محققان می‌گویند افراد مسنی که در این فعالیت‌ها شرکت می کنند می توانند شروع آلزایمر را پنج سال به تأخیر بیندازند.

آلزایمر (AD) یک اختلال عصبی است که طبق اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، در سال ۲۰۲۰، حدود ۵.۸ میلیون نفر مبتلا به این بیماری در ایالات متحده زندگی می کنند. علائم اولیه این بیماری شامل مشکلات حافظه و گیجی است در حالی که علائم شدیدتر، عدم توانایی در برقراری ارتباط و تشنج را ایجاد می کند.

در حال حاضر هیچ راهی برای جلوگیری، بهبود یا توقف پیشرفت آلزایمر وجود ندارد.

مطالعات قبلی نشان داده که فعالیت های تحریک شناختی، مانند خواندن با خطر کمتری در کاهش شناخت ارتباط دارد و عده ای از محققان می گویند این فعالیت ها با افزایش ذخیره شناختی باعث تأخیر در بروز علائم شناختی مربوط به آلزایمر می شود. به تازگی، دانشمندان از مرکز پزشکی دانشگاه راش در شیکاگو مطالعه ای انجام داده که رابطه بین سطح فعالیت شناختی و سن شروع آلزایمر را به همراه مجموعه ای از عوامل دیگر بررسی کرده‌اند.

این مطالعه نشان می دهد که داشتن شیوه زندگی شناختی فعال می‌تواند علائم شناختی بیماری آلزایمر و اختلالات مربوط به آن را تا چندین سال به تعویق بیندازد.

به گزارش سایک نیوز و به نقل از ایسنا، در این پژوهش که در مجله «Neurology» منتشر شده، محققان داده های هزار و ۹۰۳ نفر با میانگین سنی ۷۹.۷ سال را ثبت کردند. در ابتدای مطالعه هیچ یک از شرکت کنندگان تشخیص زوال عقل نداشتند و پس از ثبت نام، شرکت کنندگان به هفت سوال پاسخ دادند تا سطح فعالیت شناختی آنها ارزیابی شود. این تیم همچنین اطلاعات مربوط به فعالیت شناختی در اوایل زندگی، میزان تنهایی و مشارکت در فعالیت های اجتماعی، از جمله دیدار با دوستان یا اقوام را جمع آوری کردند.

هر شرکت کننده در ادامه با ارزیابی بالینی سالانه، از جمله ارزیابی تاریخچه پزشکی، معاینه عصبی و مجموعه ای از ۱۹ آزمایش شناختی و همچنین کالبد شکافی مغز پس از مرگ بررسی شدند. به طور متوسط ​​نزدیک به ۷ سال این مطالعه طول کشید و در پایان مطالعه، ۴۵۷ شرکت کننده مبتلا به آلزایمر شدند.

نتایج این بررسی نشان داد کسانی که بالاترین سطح فعالیت شناختی را در سنین پیری داشتند، در سن متوسط ​​۹۳.۶ سال دچار آلزایمر شدند. در مقابل، افرادی که کمترین میزان فعالیت شناختی را در سنین پیری داشتند در ۸۸.۶ سالگی به این بیماری مبتلا شدند.

محققان تجزیه و تحلیل بیشتری انجام دادند و دریافتند که سطح تحصیلات، جنس، فعالیت شناختی در اوایل زندگی، استعداد ژنتیکی ابتلا به آلزایمر، فعالیت اجتماعی و تنهایی تاثیری چندانی بر بروز این بیماری ندارد. این نتایج نشان می دهد که فعالیت شناختی در دوران پیری مهمترین عامل در بروز این بیماری است.

با این حال، محققان می گویند ساز و کارهای ارتباط بین فعالیت شناختی و آلزایمر هنوز نامشخص است.

محققان می گویند یک توضیح محتمل این است که فعالیت های تحریک شناختی منجر به تغییراتی در ساختار و عملکرد مغز می شود که ذخیره شناختی را افزایش می دهد. درگیری مکرر در این فعالیت ها ممکن است سیستم عصبی خاصی را تقویت کند.