولهای عصبی آنبه تدریج از بین می روند.
مطالعات نشان می دهد که مشکلات اولیه در ساب تالامیک نه تنها به علائم و نشانه های بیماری هانتینگتون کمک می کند، بلکه موجب اختلال در ظرفیت پردازش و سلامت ساختارهای دیگر مغز نیز می شود.
علائم این بیماری در ۳ سطح شناختی، حرکتی و روانی بروز پیدا می کنند.
اختلالات شناختی باعث می‌شود بیمار در یادگیری مشکل پیدا کند و در پردازش افکار کند عمل کرده و نتواند روی کار به خصوصی تمرکز کند. بیمار انعطاف خویش را از دست می‌دهد و برای آغاز انجام یک کار یا حتی شروع گفتگو توانایی لازم از خود نشان نمی‌دهد.
اختلالات حرکتی می‌تواند باعث سفتی ماهیچه‌ها شده و بیمار در راه رفتن و حفظ تعادل بدن دچار مشکل می‌شود و تقریبا قادر به انجام حرکات سریع نیست ضمن اینکه حرکات بدن وی نیز کند و ناهماهنگ هستند. بیمار در تکلم دچار مشکل می‌شود حتی حرکات چشمان وی هم کاملا غیر طبیعی می‌شوند.
اختلالات روانی به شکل افسردگی و بی انگیزگی و خستگی مفرط خود را نشان می‌دهد. بیمار مبتلا به هانتینگتون حواس پرت می‌شود و به ندرت می‌تواند روی موضوعی متمرکز شود. بیخوابی یا پرخوابی غیرعادی هم می‌تواند از دیگر علایم این اختلال باشد تا جایی که حتی بیمار ممکن است اقدام به خودکشی کند.
بیماری هانتینگون به ندرت در سنین نوجوانی یا حتی جوانی خود را نشان می‌دهد که تقریبا علایم مشابه علایم بیماری بزرگسالان دارد و باعث افت تحصیلی ناگهانی در بیمار و بروز ناهنجاری‌های رفتاری در وی می‌شود.
