رابطه سمی

سایک نیوز به نقل از ایرنا زندگی: وقتی مردم متوجه می‌شوند که شخصی در یک رابطه سمی است، اغلب تعجب می‌کنند که چرا شریک زندگی خود را ترک نمی‌کند. اما بیشتر اوقات برای کسی که در آن موقعیت قرار دارد، جدایی به این سادگی نیست.

پایان دادن به یک رابطه سمی فرآیندی ترسناک، پیچیده و طاقت فرسا است. در واقع، شاید شخص در ابتدا چندین بار تلاش کند تا از شریک زندگی خود جدا شود، تا در نهایت مجبور نشود به رابطه پایان دهد یا حتی فرار کند.

این مقاله به بررسی چرایی ترک یک رابطه سمی می پردازد.

اگر شما یا یکی از عزیزانتان قربانی خشونت از ناحیه شریک زندگی تان هستید، با اورژانس اجتماعی به شماره ۱۲۳ تماس بگیرید تا به صورت محرمانه از مشاوره افراد متخصص و آموزش دیده بهره ببرید.

اگر به صورت جدی در معرض خطر هستید، با پلیس (به شماره ۱۱۰) تماس بگیرید. می توانید برای کمک های بیشتر به بانک اطلاعاتی مرکز ملی سلامت روانی اجتماعی وزارت بهداشت مراجعه کنید.

چرا جدایی ممکن است سخت باشد.

طبق گفته مرکز خدمات اجتماعی و سلامت روان دولت ایالات متحده، اینها برخی از دلایلی هستند که باعث می‌شود ترک یک رابطه سمی مشکل باشد:

امید به بهتر شدن اوضاع: ممکن است فرد همچنان به شریک زندگی خود اهمیت دهد یا امیدوار باشد که اوضاع بهتر شود. شاید شریک زندگی به آنها قول داده تغییری در خود ایجاد کند و از فرد فرصت دیگری خواسته است. سمی بودن رابطه ممکن است مقطعی یا متناوب (یک مرحله سمی پس/پیش از یک مرحله ماه عسل فوق العاده) باشد. باید توجه داشت که ماه عسل ممکن است فریبنده باشد و یا به مرحله سمی دیگری منجر شود.
تجربه تنش شدید (trauma) در گذشته: افرادی که یک عمر تنش یا آزار روحی و روانی شدید را تحمل کرده‌اند ممکن است به واکنش هایی مانند بی تفاوتی شدید یا رویکرد غیراجتماعی روی آورند، به این معنی که بی‌احساس می شوند و نمی‌توانند در ذهن خود، آنچه را که اتفاق می‌افتد پردازش کنند. این مسأله می تواند واکنش فرد نسبت به رفتار سمی را دشوارتر کند.
ضعف شخصیتی (gaslighted) و بازیچه بودن (manipulated): فرد ممکن است احساس سردرگمی کند، واقعیت خود را زیر سوال ببرد، از خود بپرسد که آیا او مسئول این رابطه سمی است یا نه. شاید شریک آزاردهنده، احساس درماندگی، بی ارزش بودن و ضعف شخصیتی را در او ایجاد کرده باشد، به گونه ای که احساس کند قادر به انجام هیچ کاری نیست. این مسأله، کار را برای آنها دشوار می کند تا نتواند اعتماد به نفس لازم را داشته باشند و تصمین به جدایی بگیرند.
داشتن شرایط سلامتی: ممکن است فرد – به دلیل رابطه سمی – از نظر جسمی آسیب دیده باشد یا شرایط خاص پزشکی داشته باشد که این موضوع نیز می تواند تصمیم گیری برای ترک شریک او را دشوار کند.
احساس انزوا: سوءاستفاده کنندگان اغلب باعث می شوند شریک زندگی آنها از دوستان و خانواده خود دور شود.. بنابراین ممکن است فرد احساس کند جایی برای رفتن ندارد.
حضور فرزندان در خانه: جدایی از شریک زندگی، آن هم زمانی که فرزند یا فرزندانی در میان باشند، دشوار است زیرا ممکن است فرد نخواهد زندگی آنان را مختل کند، خانواده را متلاشی کند و آنها را از داشتن والدین محروم سازد. این مسأله مخصوصاً زمانی می تواند سخت باشد که شریک زندگی، پدر یا مادر خوبی باشد اما شریکی بدرفتار به حساب آید. این افراد همچنین ممکن است از از دست دادن فرزندان خود بترسند، به خصوص اگر شریک آنها را با تهدید یا پیشنهاد، ترغیب به بُردن فرزندان کرده باشد.
وابستگی مالی: فرد ممکن است درآمد یا پس اندازی نداشته باشد یا شریک زندگی مسئول کنترل امور مالی باشد. ممکن است به پول نقد، کارت ها یا حساب های بانکی خود دسترسی نداشته باشد.
مواجهه با تهدید: ممکن است فرد آزارگر تهدید کرده باشد که در صورت تلاش برای جدایی، به او آسیب خواهد رساند.
در خطر بودن: روابط سمی واقعاً خطرناک هستند. طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ایالات متحده (CDC)، از هر پنج قتل، یک مورد توسط شریک زندگی فرد صورت می گیرد. همچنین بیش از نیمی از قربانیان مونث در ایالات متحده توسط شرکای سابق یا فعلی آنها کشته می‌شوند.
عدم تشخیص سمی بودنِ رابطه: طبق تحلیل بنیاد نیمورس (Nemours Foundation)، گاهی اوقات تشخیص اینکه افراد مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند، دشوار است، مخصوصاً اگر سال ها با آن شرایط زندگی کرده باشند. اگر هرگز در یک رابطه سالم و محترمانه نبوده باشند، ممکن است متوجه این مسأله نشوند که رفتار شریک آنها قابل قبول نیست. این امر به ویژه در روابط سمی عاطفی، نه فیزیکی یا جنسی می تواند صادق است.
مواجهه با اصرار به ماندن: تفکر غالب در جامعه بیشتر تمایل دارد افراد را تشویق کند که از روابط خود دست نکشند و بدون توجه به هر اتفاقی به آن پایبند بمانند. طلاق اغلب باعث اَنگ اجتماعی می شود و حتی در ذهن خود فرد، جدایی یک شکست تلقی می شود. فشار زیادی روی افراد جامعه برای داشتن یک رابطه عالی وجود دارد.
عدم تمایل به اعتراف به سمی بودنِ رابطه: شخصی که مورد آزار قرار گرفته ممکن است از اعتراف به این موضوع بترسد، خجالت بکشد یا آن را مایه آبروریزی بداند. قربانیان این آزارها اغلب به خاطر آزاری که دیده اند، مورد سرزنش قرار می گیرند و این واقعیت بسیار مخرب و غیرسازنده است. شاید اگر آزارگر، جایگاهی قدرتمند داشته یا اتفاقاً در جامعه مورد پسند دیگران باشد، فاش کردن نام او برای فرد سخت تر باشد.
تجربه مشکلات حقوقی: ممکن است شخص سعی کرده باشد از نظر حقوقی وارد شود و کمک بخواهد، اما قضات دادگاه ممکن است این مسأله را به عنوان یک اختلاف ساده خانگی دانسته و آن را رد کرده باشند، یا ممکن است شخص به نحوی از نظر قانونی در معرض خطر قرار گرفته باشد که نتواند درخواست کمک کند یا برای او دشوار باشد. ممکن است شکایت نامه به درستی علیه فرد آزارگر تنظیم نشده باشد، یا شاید فرد، مهاجری باشد که وضعیت اقامت او برایش مهم است و از دیپورت شدن می ترسد.

