مزه ترش، مانند طعم پرتقال، لیمو و بسیاری از مواد غذایی دیگر، رفتارهای پرخطر افراد را تقویت می‌کند. این اثر می‌تواند حداقل ۲۰ دقیقه پس از مصرف غذای ترش و احتمالا فراتر از آن باقی بماند.

محققان فکر می‌کنند که افراد مبتلا به افسردگی و اضطراب که باید رفتارهای پرخطر خود را تقویت کنند، می‌توانند از مصرف این میوه سود ببرند. برای کسی که مضطرب است، بیرون رفتن از خانه می‌تواند به شجاعت قابل توجهی نیاز داشته باشد.

دکتر چی تان وی، محقق ارشد این تحقیق اظهار کرد که ریسک‌پذیری می‌تواند برای افراد مختلف معانی متفاوتی داشته باشد. برای برخی این است که در ارتفاع ۳۰هزار فوتی (پایی) از هواپیما بیرون بپرند اما برای برخی دیگر می‌تواند به سادگی خروج از خانه باشد و در حالی که ممکن است برای برخی معانی منفی داشته باشد، ریسک پذیری در واقع یکی از رفتارهای اولیه است که منجر به زندگی شادتر می‌شود.

از سوی دیگر، کسانی که باید از ریسک کردن اجتناب کنند – مانند خلبانان خطوط هوایی – ممکن است غذاهای ترش کمتری را در رژیم غذایی خود بگنجانند.

دکتر ماریانا اوبریست، یکی از محققان این تحقیق گفت: نتایج تحقیق ما نشان می‌دهد که ترشی باعث نمی‌شود افراد در عادت‌های خطرناک بی‌پروا شوند اما ویژگی‌های منحصربه‌فردی برای تعدیل ریسک‌پذیری دارد و ممکن است افراد ریسک‌گریز را تشویق به استفاده از فرصت‌های جدید کند.

نتایج تحقیق پیشین نشان ‌داد، افرادی که از اختلالات روانپزشکی مانند افسردگی، اضطراب یا اختلالات مرتبط با استرس رنج می‌برند، می‌توانند با استفاده از روغن‌های لیمو که دارای ویژگی‌های کاهش استرس هستند، حمایت شوند.

برای این مطالعه، به ۱۶۸ نفر نوشیدنی‌هایی با هر یک از پنج گروه اصلی طعم‌ها یعنی ترش، شیرین، تلخ، شور و اومامی داده شد سپس آزمایش ریسک‌پذیری دریافت کردند که شامل پمپ کردن باد به یک بالون بود؛ هر چه بیشتر آن را بالا می‌بردند، پول بیشتری به دست می‌آوردند اما شانس بیشتری برای بیرون آمدن از مسابقه و از دست دادن همه چیز داشتند.

افرادی که محلول ترش می‌نوشیدند بیشترین پمپاژ را انجام می‌دادند و پس از آن شور، تلخ، اومامی و شیرین قرار داشتند.

ما دقیقا نمی‌دانیم که در مغز چه اتفاقی می‌افتد تا این نوع رفتار را کنترل کند و این چیزی است که اکنون می‌خواهیم بیشتر در مورد آن تحقیق کنیم.

ما می‌دانیم که وقتی افراد سلیقه خاصی دارند در مغز چه اتفاقی می‌افتد و می‌دانیم وقتی فردی برای یک اقدام خاص تصمیم می‌گیرد چه رخ خواهد داد اما چیزی که گم شده است ردیابی مسیر عصبی است تا نشان دهیم که چگونه طعم می‌تواند بر فرآیند تصمیم‌گیری تاثیر بگذارد.