دکتر«معصومه صیدیوسفی»روان‌شناس و مدرس دانشگاه  اظهار کرد:کودکی مانند همه‌ی دوره‌های رشد انسان پر از فراز و نشیب‌ها،موقعیت‌ها و چالش‌های مختلف است و
اما در عین حال زیربنای شکل گیری شخصیت یک انسان و به عبارتی مهم‌ترین دوره‌ی رشد انسان است پس باید توجه بیشتری  به این دوره داشته باشیم.
وی با بیان اینکه  یکی از مقوله های مهم این دوره، مسئله خشم و پرخاشگری در کودکان است که اغلب پدر و مادر از این مشکل ابراز ناراحتی می‌کنند، تصریح کرد: کودکان هم،مانند بزرگ‌ترها دچار خشم و ابراز آن یعنی پرخاشگری می‌شوند که معمولا با افزایش سنشان و با توجه به شرایط موجود یاد می‌گیرند که خشم خود را کنترل کنند، البته کنترل خشم به سه عامل وراثت،محیط تربیتی وهوش کودک بستگی دارد.
صید یوسفی گفت: کودکان در دوره‌های مختلف سنی چالش‌هایی را تجربه می‌کنند برای مثال از یک تا سه سالگی مرحله‌ی لجبازی کودک است و اگر کسی بازی آن‌ها را قطع کند ممکن است اشیای را به سمت آن فرد پرتاب کنند و یا در شش سالگی لگد زدن یا کتک کاری را ممکن است انجام دهند.
وی با بیان اینکه خشم نشان‌ دهنده‌ی تعارض کودک بین شخصیت در حال رشد خودش با شخصیت و نگرش های پدر و مادرش است تصریح کرد:منشاء پرخاشگری کودک خشم درونی آن‌هاست یعنی تا زمانی که کودک در درون خود احساس خشم و عصبانیت نکند پرخاشگری نیز نخواهد کرد.
این روانشناس افزود: از علل خشم کودکان می توان به وراثت وژنتیک،مشکلات جسمانی مانند کم کاری یا پر کاری بعضی از غدد،کم خونی،مشکلات بینایی،اعتیاد پدر یا مادر،دوری طولانی مدت پدر و مادر از فرزند و ناکامی در رسیدن به هدف مطلوب کودک اشاره کرد.
صیدیوسفی  یادگیری را از دیگر عوامل ایجاد خشم در کودکان دانست و تصریح کرد: بسیاری از کودکان از تلویزیون و رسانه ها و پدر و مادر یا دوستان خود عصبانیت،پرخاشگری و ابراز آن را یاد می‌گیرند به طوری که کودک این ویژگی را در خود ندارد اما آن را یاد می‌گیرند.
وی از دیگر علل خشمگین شدن کودکان را نابسامانی خانواده‌ها دانست و یادآور شد:در خانواده‌هایی که مدام درگیری و جدال وجود دارد و پدر و مادر رابطه‌ی خوبی با هم ندارند یا طلاق گرفته‌اند خشم و پرخاشگری در کودک بیشتر دیده می‌شود.
این مدرس دانشگاه یکی از مهم‌ترین عوامل خشمگین و لجباز شدن کودکان را رفتار متضاد والدین با کودک دانست و تصریح کرد:زمانی که پدر و مادر، در صحبت و رفتار خود با یک‌دیگرهماهنگ نیستند به این صورت که پدر یک گوش‌زدی به کودک می‌کند و مادر از او حمایت می‌کند یا صحبتی مخالف پدر می‌کند باعث خشمگین و مخصوصا لجباز شدن کودک می‌شود.
این مدرس دانشگاه اولین و راحت‌ ترین کار برای کنترل و درمان خشم کودکان چک کردن وضعیت جسمانی کودک دانست و یادآور شد:باید مطمئن شد که کودک از نظر جسمانی سالم و مشکلات بیان شده مانند کم‌ خونی وکم کاری یا پر کاری غدد را ندارد.
وی ازکارهای مفید در کنترل خشم و پرخاشگری کودکان را جدال نکردن با کودکان خشمگین دانست و یادآورشد:جنجال کردن با کودک عصبانی باعث تثبیت و قوت گرفتن خشم در کودکان می‌شود.
صیدیوسفی راه دیگر کنترل خشم را آشنا کردن کودک با حقوق دیگران دانست و گفت:وقتی کودک حق کسی را با عصبانیت و پرخاشگری ضایع می‌کند بعد از آنکه خشم کودک فروکش کرد و کودک آرام شد آن را با حق و حقوق دیگران آشنا کنیم و به او بفهمانیم دیگران هم حقوقی دارند و این کاری که او انجام داده است کار اشتباهی بوده و در نتیجه کودک باید با زشتی اعمال و پرخاش خود آشنا شود و بداند یک کار اشتباه انجام داده است.
وی رفع ناکامی را عمل دیگر در کنترل خشم دانست و تصریح کرد:کودکانی که ناکامی‌هایی را تجربه می‌کنند ممکن است خشم‌گین‌تر باشند که ما باید در نوع عصبانیت آنها دقت کنیم و علت ناکامی را پیدا  و ناکامی را رفع کنیم چون رفع ناکامی‌ها به کاهش خشم کودک کمک خواهد کرد.
این مدرس دانشگاه‌های ایلام راه بعدی را ایجاد یک محیط صمیمی در خانه برای کودک دانست و افزود:باید محیطی را برای کودک به وجود بیاروریم که کودک در آن احساس آرامش داشته باشد.
صید یوسفی یکی از بهترین راه‌های کنترل خشم و آموزش به کودکان را بازی درمانی و قصه درمانی دانست و یادآورشد:در قالب یک بازی یا قصه در واقع بد بودن خشم را به بچه یاد بدهیم و به او بفهمانیم عواقب پرخاشگری و خشم چیز خوبی نخواهد بود.اگر چه که بازی کردن اگر با این هدف هم نباشد باعث ایجاد یک جو صمیمی می‌شود که در نهایت باعث کم شدن خشم کودک می‌شود.
وی ادامه داد:در قصه درمانی هم با بیان اینکه شخصیت قصه یک فرد عصبانی است و در میان این قصه به دلیل عصبانیتش اتفاقاتی برای او رخ می‌دهد بد بودن خشم را به کودک بفهمانیم که البته سرانجام قصه با یک شکل و پایان مناسب باید تمام شود.
وی ایجاد سرگرمی و ایجاد یک زندگی سالم و دوری والدین از عصبانیت را از دیگر راه‌های کنترل خشم دانست.

این روانشناس در پایان گفت:کودکان گل‌هایی هستند که در باغ زندگی باغبان آن ها پدر و مادر هستند و این والدین و در نهایت اطرافیان هستند که با رفتار،اعمال و باورهای خود بر روی کودکان تاثیر می‌ گذارند.