به گزارش سایک نیوز به نقل از روزنامه جام جم، نشاط اجتماعی به عنوان فرآیندی فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی است. نشاط اجتماعی در عرصه‌های عمومی متجلی می‌شود که سه ویژگی داشته باشند. ابتدا، پویایی. دوم، سلامت ذهن و روان و سوم، داشتن یک تعهد اجتماعی. بنابراین، جامعه‌ای که افرادش دارای سه ویژگی ذکرشده باشند دارای نشاط اجتماعی هستند و مردمانش از یک امنیت خاطر برخوردارند، اما جامعه برای آن که نشاط اجتماعی در آن نهادینه شود چه خصوصیاتی باید داشته باشد؟
یکی از مهمترین مسائلی که می‌تواند سبب نشاط اجتماعی شود، نشاطی است که از طریق کار و اشتغال به دست می‌آید. در واقع، کار بهانه‌ای است برای حضور افراد جامعه در عرصه‌های مختلف اجتماع، اما کار، به خودی خود تعیین‌کننده نشاط اجتماعی نیست. فقط می‌تواند افراد را تا حدودی رها و مسئولیت‌های اجتماعی آنها را تصریح کند.
یکی از کیفیت های دیگر که می‌تواند در نشاط اجتماعی مؤثر باشد محیطی است که فرد در آن قرار دارد. مشخصه بَعد، موقعیت است. این که موقعیت افراد چگونه تعریف و تشریح شده و چگونه قرار است به نیازهایشان پاسخ دهد. بعلاوه، موضع افراد است.
این که فرد در قبال موقعیتی که در آن قرار دارد چه موضعی اتخاذ می‌کند نیز بسیار مهم و حائز اهمیت است. موضوع دیگر آن که راهکار افراد برای حل و فصل مسائل و مشکلات چه بوده و راه‌حل آنها برای شاد بودن در نوع تخصص و مسئولیت‌شان چیست و تا چه میزان نشاط در زندگیشان جنبه عملی پیدا می‌کند و در آخر، مردم چقدر برای شادی و نشاط در زندگیشان برنامه‌ریزی دارند و این موضوع تا چه میزان می‌تواند تضمین‌کننده قوای جسمی، روحی و روانی باشد. پس با این ویژگی‌ها باید پذیرفت که نشاط اجتماعی در جامعه ما لازم و ضروری است.
در بررسی وضعیت امروز جامعه در زمینه نشاط اجتماعی، طبیعی است که نمی‌توان نگاهی کمی به قضیه داشت، اما دیدگاه کیفی را می‌توان تا حدودی تشریح کرد. احتمال می رود در حوزه‌های مختلفی که کار در آن تنوع و تخصص‌گرایی بیشتری دارد، شادمانی و رهابودگی اجتماعی بیشتر دیده می‌شود. در مقابل، در جاهایی که میزان تعهد و مسئولیت‌پذیری کمتر است، چون استرس‌ها و فشارها بیشتر است و افراد کمتر به بقا فکر می‌کنند و میزان ابهام و تردید بالاست، پس نشاط اجتماعی پایین‌تر خواهد بود. نکته مهم این که، به‌هیچ‌عنوان نباید نشاط اجتماعی دست‌کم گرفته شود.
در بالا و پایین آمدن میزان نشاط اجتماعی نیز سه عامل مؤثر است. اولا، توجه و حساسیت مدیران و مسئولان. در حالی که این افراد (مدیران و مسئولان) بیشتر پست‌های کلیدی را در دست داشته و در بسیاری از تصمیم‌گیری‌ها و تصمیم سازی‌ها نقش دارند، بنابراین جایگاه بارز و برجسته‌ای دارند. ثانیا، تعهد خود افراد است. در واقع، میزان توجه آنها به نقش‌ها و مسئولیت‌هایی که می‌پذیرند. ثالثا، داشتن برنامه و هدف در سطوح خرد و کلان (در موضوع نشاط اجتماعی) است.
