سایک نیوز به نقل از مقالات معتبر: اگر کسی را می‌شناسید که با ناامیدی، افسردگی یا افکار خودکشی دست و پنجه نرم می‌کند، ممکن است از خود بپرسید که چگونه می توانید به او کمک کنید؟

اکثر آمریکایی‌هایی که اخیراً مورد بررسی قرار گرفتند می‌گویند که می‌دانند خودکشی قابل پیشگیری است و برای کمک به کسی که می‌شناسند و می دانند در معرض خطر است، اقدام می‌کنند. با این حال بسیاری از ما از انجام کار اشتباه می ترسیم. دورین مارشال، روانشناس و معاون برنامه های بنیاد آمریکایی پیشگیری از خودکشی، می گوید در واقع، لازم نیست برای کمک به یک فرد، متخصص آموزش دیده باشید.

او می گوید: همه نقشی در پیشگیری از خودکشی دارند. اما بیشتر مردم خودداری می کنند. ما اغلب می گوییم: به احساس خود اعتماد کنید. اگر نگران کسی هستید، قدمی را در جهت کمک به او بردارید.

وایت‌ساید می‌گوید: «به طور کلی مراقبت از یکدیگر، خطر خودکشی را کاهش می‌دهد. زیرا افرادی که احساس بودن در یک ارتباط را دارند کمتر به سمت خودکشی می روند.»

او افزود: «هرچه زودتر به کسی کمک کنی،  او کمتر رنج می برد».

در اینجا 9 کاری وجود دارد که می تواند کمک کننده باشد:

1. علائم هشدار دهنده را بشناسید.

مارشال می‌گوید علائم خطر خودکشی شامل تغییرات خلق و خو و رفتار است.

مارشال توضیح می دهد: «به عنوان مثال، شخصی که معمولاً بخشی از یک گروه یا فعالیت است و متوجه می شوید که دیگر حضور پیدا نمی کند. “کسی که معمولاً خوش اخلاق است و می بینید که به راحتی ناامید یا عصبانی می شود.”

وایت‌ساید می‌گوید: اگر به‌دلیل همه‌گیری کرونا، عزیزان خود را به‌صورت مجازی می‌بینید، اگر آنها شروع به کناره‌گیری از فضاهای مجازی کردند، به آن توجه کنید.

او می‌گوید: «اگر آنها به تماس‌های تلفنی پاسخ نمی‌دهند یا در تماسی با خانواده شرکت نمی‌کنند یا در رسانه‌های اجتماعی حضور ندارند، این منطقی است که کنجکاو شوید که به دوستتان چه می گذرد – زمانی که افراد شروع به ناپدید شدن می کنند.»

علائم دیگر عبارتند از احساس افسردگی، اضطراب، تحریک پذیری یا از دست دادن علاقه به چیزها.

مارشال می گوید: آنها ممکن است در مورد اینکه می خواهند به زندگی خود پایان دهند یا هدفی نمی بینند یا می خواهند بخوابند و هرگز بیدار نشوند صحبت کنند. اینها نشانه هایی هستند که آنها ممکن است به خودکشی فکر کنند. ممکن است به عنوان نیاز به دور شدن از رنج یا فرار از درد باشد.

بر اساس AFSP، افرادی که جان خود را از دست می دهند اغلب ترکیبی از این علائم هشدار دهنده را نشان می دهند.

مادلین گولد، استاد اپیدمیولوژی در روانپزشکی در دانشگاه کلمبیا که در مورد خودکشی و پیشگیری از خودکشی مطالعه می کند، می گوید علائم می تواند برای افراد مختلف متفاوت باشد.

او می گوید: برای برخی از افراد، ممکن است شروع به مشکل در خوابیدن باشد. ممکن است شخص دیگری به راحتی احساس تحقیر یا طرد شدن کند.

