خجالتی بودن می تواند دردسر ساز باشد. اجتناب یا بازداری هیجانی مشکلاتی را برای افراد خجالتی و اطرافیان آنها می شود.
اجتناب و بازداری شامل:
- کنسل کردن موقعیت های اجتماعی در لحظه آخر
- اجتناب از موقعیت هایی که سبب تبادلات اجتماعی مثبت می شود
- تعداد دوستان بسیار کم و یا بدون دوست
- اجتناب از فعالیت هایی که لذت بخش به نظر می رسند
- منفعل، منفی باف و دارای عزت نفس پایین
- دوستان، اعضای خانواده، معلم ها و مربیان آنها نگران وضعیت اینگونه افراد می باشند
- استفاده بیش از حد از کامپیوتر که از نظر اجتماعی طبیعی نبوده و ارتباط چهره به چهره در آن اتفاق نمی افتد
مطالعات نشان داده دلایل اجتناب، بازداری و درماندگی شامل:
- خلق و خو و تأثیرات زیست شناختی
- گوشه گیر، اجتنابی، و به طرز محسوسی منفعل
- در هنگام کمبود پشتیبانی، بسیار حساس
- عملکرد احساسی پایین در ارتباط با اعضای خانواده و یا برخی موقعیت ها
- رخداد های استرس آور زندگی
- تجربیات شرم آور
- تغییراتی بزرگ مانند تغییر مدرسه یا شهر
- تغییرات ناگهانی یا شکست در زندگی خانوادگی
- ارتباطات خانوادگی منفی
- انتقادات و ایرادگیری مکرر والدین در جهت شکل دهی رفتار مطلوب در کودک، کنترل بسیار بالای والدین بدون هیچگونه احساسی
- ارتباطات خانوادگی آشفته و بی توجهی
- محیط استرس آور مدرسه یا کار
- محیطی بسیار خصمانه، انتقادی و رقابتی
- بیان عملکرد ضعیف در جمع دیگران و ایجاد شرم در فرد
- پاداش دهی به رفتارهای نامناسب و بی توجهی و یا تشویق قلدری و دست انداختن دیگری در محیط
چگونه دوستان مورد اعتماد، اطرافیان و معلمان می توانند کمک کنند
انتظارات مناسبی تعیین کنید
- در حالی که با ناراحتی فرد خجالتی همدردی می کنید و او را درک می کنید از او انتظارات واقعی داشته باشید.
- آنها را تشویق کنید تا در مورد تجربیات روزانه خود صحبت کرده و احساس خود را در مورد آن بیان کنند.
- تعارض بین نیاز به تعلق خاطر داشتن و ترس از طرد را توضیح دهید.
- موقعیت هایی که در او ایجاد اضطراب می کند را با او تمرین کنید.
- به او کمک کنید تا هدف های رفتاری مشخص و قابل کنترلی را تعیین کرده و در مورد ابزارهای رسیدن به آنها به نتیجه برسد.
- در مورد افکار منفی آنها در ارتباط با دیگران با او صحبت کرده و افکار جایگزین مثبتی را پیشنهاد دهید.
- از برچسب زدن و فشار آوردن به او برای عملکرد بهتر دوری کنید.
- به خاطر داشته باشید که خجالتی بودن و اضطراب اجتماعی تجربه ای جهانی است که در بسیاری از افراد و در بسیاری از سنین وجود دارد.
روانشناس می تواند کمک کند
- گروه درمانی می تواند مکانی را برای جستجو، به تجربه در آوردن، آزمایش فرضیات مثبت در مورد خود و روابط اجتماعی و بهبود روش های ارتباطی در اختیار این افراد قرار دهد.
- یک درمان موفق می تواند موانع مرتبط با فعالیت را کاهش داده و ریسک پذیری مناسب و پذیرش خود را در فرد افزایش دهد.
- درمان فردی به فرد این امکان را می دهد که بتواند در مورد نیازها، عقاید، باورها و رفتارهای افراد بدون احساس فشار از جانب دیگران اطلاعات کسب کند.
- درمان فردی و گروهی به مراجع کمک می کند که از طریق کاهش افکار خودآیند منفی، مقصر دانستن خود و خجالت از طریق ایجاد دید مثبت و الگوی مؤثر رفتاری، همدردی بیشتری با دیگران احساس کند.
- درمان دارویی به فرد شهامت روبرو شدن با موقعیت هایی که از آن می ترسید، را می دهد.
تیم تخصصی سایک نیوز
http://www.apa.org/helpcenter/shyness.aspx
