سایک نیوز به نقل از منتال هلث: اختلال اضطراب فراگیر نوعی اختلال اضطرابی است که با نگرانی غیرقابل کنترل و بیش از حد مشخص می شود که زندگی روزمره را به طرق مختلف تحت تاثیر قرار می دهد. روان درمانی، دارو درمانی یا رویکرد ترکیبی گزینه های درمانی موثری برای مبتلایان به این اختلال سلامت روان هستند.
اختلال اضطراب فراگیر چیست؟
افراد مبتلا به GAD، کنترل اضطراب مداوم خود را دشوار، آنرا بیش از حد و مخل زندگی روزمره می دانند. اغلب هیچ دلیلی برای اضطراب بیش از حد آنها وجود ندارد.
علائم GAD می تواند با انواع دیگر اختلالات اضطرابی، از جمله اختلال وسواس فکری اجباری و اختلال هراس همپوشانی داشته باشد. تفاوت اصلی این است که افراد مبتلا به GAD نگران طیف وسیعی از رویدادهای روزمره، از جمله امور مالی، سلامت جسمانی، روابط و عملکرد در محل کار یا مدرسه هستند.
هرکسی می تواند GAD را تجربه کند، اما بیشتر در بین زنان تشخیص داده می شود. ایجاد این اختلال اضطرابی اغلب با شروع آهسته و با علائم نوسانی در طول زندگی همراه است.
علائم اختلال اضطراب فراگیر
علائم GAD روانی و فیزیولوژیکی هستند و بیشتر طول روز بروز پیدا می کنند. فهرست علائم زیر جامع نیست، اما شامل رایج‌ترین علائمی است که افراد مبتلا به اختلال اضطراب تجربه می‌کنند.
- علائم روانی:
- نگرانی بیش از حد، غیرقابل کنترل و اضطراب شدید بدون محدودیت به یک موضوع خاص
- افکار اضطراب آور غیرواقعی که نتیجه تروما نیستند.
- تحریک پذیری
- مشکل در تمرکز یا حفظ تمرکز پایدار
- بلاتکلیفی یا تفکر بیش از حد در فعالیت ها یا رویدادهای روزانه
- عصبی بودن
- احساس مبهم درباره ی حادثه ناگوار قریب الوقوع
- علائم فیزیکی:
- بی قراری یا احساس نگرانی و اضطراب
- تنگی نفس
- تنش عضلانی یا درد عضلانی
- مشکل در به خواب رفتن
- مشکل در خواب ماندن
- معده درد و مشکلات گوارشی
- سردردهای مکرر
- خستگی
- لرزیدن یا لرزش
- تعریق
- پاسخ همراه با وحشت زدگی اغراق آمیز
اکثر افراد مبتلا به GAD همه ی علائم را به طور همزمان تجربه نمی کنند. علائم اغلب در طول زندگی در نوسان است و تمرکز افکار نگران کننده ممکن است تغییر کند. برخی افراد بیان می کنند که علائم در زمان های استرس زا بدتر می شوند.
کودکان و نوجوانان مبتلا به GAD ممکن است کمال گرایی نشان دهند یا نگرانی خود را در مورد برآورده نشدن انتظارات بزرگسالان ابراز کنند. آنها اغلب نگران عملکرد کلی خود در مدرسه یا ورزش یا پذیرفته شدن توسط همسالان خود هستند
GAD اغلب با سایر اختلالات اضطرابی، اختلالات خلقی و سوء مصرف مواد همراه است. بیماری های پزشکی که با استرس همراه هستند، مانند سندرم روده تحریک پذیر نیز می توانند وجود داشته باشند.
علل اختلال اضطراب فراگیر
هیچ دلیل خاصی برای GAD یا اختلالات اضطرابی به طور کلی وجود ندارد. متخصصان عموماً قبول دارند که ایجاد این اختلال ترکیبی از عوامل پیچیده است.
با این حال، تحقیقات برخی از عوامل خطر را برای ایجاد علائم اضطراب پیدا کرده است:
ژنتیک – کسانی که سابقه خانوادگی اختلالات اضطرابی دارند ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به GAD باشند. مشخص نیست که آیا این به دلیل یک عامل ژنتیکی است یا اینکه اضطراب از طریق پاسخ های رفتاری آموخته شده از طریق نسل ها منتقل می شود.
شیمی مغز – چندین بخش کلیدی مغز درگیر ترس و اضطراب هستند، اما هیچ پاسخ روشنی در مورد اینکه چگونه و آیا شیمی مغز منجر به ایجاد یک اختلال اضطرابی می شود یا خیر، وجود ندارد. با این حال، چندین دارو که انتقال دهنده های عصبی خاص را در مغز هدف قرار می دهند، در درمان این اختلال مفید هستند.
عوامل محیطی – محیط های استرس زا و رویدادهای آسیب زا احتمالاً در ایجاد GAD نقش دارند. علائم همچنین با افزایش استرس ناشی از عوامل محیطی بدتر می شوند.
تشخیص اختلال اضطراب فراگیر
GAD توسط پزشک یا متخصص سلامت روان تشخیص داده می شود. ارزیابی شامل سؤالاتی در مورد سابقه پزشکی، از جمله سلامت روان، و مشکلات روانی اجتماعی ناشی از علائم روانی و جسمی اضطراب است. همچنین ممکن است یک غربالگری استاندارد، مانند پرسشنامه 7 موردی اختلال اضطراب فراگیر (GAD-7) اجرا شود.
چندین شرایط پزشکی می توانند باعث ایجاد احساس اضطراب شوند. احتمالاً یک معاینه فیزیکی برای رد این شرایط انجام می شود. آزمایش‌های پزشکی، از جمله آزمایش‌های عملکرد تیروئید، آزمایش قند خون، و غربالگری‌های سم‌شناسی نیز ممکن است درخواست شود.
پیشگیری از اختلال اضطراب فراگیر
هیچ اقدام پیشگیرانه مطمئنی برای GAD وجود ندارد، با توجه به اینکه هیچ دلیل خاصی برای این اختلال وجود ندارد. با این حال، اقداماتی وجود دارد که می توان برای کاهش اضطراب کلی انجام داد. اضطراب محصول جانبی طبیعی پاسخ به استرس است، بنابراین یادگیری روش‌هایی برای مدیریت استرس‌های روزانه می‌تواند به کاهش احساس استرس شما کمک کند.
از مصرف مواد ناسالم از جمله الکل، نیکوتین و کافئین خودداری کنید. بسیاری از مردم متوجه می شوند که کاهش مصرف این مواد منجر به کاهش شدت اضطراب در طول روز می شود.
مهارت های مدیریت زمان را تمرین کنید. این شامل اولویت بندی مسائل در صورت بروز، درخواست کمک از دیگران در صورت نیاز، و تعیین حد و مرز بین کار و سایر زمینه های زندگی است.
عادات خواب سالم را تمرین کنید. این شامل پیروی از یک روال خواب منظم است که اغلب در مواقعی که اضطراب زیاد است دشوار است. اختلالات خواب ممکن است نقش مهمی در احساس خستگی، تحریک‌پذیری و کشمکش‌های تمرکز داشته باشد که در طول روز رخ می‌دهد.
روزانه ورزش کنید. فعالیت بدنی راهی فوق العاده برای تقویت هورمون های طبیعی حس خوب در سراسر بدن و کاهش سطح کورتیزول (هورمون استرس) است.