گولد توضیح می دهد: هر یک از این موارد می تواند کسی را بیشتر در معرض خطر قرار دهد، تا زمانی که آنها دیگر  نتوانند این موارد را کنترل کنند.

2. ارتباط بگیرید و بپرسید “خوبی؟”

بنابراین، وقتی متوجه می شوید که شخصی در حال مبارزه است و می ترسید که ممکن است به خودکشی فکر کند، چه می کنید؟

متخصصان پیشگیری از خودکشی می گویند، تماس بگیرید، بررسی کنید و نشان دهید که مراقب آنها هستید.

مارشال می‌گوید: «ماهیت شخصی که با خودکشی و افسردگی دست و پنجه نرم می‌کند، این است که آنها به احتمال زیاد دیگر مثل قبل ارتباط نمی گیرند، “آنها احساس می کنند برای دیگران بار سنگینی دارند.”

DeQuincy Lezine، روانشناس و یکی از اعضای هیئت مدیره انجمن آمریکایی خودکشی، توضیح می دهد که افرادی که افکار خودکشی دارند اغلب احساس می کنند در دام افتاده و تنها هستند. او همچنین یک بازمانده از اقدام به خودکشی است.

او توضیح می‌دهد که وقتی کسی با این شخص ارتباط می گیرد و از او حمایت می‌کند، احساس انزوا را کاهش می‌دهد.

لزین می‌گوید: «حتی اگر نتوانید کلمات دقیقی برای گفتن را پیدا کنید، همین که به آن شخص اهمیت می دهید تفاوت بزرگی ایجاد می‌کند.

جولی دی گولیر، دستیار پزشکی در سیاتل و بازمانده از اقدام به خودکشی، توضیح می‌دهد که سوالاتی مانند “حالت خوب است؟”، «اگر به چیزی نیاز دارید، به من اطلاع دهید» حرکات حمایتی ساده‌ای هستند که می‌توانند تأثیر زیادی بر روی فردی که درد عاطفی دارد داشته باشد. می تواند مارپیچ منفی را که می تواند منجر به بحران شود، قطع کند.

3. صریح باشید: در مورد خودکشی سوال کنید.

مارشال می‌گوید: «بیشتر مردم می‌ترسند در مورد خودکشی بپرسند، زیرا فکر می‌کنند که نمی‌خواهند این فکر را در سرشان بیندازند. “اما هیچ تحقیقی برای حمایت از این فکر وجود ندارد.”

در عوض، او و دیگر کارشناسان پیشگیری از خودکشی می‌گویند که بحث در مورد خودکشی به طور مستقیم و دلسوزانه با یک فرد در معرض خطر، کلید پیشگیری از آن است. می توان یک سوال مستقیم مانند “آیا تا به حال به خودکشی فکر کرده اید؟”

را پرسید.

گولد می‌گوید می‌تواند گفت‌وگویی درباره خودکشی نیز باز کند. سوالات عمومی تر مانند، “نظر شما در مورد افرادی که خود را می کشند چیست؟” می تواند کمک کننده باشد.

4. خطر را ارزیابی کنید و نترسید: احساسات خودکشی همیشه یک مورد اورژانسی نیستند.

وایت ساید می گوید: به خودتان اجازه ندهید که وحشت زده شوید.

مردم اغلب بر این باورند که فردی که قصد خودکشی را دارد باید سریعاً به بیمارستان منتقل شود. اما مارشال می‌گوید: هرکسی که این افکار را بیان کرد، نیازی به بستری شدن فوری در بیمارستان ندارد.

وایت‌ساید توضیح می‌دهد که تحقیقات نشان می‌دهد که اکثر افرادی که افکار خودکشی داشته‌اند، افکار آنها به گونه ای نبوده است که غلبه‌کننده‌ باشد و آنها را به تلاش وادار کند. به عبارت دیگر، افراد بسیار بیشتری فقط افکار خودکشی را تجربه می کنند تا اینکه بخواهند اقدامی بر روی آنها انجام دهند.

