سایک نیوز به نقل از ایسنا: تنبیه نوعی روش انضباطی است که بر کاهش رفتار غیر مطلوب در کودکان تمرکز دارد.
گروهی از مشاورین و والدین کودکان بر این عقیده هستند که تنبیه می‌تواند در آموزش کودکان به کار آید و جدای از خشونت است، تنبیه می‌تواند اخلاقیات را به کودک بیاموزد و یادآور تعهد و مسئولیت شود. گاهی والدین لازم است به طور جدی با کودکان برخورد کنند و در برخی شرایط تنبیه نشدن بچه‌ها یک اشتباه محض در تربیت آنان است.
در مورد تنبیه فرزندان یک رای باشید.
تنبیه به معنای اصلاح کردن و آگاه کردن است و اگر والدین به وسیله تنبیه فقط خشم خود را فرو نشانند، دیگر به معنای تنبیه نیست زیرا باعث اصلاح رفتار کودک نمی‌شوند. تنبیه کردن نادرست کودکان می‌تواند آسیب‌های روانی و تبعاتی مانند فرار از مدرسه، بزهکاری، اعتیاد یاعدم پیشرفت شغلی برای کودکان به همراه داشته باشد. مهمترین نکته در تنبیه کودکان یک نظربودن والدین بر سر تنبیه کودک است.
تنبیه کلامی کودکان
به جای تنبیه بدنی بهتر است با واکنش‌های کلامی رفتار کودکان را اصلاح کنیم با به سرکوب شخصیت آنها بپردازیم. در زمینه تنبیه کردن کودکان نباید افراط کنیم زیرا تنبیه تاثیر خود را از دست می‌دهد . به طور مثال به کودکان نگوییم: «تو دختر یا پسر بدی هستی»، رفتار آنها را سرزنش کنیم و بگوییم «تو کار بدی کردی». یکی از نکات مهم در تنبیه کودکان این است که قبل از تنبیه به کودک بگوییم به خاطر چه کاری او را تنبیه می‌کنیم .
حد مجاز تنبیه بدنی کودکان
اگر تنبیه کودکان همراه با خشونت باشد، تاثیری در اصلاح رفتار آنان ندارد و می‌تواند کودک را پرخاشگر کند، بنابراین توصیه می‌شود در مواقعی که استفاده از تنبیه بدنی تنها راه چاره برای والدین است آرام پشت دست کودکتان بزنید اما از آن فراتر نروید.
اگر کودک با تنبیه و ترس از آن به تکرار اشتباهش نپردازد و ما نتوانیم او را توجیه کنیم، در بزرگسالی با تهدید و تنبیهی که والدین اعمال می‌کنند، به مقابله می‌پردازد و دیگر نمی‌توانیم او را کنترل کنیم.
چه زمانی متوجه تنبیه درست کودکان می‌شویم؟
گاهی اوقات تنبیه کلامی باعث تشدید رفتار کودکمان می‌شود ونه تنها او را آرام نمی‌کند بلکه باعث بی‌قراری بیشتر او نیز می‌شود. این گونه تنبیهات هیچگونه اثری بر روی کودک ندارد و باعث بروز احساساتی مانند خشم، ترس و ناامیدی یا انتقام در کودک می‌شود یک نمونه از این تنبیهات کلامی اشتباه این است :«تو دیگر بچه من نیستی».
قبل از تنبیه کودکتان کمی مکث کنید.
قبل از تنبیه کردن کودکتان ابتدا آرامش خود را حفظ کنید و رفتاری انجام ندهید که باعث شود از او عذرخواهی کنید یا اینکه پشیمان شوید. کودکان برای رشد و تکامل خود نیاز به حمایت والدین خود دارند پس باید در این مسیر صبور بود به این نکته توجه کرد که کودک نیز یک انسان است و نمی‌تواند همیشه بی نقص عمل کند.
قبل از تنبیه کودکان انتظارات خود را از آن ها مشخص کنید.
ابتدا مفهوم کار درست و نادرست به فرزندتان بیاموزید و سپس از او انتظار داشته باشید که رفتار درستی انجام دهد .والدین باید در همه شرایط از فرزند خود حمایت کنند و در کنار تنبیه از آنان حمایت‌های عاطفی نیز داشته باشند.
نحوه نه گفتن به کودکان و اصلاح رفتار آن ها
تا سن ۲ سالگی کودکان نمی‌توانند کار درست را ازغلط تشخیص دهند و باید شما دراین سن با گفتن یک نه قاطع به اصلاح رفتار آنها بپردازید اما بعد از این سن و با رشد کودک باید درباره علت امر و نهی نیز به کودک خود توضیحاتی بدهید تا او بتواند مفهوم درستی یا نادرستی را به خوبی درک کند.
درباره تنبیه کودکان روی حرف خود بمانید.
اگر والدین به کودک خود بگویند که اگر این رفتار اشتباه را انجام دهی تنبیهت می‌کنم اما وقتی آن رفتار از فرزندان سر زد هیچ تنبیهی برایش درنظر نگیرند. این رفتارباعث تکرار کردن دوباره اشتباهات کودکان می‌شود زیرا والدین هیچ اقتداری از خود نشان نمی‌دهند.
والدین باید تبعات کارهای اشتباه فرزندان را مشخص کنند و همانند یک قانون در ذهن فرزندشان بگنجانند. مانند این که اگر کودک او اسباب بازی‌هایش را مرتب کرد با تشویق والدینش روبرو شود و درک کند که این رفتار در قوانین خانه جزو یک رفتار درست است یا اگر رفتاری نادرست انجام داد، بداند با تنبیه روبرو می‌شود ودرک کند، این رفتار در قوانین خانه جزو یک رفتار نادرست است.
