سایک نیوز به نقل از وری ول مایند: به تعویق انداختن وظایفی که از آن ها لذت نمی بریم، علی رغم عواقب آنها، امری رایج است. برخی از محققان تعلل و به تعویق انداختن وظایف را به عنوان “شکلی از شکست خودتنظیمی که با تاخیر غیر منطقی وظایف علیرغم پیامدهای بالقوه منفی مشخص می شود” تعریف می کنند.

به گفته جوزف فراری، استاد روانشناسی در دانشگاه دی پال در شیکاگو، حدود 20 درصد از بزرگسالان ایالات متحده به اهمال کاری مزمن هستند.

مهم نیست چقدر منظم و متعهد هستید، به احتمال زیاد متوجه شده اید که ساعت ها درگیر کارهای بی اهمیت (تماشای تلویزیون، به روز رسانی وضعیت فیس بوک، خرید آنلاین) هستید، در حالی که باید آن زمان را صرف کار یا پروژه ها و یا مدرسه می کردید.

تفاوتی ندارد که در حال به تعویق انداختن یک پروژه برای کار هستید یا نادیده گرفتن کارهای خانه ، درهر حالت به تعویق انداختن کار می تواند تأثیر عمده ای بر شغل، نمرات و زندگی شما داشته باشد.

در بیشتر موارد، به تعویق انداختن کار نشانه مشکل جدی نیست. این یک تمایل رایج است که اکثر مردم در برخی مواقع به آن دچار می شوند.

علل اهمال کاری

زمانی را به خاطر آورید که فکر می کردید یک هفته فرصت دارید تا پروژه ای را به پایان برسانید و تا روز آخر کاری انجام ندادی. یا در مورد زمانی که تصمیم گرفتید آپارتمان خود را تمیز نکنید، زیرا “در حال حاضر حوصله انجام آن را نداشتید.”

ما اغلب فرض می‌کنیم که پروژه‌ها زودتر از مانی که تا ددلاین باقی مانده است تمام می شوند، درواقع زمانی که معتقدیم هنوز زمان زیادی برای تکمیل این وظایف داریم، می‌تواند منجر به احساس امنیت کاذب شود.

یکی از بزرگترین عواملی که در به تعویق انداختن کارها نقش دارد، این تصور است که ما باید برای انجام یک کار انگیزه خاصی داشته باشیم.

واقعیت این است که اگر منتظر بمانید تا در چارچوب ذهنی مناسبی برای انجام برخی کارها (مخصوصاً کارهای نامطلوب) قرار بگیرید، احتمالاً متوجه خواهید شد که زمان مناسب هرگز فرا نمی‌رسد و کار هرگز کامل نمی‌شود.

در ادامه به چند عامل دیگر که باعث به تعویق انداختن کارها می شوند اشاره می کنیم:

تحصیلات آکادمیک

محققان بیان می‌کنند که اهمال‌کاری می‌تواند به‌ویژه در بین دانش‌آموزان مشهود باشد. یک متاآنالیز در سال 2007 که در بولتن روانشناسی منتشر شد، نشان داد که 80 تا 95 درصد از دانشجویان کالج به طور منظم اهمال کاری می کنند، به خصوص زمانی که نوبت به تکمیل تکالیف و دروس می رسد.

به گفته محققان، برخی از تحریفات شناختی عمده وجود دارد که منجر به اهمال کاری تحصیلی می شود. دانش آموزان تمایل دارند:

• زمان باقی مانده برای انجام وظایف را بیش از حد برآورد می کنند.
• میزان انگیزه خود در آینده را بیش از حد ارزیابی می کنند.
• مدت زمان انجام برخی فعالیت ها را دست کم می گیرند.
• به اشتباه فرض می کنید که باید در چارچوب ذهنی مناسب برای انجام کار بر روی یک پروژه باشید.

سوگیری فعلی

سوگیری فعلی پدیده ای است که در رفتار انسان مشاهده می شود و ممکن است منجر به تعلل شود. سوگیری کنونی به این معناست که ما بیشتر متمایل به رضایت یا پاداش فوری هستیم تا پاداش های بلندمدت. به همین دلیل است که به تعویق انداختن کارها، در لحظه احساس خوبی به ما می دهد.

برای مثال، پاداش فوری ماندن در رختخواب و تماشای تلویزیون جذاب‌تر از پاداش بلندمدت انتشار یک پست وبلاگ است، که انجام آن بسیار طولانی‌تر است.

افسردگی

به تعویق انداختن کارها می تواند نتیجه افسردگی باشد. احساس ناامیدی، درماندگی و کمبود انرژی می‌تواند شروع (و پایان) ساده‌ترین کار را دشوار کند. افسردگی همچنین می تواند منجر به شک و تردید به خود شود. وقتی نمی‌توانید بفهمید که چگونه با یک پروژه مقابله کنید یا نسبت به توانایی‌های خود احساس ناامنی می کنید، ممکن است راحت‌تر کارها را به تعویق بیندازید.

اختلال وسواس اجباری (OCD)

به تعویق انداختن کارها در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری- جبری نیز بسیار رایج است. یکی از دلایل این است که OCD اغلب با کمال گرایی ناسازگار مرتبط است، که باعث ترس از انجام اشتباهات جدید، تردید در مورد اینکه آیا کاری را به درستی انجام می دهید یا خیر، و نگرانی درباره ی انتظارات دیگران از شما می شود.

افراد مبتلا به OCD اغلب تمایل به بلاتکلیفی دارند که باعث می شود به جای تصمیم گیری، اهمال کاری کنند.

بیش فعالی

بسیاری از بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه / بیش فعالی (ADHD) با اهمال کاری دست و پنجه نرم می کنند.

