به گزارش سایک نیوز به نقل از ایرنا از سی ان ان، اوتیسم برای میلیون ها خانواده در سراسر جهان به یک چالش بدل شده است. برخی والدین ارتباط با کودکان دارای اوتیسم خود و یا پی بردن به چگونگی درک آنها از محیط اطرافشان را دشوار و یا حتی ناممکن می دانند.
اوتیسم به عنوان یک وضعیت ذهنی حتی می تواند بر توانایی کودک برای تعامل اجتماعی و یا ابراز احساسات تاثیر بگذارد و اغلب تمایلی برای رفتارهای تکراری به وجود می آورد.اما یک مطالعه جدید که دیروز در مجله Lancet منتشر شد، نشان داد که والدین می توانند از سنین پایین به کودکان دارای اوتیسم خود در کاهش شدت علائم بیماری و تقویت توانایی آنها در برقراری ارتباط کمک کنند.
به گفته ‘جاناتان گرین’ پروفسور روانشناسی کودک و نوجوان در دانشگاه منچستر که ریاست این مطالعه را داشت، این یافته ها نتیجه مطالعه ‘ارتباطات اوتیسم در کودکان در سنین پیش از دبستان’ است که به منظور یاری به والدین برای کمک به تقویت ارتباط میان کودک و والدین در خانه طراحی شده بود.

 
مزایای مداخله والدین
اوتیسم یک اختلال طیفی است، به گونه ای که کودکان طیفی از علائم و شدت این بیماری را تجربه می کنند.
دلایل ابتلا به اوتیسم کاملا ناشناخته است و در حال حاضر هیچ درمان یا علاج دارویی برای این بیماری وجود ندارد؛ محققان برای شدت اوتیسم سه سطح خفیف، متوسط و شدید را تعیین کرده اند.
اوتیسم شدید به این معنی است که کودک متوجه حضور افراد در اطراف خود نیست و ممکن است دست خود را با شدت تکان دهد و زمانی که پدر و مادر نام او را صدا می کنند، والدین را نادیده می گیرد.
در وضعیت متوسط این بیماری، کودک کوچکتر از سن خود به نظر می رسد و درخواست های خود را با صدای بلند مطرح می کند. اما علائم خفیف این بیماری قابل تشخیص نیستند.
اصل و اساس در مطالعات و درمان های قبلی این بود که درمانگرها به طور مستقیم روی کودکان کار می کردند تا مهارت های ارتباطاتی آنها را تقویت کنند و علائم این بیماری را مانند رفتارهای تکراری، کاهش دهند.
اما برعکس، مطالعه جدید ‘مداخله به واسطه پدر و مادر’ است که محققان معتقدند می تواند فضای درمانی همیشگی برای کودکان مبتلا به اوتیسم در خانه به وجود آورد.
در طول این آزمایش کودکان مبتلا به اوتیسم شدید به دو گروه تقسیم شدند، در یک گروه کودکان و والدین درمان های استاندارد و متعارف را دریافت کردند و در گروه دیگر والدین برای درک بهتر چگونگی برقراری ارتباط موثر با کودکان شان به همراه درمانگرها فعالیت کردند.
براساس این مطالعه، در گروه کودکانی که والدینشان آموزش های لازم را دریافت کرده بودند، والدین برای تعامل با فرزندان تواناتر شدند، ارتباط والدین و کودکان دارای اوتیسم بهبود یافت و از شدت علائم اوتیسم در کودکان کاسته شد.
محققان اثر طولانی مدت این شیوه را بر کودکان و والدین آنها در طی شش سال تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که پس از شش سال اجرای شیوه مورد نظر، ۴۶ درصد از کودکانی که پدر و مادر آنها تحت آموزش قرار گرفته بودند دارای علائم اوتیسم شدید بودند، اما در کودکانی که والدین آنها مراقبت های متعارف و استاندارد دریافت کرده بودند، رقم ۶۳ درصد بود.
گرچه در این مطالعه تغییری در وضعیت تکلم، اضطراب و ارتباط چالشی کودکان اوتیسمی مشاهده نشد، اما محققان نتایج را بسیار با اهمیت توصیف کردند و آن را رویه ای برای تقویت ارتباط والدین دانستند.