اگر تصمیم به جدایی دارید.

اگر در یک رابطه سمی هستید و به جدایی فکر می کنید، مرکز خدمات اجتماعی و سلامت روان دولت ایالات متحده به شما توصیه می کند این موارد را در نظر داشته باشید:

تقصیر شما نیست: ممکن است شریک زندگی تان شما را متقاعد کرده باشد که به نحوی مسئول وضعیت به وجود آمده هستید یا اینکه مستحق این شرایط بودید. شاید فکر کنید شما باید همه چیز را تغییر دهید یا اگر شریک بهتری باشید، همه چیز خوب پیش می رود. به یاد داشته باشید که این موقعیت تقصیر شما نیست و شما مسئول رفتارهای سمی شریک تان نیستید.
رفتار سمی، به معنی عشق نیست: شریک زندگی شما ممکن است شما را متقاعد کند که رفتار سمی، حسادت یا تلاش او برای کنترل شما، روشی است که او برای نشان دادنِ عشق و علاقه خود به شما استفاده می کند. اما توجه کنید که یک رابطه سمی، نه سالم است و نه طبیعی. عشق همیشه همراه با تکریم و احترام متقابل است.
اغلب رفتار سمی در طول زمان تشدید می شود: خشونت شریک شما اغلب تشدید می شود. حتی اگر با یک رفتار سمی عاطفی شروع شود، ممکن است به آسیب جسمی بدل شود و در هر مرحله از زندگی بدتر شود.
شما مسئول رفتار سمی شریک تان نیستید: اگر فرد آزارگر برای شما مهم باشد، ممکن است سعی کنید آنها را متقاعد سازید پیش مشاور بروند و از او کمک بگیرند یا فکر کنید برای بهتر شدن باید پیش آنها بمانید. افراد آزارگر گاهی اوقات شریک زندگی خود را با تهدید به آسیب رساندن به خودشان یا ایجاد این احساس که نمی توانند به تنهایی از پسِ مشکلات خود بر بیایند، شریک زندگی خود را برای ماندن ترغیب می کنند. اما توجه کنید که شما مدیون آنها نیستید و باید آسایش و رفاه خود را بر آسایش آنها ترجیح دهید.

یک پیشنهاد

اگر شما یا یکی از عزیزانتان در یک موقعیت سمی قرار دارید، شاید آنطور که فکر می کنند، جدایی به این سادگی ها نباشد، اما می توانید آن را به عنوان فرآیندی بدانید که هفته ها یا ماه ها و گاهی هم سال ها طول بکشد. با این حال، برنامه ریزی و تلاش برای ایجاد آسایش در خود بسیار مهم است. سازمان های دولتی و مردم نهاد بسیاری هستند که می توانند هر گونه پشتیبانی یا حتی سرپناه را برای شما فراهم کنند.

اگر می ترسید شریک زندگی تان به شما صدمه بزند یا اگر در گذشته شما را تهدید کرده، قبل از رفتن، باید برنامه ریزی لازم را برای آسایش و ایمنی خود انجام دهید. برای این منظور، با مرکز اورژانس اجتماعی به شماره ۱۲۳ یا مراکز اجتماعی دیگر، چه خصوصی و چه دولتی تماس بگیرید.