” برای بعضی دردها نه می‌توان گریه کرد، نه می‌توان فریاد زد، برای بعضی از دردها فقط می‌توان نگاه کرد و بی صدا گریست. این جمله مصداق یک سوگواری جمعی است. غمی که تنها به یک نفر منتهی نمی‌شود و اندوه آن ممکن است بر دل خیلی از افراد بنشیند و اشک خیلی‌ها را بر مزار نرفته بر روی صورتشان بغلتاند.
سایک نیوز به نقل از خبر آنلاین شادی و غم دو بخش جدا نشدنی از سرشت هر انسان هستند. گاه می‌خندیم و گاه اشک می‌ریزیم. اما مهم این است که بر غم و سوگ جمعی تسلط داشته باشیم. این تنها ما نیستیم که سوگوار می‌شویم. کودکان، تمام حواسشان به ما است. آنها هم، همپای ما غم را به داخل قلبشان راه می‌دهند و نه تنها برای غم و اشکهای ما ناراحت می‌شوند بلکه در روند زندگی کودکانه خود اخلال ایجاد می‌کنند. پس باید تا آنجای که می‌توانیم؛ خود را از گرداب ناامیدی نجات دهیم. با ما در این مطلب همراه شوید تا راه و رسم سوگواری را بیاموزیم.
سوگواری جمعی چه بر سر کودکان‌مان می‌آورد؟
کودکان نسل جدید دارای هوش فوق العاده ای هستند اما این دلیل نمی‌شود تا آنها را وارد سوگ جمعی کنیم و برایشان از ناراحتی ها بگوییم. والدین در این شرایط باید هوشمندانه عمل کنند تا کودکان از اخبار بد دور بمانند. نحوه واکنش کودکان به سوگواری جمعی متفاوت است. آنها ممکن است بازی را تبدیل به گریه کنند. بازی راهی برای کنار آمدن با احساسات آنهاست.
اگر کودکان بیش از اندازه در این شرایط باشند و والدین خود را سوگوار و غمگین ببینند؛ ممکن است عصبانی شوند، احساس ناراحتی کنند، مضطرب شوند و همچنین کوچکتر از خودشان رفتار کنند. مهم است که به کودک خود کمک کنید تا احساسات خود را بیان کند.
گفتن داستان یا نگاه کردن به تصاویر و نقاشی کردن، می‌تواند به کودکان کمک کند تا از این شرایط دور بمانند. همچنین، ابراز غم و اندوه خود به بچه‌ها اجازه می‌دهد تا بدانند غمگین بودن اشکالی ندارد. اگر به مدتی تنهایی نیاز دارید، سعی کنید اقوام یا دوستانی را پیدا کنید که بتوانند زندگی فرزندتان را تا حد امکان عادی نگه دارند.
اینکه فرزند شما چگونه رفتار می‌کند و شما چگونه پاسخ می‌دهید به سن او بستگی دارد. اطلاعاتی بیش از آنچه که می‌توانند درک کنند ارائه ندهید. اگر متوجه شدید که فرزندتان به طور غیرعادی ناراحت به نظر می رسد و قادر به مقابله با اندوه نیست، یک درمانگر می‌تواند کمک کند.
واکنش به سوگ جمعی:
طیف وسیع و گیج کننده‌ای از احساسات ممکن است پس از سوگ جمعی به سراغتان بیاید. گریه، مشکلات خواب، تغییر در اشتها یا عدم بهره‌وری در کار اینها تجربیاتی است که شما را رها نمی‌کند. احساسات ممکن است بسیار شدید باشد و فرد سوگوار ممکن است نوسانات خلقی داشته باشد. اینها همه واکنش‌های طبیعی هستند.
دوره مشخصی ندارد:
به گفته موسسه ملی سرطان، بهبودی سوگواری جمعی در یک دوره زمانی مشخص اتفاق نمی‌افتد. در سوگ جمعی، علائم کمتر رخ می‌دهد و با گذشت زمان کمتر احساس می‌شود. برای اکثر افرادی که سوگواری جمعی دارند، علائم بین شش ماه تا دو سال شروع به کم شدن می‌کند.
آیا همه مراحل خاصی از سوگواری جمعی را دنبال می‌کنند؟
پنج مرحله غم و اندوه، انکار، عصبانیت، افسردگی و پذیرش الگویی بود که الیزابت کوبلر راس روانپزشک در کتابش درباره مرگ و مردن ارائه کرد. این مدل در ابتدا مردم را توصیف می‌کرد که با بیماری‌های لاعلاج خودشان کنار می‌آمدند، اما برای توصیف همه اشکال از دست دادن گسترش یافت. کار بعدی نشان داده است که مردم به روش‌های مختلف و متنوع غمگین می‌شوند و «راه درستی» برای غصه خوردن وجود ندارد.”
در حوزه روانشناسی، فشارهای روانی و مشکلات به دسته‌های مختلف تقسیم می‌شوند که در بعضی مواقع آدمی با استفاده از توان و استعداد خود یا دیگری، می‌تواند آنها را حل کرده یا تغییر دهد و بعضی مسائل هم هست که صرفاً نمی‌توان از آن فرار کرد.
افسردگی بعد از سوگ طبیعی است!
سوگواری جمعی مقوله مهمی است که می‌تواند نه تنها یک نفر بلکه کل جامعه را در غم فرو برد. نحوه مواجه با سوگ و چگونگی فرایند سوگواری جمعی مستلزم یادگیری مهارت‌های سوگواری است. افسردگی بعد از سوگ طبیعی است، فراگیری نحوه مواجهه با فقدان به ما کمک می‌کند تا این دوران را سریعتر پشت سر بگذاریم.
ذهن خود را با کار مشغول کنید:
سعی کنید در شرایط سوگواری جمعی سر خود را با کارهای هنری مشغول کنید. کارهای هنری علاوه بر آرامش بخش بودن به شما فرصت تحلیل می‌دهند. یا حتی اگر چیزی هست که حتی لحظه‌ای به شما تسکین و آرامش می‌دهد، به سمتش حرکت کنید؛ فرقی نمی‌کند چه باشد. پیدا کردن فرصت استراحت در سوگ تقریباً غیرممکن است. اما این فرصت‌های گاه به گاه ضروری‌اند.
