احمد قره‌خانی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: نسل زد یا بومیان دیجیتال به افرادی گفته می‌شود که از اواسط دهه ۹۰ میلادی به بعد متولد شده‌اند و به دلیل رشد در فضایی مملو از تکنولوژی و اینترنت، زندگی بدون آن را تجربه نکرده‌اند. این نسل بیش از نسل‌های گذشته در محیط‌های شهری رشد یافته و در معرض فرهنگ‌ها و دیدگاه‌های متنوع‌تری قرار گرفته‌اند.

قره‌خانی تصریح کرد: نسل زد پیوندی عاطفی و دیجیتال با اینترنت برقرار کرده و ارتباطات مجازی را به روابط واقعی ترجیح می‌دهد، به‌گونه‌ای که درگیر همه چیز هستند در حالی که عملاً فعالیتی انجام نمی‌دهند. این مسئله سبب بروز استرس و فشارهای روانی زیادی می‌شود.

وی با اشاره به پدیده «حضور غایب» در میان این نسل، بیان کرد: فرد در یک مکان حضور دارد اما تمرکز و توجه اجتماعی او در جای دیگری است. این موضوع با گسترش وسایل ارتباط جمعی و امکان حضور همزمان در اجتماعات مختلف، هیجانات آنی و پی‌درپی را ایجاد کرده و موجب کاهش تمرکز عمیق نسبت به مسائل می‌شود.

این دکترای روانشناسی با بیان اینکه مفهوم «انفصال نسلی» در میان نسل زد پررنگ‌تر است، ادامه داد: فاصله نسلی باعث شده است انتقال ارزش‌ها و هنجارها دشوارتر شود. همچنین گرایش به برابری‌طلبی، به‌ویژه در مناسبات جنسیتی، ساختار خانواده و ترجیحات ازدواج، از دیگر ویژگی‌های بارز این نسل است.

این روانشناس بابیان اینکه پیگیری تجربیات هیجان‌انگیز، نداشتن اهداف روشن و قابل دسترس و ارتباط ناکارآمد با والدین از جمله عواملی است که زمینه‌ساز بروز اضطراب و افسردگی در نسل زد شده است، تأکید کرد: نسل زد نسلی ضعیف نیست بلکه با دنیایی بی‌سابقه از فشارها روبه‌روست. با حمایت و آموزش مناسب می‌توان اضطراب این نسل را به آگاهی و تردیدهای آنان را به قدرت تبدیل کرد.