اما چگونه باید ‌فهمید که وضعیت عزیزتان یک بحران فوری است؟

وایت ساید پیشنهاد می کند سوالات مستقیمی بپرسید مثل: “آیا در فکر خودکشی در روز بعد هستید؟” و “این تمایلات چقدر قوی هستند؟”

برای کمک به این گفتگو، روان‌پزشکان دانشگاه کلمبیا پروتکل کلمبیا را توسعه داده‌اند که یک ابزار ارزیابی خطر است که از مقیاس رتبه‌بندی شدت خودکشی مبتنی بر تحقیق آنها گرفته شده است. این شما را با شش سوال راهنمایی می کند تا از عزیزتان بپرسید که آیا آنها در مورد خودکشی فکر کرده اند و آیا آنها در مورد ابزار خودکشی و جزئیات نحوه اجرای نقشه خود فکر کرده اند یا خیر.

فردی که برنامه ای در دست دارد در معرض خطر بالایی است که بر اساس آن عمل کند – طبق گزارش مرکز منابع پیشگیری از خودکشی، حدود 38 درصد از افرادی که برنامه ریزی کرده اند، درجهت آن تلاش می کنند.

5. اگر یک بحران است، ادامه دهید.

پس اگر خطر را ارزیابی کرده باشید و می ترسید که عزیزتان در یک بحران فوری قرار بگیرد، چه؟ وایت ساید می‌گوید ابتدا از آنها بخواهید که برای یک روز یا بیشتر درنگ کنند و به خود فرصت دهند.

او می‌گوید: احساسات شدیدی که ممکن است شخصی را وادار به انجام این عمل کند، “معمولاً در کمتر از 24 یا 48 ساعت برطرف می‌شوند و یا قابل کنترل می‌شوند.” او می افزاید، اگر می توانید، به آنها پیشنهاد دهید که در آن دوره زمانی با آنها بمانید. یا اگر سخت است، پیشنهاد دهید به صورت مجازی از طریق تماس ویدیویی با آنها ارتباط داشته باشید. در غیر این صورت، به آنها کمک کنید تا حمایت اجتماعی یا کمک پزشکی فوری دیگری پیدا کنند. آنها نباید در این مواقع بحرانی تنها باشند.

از آنها بپرسید که آیا ابزاری برای آسیب رساندن به خود دارند یا خیر و با آنها کار کنید تا آن موارد را از محیط خود حذف کنند. تحقیقات نشان می دهد که حذف یا محدود کردن دسترسی به وسایل، مرگ و میر خودکشی را کاهش می دهد.

6. گوش کنید و امید بدهید.

بازماندگان تلاش های خودکشی مانند Lezine و DeGolier می گویند که اگر فرد در معرض خطر فوری نباشد، همچنان مهم است که به او گوش دهید.

DeGolier می‌گوید: بزرگ‌ترین چیز این است که با ذهنی باز گوش کنید و قضاوت نکنید.

به کسی نگویید که چه کاری انجام دهد.

وایت ساید می‌گوید گام بعدی ارائه امید است. او توضیح می دهد که گفتن جملاتی مانند: “من می دانم چقدر قوی هستی. من دیده ام که از مشکلات سخت عبور کرده ای. فکر می کنم ما می توانیم با هم از آن عبور کنیم.”

او می‌گوید یکی از نزدیک‌ترین دوستان لزین در کالج این کار را در مراحل خودکشی‌اش انجام داد.

لزین می گوید: “اولین چیز، او هرگز ایمان خود را به من از دست نداد.” او همیشه معتقد بود که من زندگی مثبتی دارم و به چیزهای خوبی خواهم رسید.

او می گوید که ایمان او به من مانع از تسلیم شدن در برابر ناامیدی اش شد.

او می‌گوید: داشتن کسی که به‌عنوان یک فرد،  کاملاً به توانایی من برای انجام کاری معنادار در زندگی اعتقاد داشت» در بهبودی اش مؤثر بود.

