لالی انتخابی (SM) نوعی اختلال اضطراب در دوران کودکی است که با ناتوانی در گفتار یا برقراری ارتباط در شرایط خاص مشخص می شود. این بیماری معمولاً اوایل کودکی تشخیص داده می شود. کودکانی که به طور انتخابی لال هستند ، در موقعیت های خاص مانند مدرسه یا اجتماع قادر به صحبت نیستند.
تخمین زده می شود که کمتر از 1٪ کودکان مبتلا به لالی انتخابی هستند. اولین موارد توصیف شده به سال 1877 برمی گردد که پزشک آلمانی ، آدولف کوسماول ، به کودکانی که صحبت نمی کردند ، برچسب “آفازی ولوونتاریا” زد.
لالی انتخابی اگر درمان نشود می تواند عواقب مختلفی داشته باشد و منجر به مشکلات تحصیلی ، عزت نفس پایین ، انزوای اجتماعی و اضطراب اجتماعی شود.
علائم
اگر فکر می کنید که کودک شما ممکن است با لالی انتخابی دست و پنجه نرم کند ، به دنبال علائم زیر باشید:
- ابراز تمایل به صحبت که اضطراب ، ترس یا خجالت مانعش می شود
- اجتناب از تماس چشمی
- ناتوانی در مکالمه در مدرسه و سایر موقعیت های خاص اجتماعی
- استفاده از ارتباطات غیرکلامی برای بیان نیازها (به عنوان مثال ، سر تکان دادن ، اشاره کردن)
- کمرویی ، ترس از مردم و عدم تمایل به صحبت در سنین 2 تا 4 سالگی
- به راحتی در موقعیت های خاص صحبت می کند (به عنوان مثال ، در خانه یا با افراد آشنا) ، اما نه در مورد دیگران (به عنوان مثال ، در مدرسه یا با افراد ناآشنا)
تشخیص
معیار اصلی تشخیص لالی انتخابی این است که کودکان، علی رغم صحبت در موقعیت های دیگر، در موقعیت هایی که انتظار صحبت کردن (مثلاً مدرسه) وجود دارد ، صحبت نمی کند.
علاوه بر این علامت اصلی ، کودکان باید موارد زیر را نیز نشان دهند:
- علائم لالی انتخابی حداقل برای یك ماه وجود داشته باشد ( نه در ماه اول مدرسه).
- کودک شما باید زبان گفتاری را بفهمد و در برخی شرایط توانایی صحبت طبیعی را داشته باشد (معمولاً در خانه با افراد آشنا).
- کمبود گفتار باید در عملکرد آموزشی یا اجتماعی فرزند شما اختلال ایجاد کند.
کودکانی که پس از مهاجرت به یک کشور خارجی یا تجربه یک واقعه آسیب زا صحبت خود را به طور موقت متوقف می کنند ، لالی انتخابی تشخیص داده نمی شوند.
علل
از آنجا که این بیماری کاملاً نادر است ، عوامل خطرساز برای بیماری کاملاً شناخته نشده اند. اکنون تحقیقات نشان می دهد که این اختلال مربوط به اضطراب شدید اجتماعی است و احتمال استعداد ژنتیکی وجود دارد.
مانند همه اختلالات روانی ، بعید است که یک دلیل واحد وجود داشته باشد.
کودکانی که به این بیماری مبتلا می شوند:
- خیلی خجالتی هستند
- ممکن است اختلال اضطرابی داشته باشند
- از شرمندگی خود در مقابل دیگران می ترسند
یک روش درمانی متداول در مورد لالی انتخابی استفاده از برنامه های مدیریت رفتار است. این برنامه ها شامل تکنیک هایی مانند حساسیت زدایی و تقویت مثبت است که هم در خانه و هم در مدرسه تحت نظارت روانشناس اعمال می شود.
علاوه بر اینکه به دنبال درمان حرفه ای مناسب هستید ، مواردی وجود دارد که می توانید برای کمک به کودک خود انجام دهید.
- معلمان و سایر افرادی که با کودک شما کار می کنند را مطلع کنید: معلمان گاهی اوقات می توانند از کودکانی که صحبت نمی کنند ناامید و عصبانی شوند. می توانید با اطمینان از اینکه معلم فرزندتان می داند این رفتار عمدی نیست ، کمک کنید. با هم باید کودک خود را تشویق کنید و از رفتارهای مثبت او تعریف و تمجید کنید.
- فعالیتهایی متناسب با مهارتهای فعلی آنها انتخاب کنید: کودک خود را مجبور نکنید که در موقعیت های اجتماعی یا فعالیت هایی که خواستار ارتباط گفتاری است ، شرکت کند. در عوض ، فعالیت هایی را انتخاب کنید که شامل گفتار نباشد.
- به پیشرفت پاداش دهید اما از مجازات پرهیز کنید
- کودک خود را تحت فشار نگذارید: پذیرش والدین در درمان مهم است . شما باید از تلاش برای مجبور کردن فرزند خود به صحبت اجتناب کنید. فشار آوردن به فرزندتان فقط باعث افزایش اضطراب او می شود و صحبت کردن را دشوارتر می کند.
به طور کلی ، پیش آگهی خوبی برای این اختلال وجود دارد. تا زمانی که مشکل دیگری وجود نداشته باشد ، کودکان معمولاً در عملکرد های دیگر توانایی خوبی دارند و نیازی به کلاس های ویژه آموزش ندارند.
تیم ترجمه سایک نیوز
