یک بازبینی بر روی پژوهش‌های قبلاً منتشرشده نشان می‌دهد رابطه میان این داروها و افسردگی ممکن است نقش التهاب در ایجاد این عارضه بهداشت روانی را روشن کند.
بر اساس این بازبینی که یافته‌های آن در ژورنال روان‌پزشکی مولکولی منتشر شده است داروهای ضدالتهابی جدید که در حال حاضر برای درمان بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید و پسوریاز استفاده می‌شوند، علائم افسردگی را کاهش می‌دهند.
در بررسی‌هایی که این پژوهشگران بازبینی کردند، این داروها در اصل به‌عنوان درمان برای افسردگی آزمایش نشده بودند. بلکه این داروها برای درمان بیماری‌های خودایمنی به کار رفته بودند، اما پژوهشگران داده‌هایی درباره علائم افسردگی بیماران هم گردآوری کرده بودند.
به گفته این پژوهشگران، لازم است در آینده بررسی‌های بر روی این داروها به‌عنوان درمان برای افراد مبتلا به افسردگی انجام شود.
دکتر گلام خنداکر، روان‌پزشکی در دانشگاه کمبریج در انگلستان و نویسنده اصلی این بازبینی گفت: “ما به‌طور فزاینده‌ای داریم متوجه می‌شویم که التهاب در ایجاد افسردگی نقش دارد و اکنون بازبینی نشان می‌دهد که ممکن است بتوان با استفاده از برخی از داروهای ضدالتهابی بیماران افسرده را درمان کرد.”
البته به گفته او این داروها داروهای ضدالتهابی روزمره‌ای مانند ایبوپروفن نیستند.
این پژوهشگران بر گروهی از داروها متمرکز بودند که گروهی از پروتئین‌های التهابی در بدن به نام سایتوکاین‌ها را هدف قرار می‌دهند. دستگاه ایمنی این مواد را هنگامی‌که دارد با یک عفونت مقابله می‌کند، می‌سازد.
در افراد مبتلا به بیماری خودایمنی، دستگاه ایمنی به‌طور اشتباه این سایتوکاین‌ها را تولید می‌کند و آن‌ها باعث آسیب رساندن به سلول‌های خود فرد می‌شوند.
به گفته این پژوهشگران، بررسی‌های پیشین نشان داده‌اند که رابطه‌ای میان میزان‌های سایتوکاین‌های در خون فرد و خطر دچار شدن به افسردگی را بالا می‌برد. یک بررسی پیشین به‌وسیله همین گروه پژوهشگران نشان داد که کودکان با میزان بالای سایتوکاین با احتمال بیشتری در سنین جوانی دچار افسردگی یا روان‌پریشی می‌شوند.
یافته‌های این پژوهشگران همچنین بیانگر این است که داروهای ضد سایتوکاین ممکن است مخصوصاً برای بیمارانی سودمند باشند که داروهای ضدافسردگی در آنان مؤثر نبوده است. پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که در بیمارانی که میزان‌های بالای التهاب در بدنشان دارند، داروهای ضدافسردگی با احتمال کمتری مؤثر هستند.
ازآنجایی‌که پژوهشگران به آنالیز بررسی‌های پرداختند که این داروها برای درمان بیماری‌های خودایمنی استفاده می‌شدند، به گفته پیتر جونز، استاد روان‌پزشکی از دانشگاه کمبریج و یکی از نویسندگان مقاله این پژوهش، هنوز بسیار زود است که بگوییم آیا این داروهای ضد سایتوکاین را می‌توان در درمان بالینی افسردگی به کار برد یا نه.
