مصاحبه سایک نیوز با سرکار خانم دکتر منصوره نیکوگفتار عضو هیات علمی و دانشیار دانشگاه
و متخصص روانشناسی اجتماعی درباره احکام عدم رعایت حجاب
- به طور کلی نظر شما راجع به تغییر مثبت دیدگاه افراد و تلاش هایی که درباره ی لزوم مراجعه به روانشناس صورت گرفته است، چیست؟
طي سال های اخير تابلوهای سبز سازمان نظام روانشناسی به بخشي از ديزاين فضای شهری و پيش فرض نيازهای جامعه تبديل شده است و اين موضوع نشان دهنده اقبال مردم به خدمات روانشناسی و مشاوره در سطح وسيع بوده است. برای اينكه به چنين بخت و اقبال بلندی برسيم بي شك جامعه حرفه ای روانشناسی مسير پر فراز و نشيبی را طي كرده است. از زمانی كه داشتن مشكلات روانشناختی به عنوان يك استيگما (داغ ننگ) و مراجعه به روانشناس به مثابه يك عمل ننگين كه بايد با مراقبت و پنهانكاری كامل انجام می شد تا امروز كه به تعداد و تنوع تابلوهای نه چندان چشم نواز سازمان نظام روانشناسی مفتخريم و به اين اقبال عمومی مباهات می كنيم.
خلاصه كلام اينكه مردم تحت تاثير فرهنگ سازيهای صورت گرفته از مجاری مختلف و طی سالهای طولانی به دريافت خدمات روانشناسی نگرشی مثبت پيدا كرده اند و نگرشها در بسیج نیروها و سازماندهی رفتارهای ما به سوی هدف و توجه به نتایج و دستاوردهای آن نقش مهمی دارند. نگرش مثبت به دريافت خدمات روانشناسی، داشتن مشكلات روانشناختی و مراجعه به روانشناسي را امري عادی، ممكن و چه بسا حتمی و قطعی در نظر می گيرد و از اين رو، اين نگاه مثبت به روانشناسی به عمل مراجعه به روانشناس با حفظ عامليت فرد و به عنوان يك عمل داوطلبانه و با ميل و اراده فرد می انجامد و افراد به جای غرق شدن در مشكلات روانشناختی خود و از دست دادن توان مقابله از متخصصين و اهل فن كمك می گيرند و اين خبر بسيار خوبی است.
- باتوجه به اخباری که این روزها منتشر شده در رابطه با استفاده از درمان های روانشناسی تحت عنوان مجازات، تا چه میزان تلاش ها برای جلوگیری از برچسب زدن به افرادی که به روانشناس مراجعه می کنند، تحت شعاع این احکام قرار می گیرد؟
در روزهاي گذشته احكام صادر شده از سوی برخي قضات محترم براي برخورد با عدم رعايت پوشش براي تنی چند از بازيگران سينما فارغ از هر نوع اظهار نظری در اين زمينه از دو جهت بسيار تكان دهنده و شگفت انگيز بود يكی اينكه در آن احكام مراجعه به روانشناس به عنوان يك امر تاديبی و تحذيری و بخشی از محكوميت قضايی افراد مذكور در نظر گرفته شده بود. با صدور اين حكم و سپس وايرال (انتشار وسيع) آن در شبكه های اجتماعی، فارغ از بازخورد عموم مردم، گويی به نيم قرن پيش پرتاب شديم زمانی كه مراجعه به روانشناس بايد مخفيانه و به صورت ناشناس انجام می شد و داشتن اختلال روانی يا مشكل روانشناختی، به يك معنا جذام روانی تلقی می شد.
دومين شگفتی احكام مربوط به خلق اصطلاحات تشخيصی جديد مانند بيماري روحی و اختلال شخصيت ضدخانواده بود كه فاقد مبنا و وجاهت علمی است و در عصر تخصص گرايی و تمركز بر عينيت و دقت علمی، صدور چنين حكمی، ساحت عدالت و قضاوت كشور را مورد ترديد و سوال قرار داد و فتح باب و مهر تاييدی بود براي رشد و گسترش اظهار نظرهای غير علمی و غير تخصصی در همه زمينه ها از جمله مسائل حقوقی و قضايی كشور براي عموم مردم از جمله جامعه روانشناسی.
- به عنوان روانشناس و رواندرمانگر، نظر شما راجع به صدور این گونه احکام صادر شده چیست؟
آنچه بيش از همه در اين موضوع مرا متاثر كرد برخورد عوامانه با امری تخصصی و حوزه ای كاملا حرفه ای است كه از سوی دستگاهی كه بايد به دقت، اعتبار و عدالت آن دلگرم باشيم رخ داده است و اين ذهنيت را پرورش می دهد كه در ساير احكام صادره نيز می تواند چنين بی دقتی و كم توجهی صورت بگيرد و ما كه جز دامن عدالت دستاويز ديگری نداريم به كجای اين شب تيره بياويزيم قبای حرفه خود را؟
- دکتر منصوره نیکوگفتار
