تنهایی یک تجربه رایج در میان سالمندان است که پیامد های مهمی برای سلامت شناختی دارد. یک مطالعه اخیر در 15 کشور اروپایی نشان داد که تنهایی با عملکرد شناختی پایین تر در همه حوزه های شناختی ارزیابی شده مرتبط است. این تحقیق در Psychology and Aging منتشر شده است.
تنهایی به شکاف بین روابط مطلوب و واقعی اشاره دارد و یک نگرانی برای سلامت عمومی در میان سالمندان ایجاد می‌کند. تنهایی با پیامدهای منفی متعددی مانند سلامت قلبی عروقی ضعیف‌تر، افزایش افسردگی، مرگ و میر زودرس و زوال شناختی همراه است.
این می‌تواند پاسخ‌های فیزیولوژیکی مانند التهاب و اختلال در سیستم ایمنی را تحریک کند که می‌تواند به سلامت شناختی آسیب برساند. در عین حال، آسیب‌های شناختی می‌توانند با تاثیر بر روابط اجتماعی، تنهایی را بدتر کنند که نشان‌دهنده رابطه دوسویه بین تنهایی و زوال شناختی است.
محققان لورا کاچون-آلونسو و همکارانش از داده‌های بررسی سلامت، پیری و بازنشستگی در اروپا (SHARE)، بین سال‌های 2013 تا 2020 استفاده کردند. جمعیت در هر کشور شرکت کننده نمونه نهایی شامل 55662 بزرگسال 50 ساله و بالاتر از 15 کشور اروپایی بود. شرکت کنندگان به دو گروه سنی 50-64 سال و افراد 65-97 سال تقسیم شدند.
تنهایی با استفاده از مقیاس سه ماده‌ای تنهایی ارزیابی شد که شامل سوالاتی در مورد احساس عدم همراهی، احساس کنارگذاشتن و احساس انزوا و یک سوال مستقیم از شرکت‌کنندگان است که از شرکت‌کنندگان می‌پرسد چند وقت یک‌بار احساس تنهایی می‌کنند. عملکرد شناختی در چهار حوزه شامل تسلط کلامی، اعداد، یادآوری فوری و تاخیری مورد ارزیابی قرار گرفت
محققان تفاوت‌های سنی قابل توجهی را در ارتباط بین تنهایی و عملکرد شناختی یافتند. برای شرکت کنندگان 65 ساله و بالاتر، سطوح بالاتر تنهایی پیش بینی کننده عملکرد شناختی پایین‌تر در تمام حوزه‌های شناختی بود.
به طور خاص، افزایش تنهایی با کاهش تسلط کلامی، اعداد و یادآوری فوری مرتبط بود. علاوه بر این، تسلط کلامی پایین‌تر، احساس تنهایی را در طول زمان افزایش می‌دهد، که نشان دهنده یک رابطه دو طرفه است. این نتایج نشان می‌دهد که تنهایی ممکن است یک عامل خطر روانی اجتماعی مهم برای کاهش شناختی در افراد مسن باشد.
جالب توجه است که این مطالعه هیچ ارتباط معنی داری بین تنهایی و عملکرد شناختی در میان بزرگسالان 50 تا 64 ساله پیدا نکرد که نشان می‌دهد تاثیر تنهایی بر سلامت شناختی ممکن است با افزایش سن افزایش یابد. تحقیقات آینده باید مداخلاتی را بررسی کند که اثرات تنهایی را بر عملکرد شناختی کاهش دهد.