7. به عزیزتان کمک کنید تا یک برنامه پیشگیری داشته باشد.

زمانی که فردی در معرض خطر فوری اقدام به خودکشی نیست، زمان خوبی است که به فکر پیشگیری از یک بحران آینده باشد.

گولد می‌گوید: این جایی است که می‌خواهیم راهبردهای مقابله‌ای انطباقی و کمک جویی را به یک تمرین تبدیل کنیم.

متخصصان پیشگیری از خودکشی به مردم توصیه می‌کنند برنامه‌ای را که به عنوان یک طرح ایمنی شناخته می‌شود، تهیه کنند، که تحقیقات نشان داده است می‌تواند به کاهش خطر خودکشی کمک کند. این یک طرح ساده برای نحوه کنار آمدن و دریافت کمک در هنگام بروز بحران است، و معمولاً یک فرد در معرض خطر و ارائه دهنده سلامت روانش آن را با هم ایجاد می کنند، اما یکی از اعضای خانواده یا دوست نیز می تواند کمک کند.

بنیاد آمریکایی برای پیشگیری از خودکشی الگویی برای ایجاد یک طرح ایمنی دارد. این شامل تهیه فهرستی از محرک‌ها و علائم هشداردهنده یک بحران در آینده است، افرادی که احساس راحتی می‌کنند برای کمک به آنها اقدام می‌کنند و فعالیت‌هایی که می‌توانند در آن مواقع برای پرت کردن حواس آنها انجام دهند – می‌تواند چیزی ساده مانند تماشای یک فیلم خنده‌دار باشد- را پیش می برند.

برنامه ریزی ایمنی شامل کمک به عزیزانتان در ایمن تر کردن محیط است. مارشال می گوید که این شامل گفتگو در مورد ابزارهایی است که آنها هنگام فکر کردن به خودکشی استفاده می کنند و یکی از مهم ترین گام ها برای جلوگیری از خودکشی است.

او می‌گوید: اگر از آنها بپرسید که چه نوع افکاری دارید، ممکن است وسیله آن را به شما بگویند.

او اضافه می کند که اگر آنها این اطلاعات را داوطلبانه ارائه نکنند، ارزش آن را دارد که مستقیماً از آنها بپرسیم. هنگامی که آنها می گویند از چه ابزاری استفاده کرده اند، می توان با آنها در مورد چگونگی محدود کردن دسترسی خود به آن صحبت کرد.

مارشال می گوید: «هرچه زمان و فضای بیشتری بین فرد و آسیب رساندن به خود قرار دهید، بهتر است. اگر این شخص صاحب سلاح گرم است، می‌توانید با او صحبت کنید تا مطمئن شوید در مواقع بحرانی به سلاح گرم دسترسی ندارند.»

8. به آنها کمک کنید تا با سیستم مراقبت از سلامت روان پیش روند.

DeGolier می‌گوید زمانی که فردی در حالت بحران فوری قرار دارد، اغلب بهترین زمان برای تلاش برای هدایت سیستم مراقبت بهداشت روان نیست. اما برای جلوگیری از یک بحران در آینده، به عزیزتان کمک کنید تا با یک متخصص سلامت روان ارتباط برقرار کند تا بفهمد آیا داروها می‌توانند به او کمک کنند و راه‌هایی برای مدیریت خلق و خو و تفکر خودکشی‌شان بیاموزند.

نشان داده شده است که نوعی گفتگو درمانی به نام رفتار درمانی دیالکتیکی یا DBT در کاهش خطر خودکشی موثر است. این به افراد راهبردهایی را می آموزد تا ذهن خود را آرام کنند و هنگام بروز افکار خودکشی حواس خود را پرت کنند.

