محققان در یک پژوهش جدید، بزرگسالان مبتلا به علائم افسردگی را مورد مطالعه قرار دادند و خطر ابتلا به اختلال شناختی را در مراحل بعدی زندگی آنها پیش بینی کردند. در این پژوهش مشخص شد، افرادی که در اوایل بزرگسالی با افسردگی زندگی می کنند، شانس بیشتری برای ابتلا به زوال عقل دارند و افرادی که علائم افسردگی شدیدتری در اوایل و اواخر بزرگسالی داشتند، بیشتر در معرض خطر زوال شناختی شدید قرار داشتند.

به گفته نویسندگان این مطالعه، ۲۰ درصد از افراد در طول زندگی خود یک دوره افسردگی بالینی را تجربه خواهند کرد. دانشمندان تأیید کرده اند که افسردگی همزمان با زوال عقل در اواخر عمر همراه است و ممکن است افسردگی یکی از علائم اولیه این بیماری باشد.

در حال حاضر، در تحقیقی که در مجله Alzheimer’s DiseaseTrusted Source منتشر شده است، دانشمندان گزارش می دهند که افسردگی در بزرگسالی جوان با ۵۹ درصد خطر ابتلا به زوال عقل همراه است.

محقق ارشد این پژوهش با بیان اینکه داشتن علائم افسردگی بالا در اوایل بزرگسالی با اختلال شناختی در اواخر عمر در افراد مسن همراه است، توضیح می دهد که این موضوع ممکن است به این معنی باشد که علائم افسردگی زودرس در بزرگسالی به صورت بالقوه خطر زوال عقل است و باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرد.

در این پژوهش، داده های چهار گروه بزرگ شرکت کنندگان جمع آوری و جمعاً حدود ۱۵ هزار نفر در سنین ۲۰ تا ۸۹ سال مورد بررسی قرار گرفتند. این چهار گروه بخشی از مطالعات جاری هستند که عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی و کاهش عملکرد افراد مسن را مورد بررسی قرار داد. در مرحله بعد، محققان از یک روش آماری پیچیده استفاده کردند. آنها می خواستند بفهمند که آیا افسردگی در اوایل بزرگسالی با افزایش خطر ابتلا به زوال عقل ارتباط دارد یا خیر؟

با مقایسه جوانان با افراد مسن با ویژگی های مشابه، دانشمندان می توانند نتیجه گیری معتبرتری داشته باشند. برای اطمینان از شباهت گروه ها، آنها صفات مشابهی را که متغیر نامیده می شوند، مقایسه کردند.

پژوهشگر ارشد این مطالعه توضیح داد: افرادی را انتخاب کردیم که شبیه یکدیگر هستند. همچنین، سایر متغیرها، مانند سیگار کشیدن و عوامل خطر قلبی عروقی را نیز در نظر گرفتیم. بنابراین این مدل را که متناسب با مسیرهای افسردگی برای همه شرکت کنندگان در چهار مطالعه مختلف است، ایجاد کردیم.

تغییرات مغزی در افسردگی و زوال عقل

نتایج تحقیقات پیشنهاد می کند که افراد مبتلا به افسردگی مستعد ابتلا به زوال عقل هستند. افراد مبتلا به افسردگی بیش فعالی در ناحیه مغز دارند که غدد فوق کلیوی را تحریک می کند تا گلوکوکورتیکوئیدهای بیشتری مانند هورمون استرس کورتیزول تولید کند. سطوح بالاتر کورتیزول می تواند به منبع هیپوکامپ آسیب برساند، بخشی از مغز که برای عملکرد شناختی و حافظه مهم است.

دانشمندان همچنین تشخیص داده اند که افرادی که مبتلا به آلزایمر هستند ممکن است آتروفی هیپوکامپ را تجربه کنند.

پژوهشگران این تحقیق معتقدند که افراد مبتلا به افسردگی حجم هیپوکامپ کمتری دارند و تصور می شود که این موضوع به دلیل افزایش هورمون های استرس باشد.

تحقیقات نشان می دهد که مکانیسم های دیگری که به افت شناختی منجر می شود نیز ممکن است کار کنند. افسردگی ممکن است از طریق بیماری عروقی، افزایش التهاب، افسردگی فاکتورهای رشد عصبی یا افزایش تجمع آمیلوئید – پروتئینی در مغز که به شدت با بیماری آلزایمر ارتباط دارد، منجر به بروز زوال عقل شود.