هنگامی که حواس‌تان به محرک‌های بیرونی و همچنین افکار درونی پرت می‌شود، شروع کردن یک کار ممکن است سخت باشد، به‌خصوص اگر آن کار برایتان آسان دشوار یا جالب نباشد.

آیا اهمال کاری یک اختلال روانی است؟

به تعویق انداختن کار خود یک اختلال روانی نیست. اما در برخی موارد، ممکن است نشانه یک اختلال روانی زمینه ای مانند افسردگی، OCD یا ADHD باشد.

انواع اهمال کاری

برخی از محققان دو نوع اهمال کاری را درنظر می گیرند: تعلل‌کننده‌های منفعل و فعال

اهمال‌کنندگان منفعل: کار را به تأخیر می‌اندازند، زیرا در تصمیم‌گیری و عمل کردن به آن مشکل دارند.

اهمال‌کنندگان فعال: کار را هدفمند به تأخیر می اندازند زیرا کار کردن تحت فشار به آنها اجازه می‌دهد «احساس چالش و انگیزه کنند.»

برخی دیگر انواع اهمال کاری را بر اساس سبک‌های رفتاری مختلف تعلل، طبقه بندی می‌کنند، از جمله:

کمال گرا: به دلیل ترس از ناتوانی در انجام کامل یک کار، وظایف را به تعویق می اندازند.

رویاپرداز: وظایف را به تعویق می اندازند زیرا در توجه به جزئیات خوب نیستند.

مخالفت کننده: معتقد است که کسی نباید برنامه زمانی آنها را دیکته کند.

نگران: به دلیل ترس از تغییر یا ترک آسایش “شناخته ها” وظایف را به تعویق می اندازند.

بحران ساز: وظایف را به تعویق می اندازند زیرا دوست دارند تحت فشار کار کنند.

بیش ازحد کار کننده: بیش از حد کار می کنند و با پیدا کردن زمان برای شروع و تکمیل کار مشکل دارند.

اعمال کاران در مقابل غیر تعلل کنندگان

دکتر فراری در مصاحبه ای با انجمن روانشناسی آمریکا (APA) توضیح داد: افرادی که تعلل نمی کنند بر روی کاری که باید انجام شود تمرکز می کنند. آنها هویت شخصی قوی تری دارند و کمتر نگران چیزی هستند که روانشناسان آن را “عزت اجتماعی” می نامند – اینکه دیگران چگونه ما را دوست دارند – در مقابل عزت نفس که همان احساس ما نسبت به خودمان است.

به گفته روانشناس پیر استیل، افرادی که کارها را به تعویق نمی اندازند، دارای ویژگی های شخصیتی بالایی هستند که به عنوان وظیفه شناسی شناخته می شود، یکی از گرایش های گسترده ای که توسط نظریه پنج ویژگی بزرگ شخصیت، شناسایی شده است. افرادی که وظیفه شناسی هستند در زمینه های دیگر از جمله نظم و انضباط شخصی، پشتکار و مسئولیت شخصی نیز در سطح بالایی قرار دارند.

تاثیر منفی اهمال کاری

در مواردی که به تعویق انداختن کار مزمن می شود و شروع به تأثیر جدی بر زندگی روزمره فرد می کند، موضوع جدی تری می شود. در چنین مواردی، موضوع فقط داشتن مهارت های مدیریت زمان ضعیف نیست، بلکه بخش عمده ای از سبک زندگی فرد است.

شاید آنها صورتحساب های خود را دیر پرداخت می کنند، تا شب قبل از مهلت مقرر، کار روی پروژه های بزرگ را شروع نمی کنند، خرید هدیه را تا روز قبل از تولد به تعویق می اندازند، و حتی اظهارنامه مالیات بر درآمد خود را با تاخیر ارائه می کنند.

متأسفانه، این تعلل می تواند تأثیر جدی بر تعدادی از زمینه های زندگی، از جمله سلامت روانی و رفاه اجتماعی، حرفه ای و مالی فرد داشته باشد:

• سطوح بالاتر استرس و بیماری
• افزایش بار و سختی بر روابط اجتماعی
• رنجش از طرف دوستان، خانواده، همکاران و دانش آموزان
• عواقب قبوض معوق و اظهارنامه مالیات بر درآمد

چگونه بر اهمال کاری غلبه کنیم؟

ممکن است از خود بپرسید، چگونه می توانم جلوی تعلل را بگیرم؟

خوشبختانه، چندین کار مختلف وجود دارد که می توانید برای مبارزه با اهمال کاری انجام دهید و کارها را به موقع انجام دهید. این تمرینات را برای کنترل اهمال کاری خود در نظر بگیرید:

فهرستی از کارهایی که باید انجام دهید تهیه کنید: برای اینکه شما را در مسیر درست نگه دارد، یک ددلاین را در کنار هر مورد در نظر بگیرید.

قدم های کوچک بردارید: موارد موجود در لیست خود را به مراحل کوچک و قابل مدیریت تقسیم کنید تا وظایف شما زیاد به نظر نرسد.

علائم هشدار دهنده را بشناسید: به هر گونه فکر به تعویق انداختن توجه کنید و تمام تلاش خود را برای مقاومت در برابر آن انجام دهید. اگر به تعویق انداختن فکر می کنید، خود را مجبور کنید چند دقیقه ای را صرف کار خود کنید.

حواس پرتی را حذف کنید: از خود بپرسید چه چیزی بیش از همه توجه شما را جلب می کند – چه اینستاگرام، چه به روز رسانی فیس بوک یا اخبار محلی – و آن منابع حواس پرتی را خاموش کنید.

خودتان را تشویق کنید: وقتی یک مورد از لیست کارهایتان را به موقع تمام کردید، به خودتان تبریک بگویید و با انجام کاری که برایتان جالب است به خودتان پاداش دهید.