یکی از جنبه های روشن همه گیری این است که ارائه دهندگان سلامت روان بیشتر قرار ملاقات ها را به صورت مجازی انجام می دهند، بنابراین دسترسی به مراقبت را برای بسیاری از افراد افزایش داده است.

با این حال، برای کسی که با احساسات منفی دست و پنجه نرم می کند، گرفتن و نگه داشتن قرار ملاقات با متخصصان سلامت روان می تواند سخت باشد. وایت ساید خاطر نشان می کند که اعضای خانواده و دوستان می توانند کمک کنند.

او می گوید: بدانید که این کار مستلزم اصرار است. “شما تا زمانی که برای آنها قراری نگذارید نباید این مسیر را رها کنید. این ممکن است به این معنی باشد که با 30 نفر تماس بگیرید تا زمانی که کسی را پیدا کنید که در دسترس باشد.”

لزین می‌گوید خوش‌شانس بود که وقتی در حال مبارزه بود، از این نوع کمک و حمایت برخوردار بود.

او می‌گوید: “یکی از چیزهایی که مفید بود، این بود که دوست دانشگاهی اش با او به قرار ملاقات می رفت.” وقتی واقعاً احساس ناراحتی می‌کنید و احساس می‌کنید که چندان اهمیتی ندارید، ممکن است نخواهید زمان بگذارید، یا فکر کنید که ارزش وقت گذاشتن را ندارد، یا احساس کنید که «نمی‌خواهم از آن عبور کنم». ”

او می گوید بسیاری از مردم به اولین قرار ملاقات خود نمی رسند یا پیگیری نمی کنند. داشتن یک نفر در طول این فرآیند که دست شما را گرفته و شما را در قرار ملاقات هایتان همراهی کند می تواند بسیار کمک کننده باشد.

Lezine می‌گوید: این تفاوت ایجاد می‌کند و باعث می‌شود احساس کنید شخص دیگری دارید که به شما اهمیت می‌دهد.

9. ابزارها و پشتیبانی آنلاین را بررسی کنید.

برای کسانی که در تلاش برای دسترسی به مراقبت های بهداشت روانی هستند، برخی از ابزارهای دیجیتال مبتنی بر شواهد نیز وجود دارد که می تواند کمک کند.

به عنوان مثال، یک اپلیکیشن گوشی هوشمند به نام Virtual Hope Box وجود دارد که از تکنیک‌های رفتار درمانی شناختی الگوبرداری شده است. تحقیقات نشان می دهد که جانبازانی که احساس خودکشی می کردند و از این اپلیکیشن استفاده می کردند بهتر می توانستند با احساسات منفی کنار بیایند.

Whiteside و همکارانش وب سایتی به نام Now Matters Now راه اندازی کردند که ویدیوهایی با داستان های شخصی بازماندگان خودکشی ارائه می دهد که در مورد مبارزات خود و نحوه غلبه بر افکار خودکشی صحبت می کنند. نشان داده شده است که داستان های زنده ماندن و کنار آمدن با افکار خودکشی تأثیر مثبتی بر افرادی که در معرض خطر خودکشی هستند، دارد.

این وب سایت همچنین دارای ویدئوهایی است که برخی از مهارت های ساده را آموزش می دهد که در غیر این صورت توسط یک درمانگر آموزش دیده برای ارائه DBT آموزش داده می شود.

این مهارت‌ها شامل تمرکز حواس و تنفس سریع است که شامل تنفس با بازدم‌هایی است که بیشتر از دم‌ها طول می‌کشد. Whiteside توضیح می دهد که این می تواند سیستم عصبی را آرام کند. به همین ترتیب، دوش آب سرد یا پاشیدن آب یخ به صورت یا تماس چشمی با کسی می‌تواند حواس او را پرت کند و یا آرام کند.

او می‌گوید، نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد افرادی که از وب‌سایت بازدید می‌کنند و ویدیوها را تماشا می‌کنند، افکار خودکشی کوتاه‌مدت خود را کاهش می‌دهند.