مدت هاست که محققان علاقه مند به بررسی درجه پیروی یا سرکشی مردم از هنجارهای اجتماعی هستند. در طول دهه 1950 ، روانشناس سولومون اَش یک سری آزمایشات را برای نشان دادن قدرت انطباق در گروه ها انجام داد.
این مطالعه نشان داد که افراد به طور شگفت انگیزی مستعد همراهی با گروه هستند ، حتی وقتی که می دانند این گروه اشتباه است.
در این آزمایش، گروهی از شرکت کنندگان در یک اتاق قرار گرفتند. در این آزمایش، «سالومون اش» تصویری با سه خط شماره دار را به افراد نشان می‌دهد و از افراد یک سؤال ساده می‌پرسد: کدام خط از همه بلندتر است؟
بخش پراهمیت این بازی این بود که در هر گروه، تنها یک شرکت کننده واقعی وجود داشت. بقیه شرکت کننده‌ها، از قبل انتخاب شده بودند و به آنها گفته شده بود که به طور عمدی، جواب «نادرست» را انتخاب کنند.
نتایج شگفت انگیز بود.تقریباً در همه موارد، شرکت کننده تحت تأثیر جواب سایر افراد قرار می‌گرفت و با وجود اینکه خط بلندتر به وضوح نمایان بود، جوابی که اکثریت انتخاب کرده بودند را انتخاب می‌کرد!
نتایج این آزمایش نشان داد که «بسیاری از ما تمایل داریم در موقعیت‌های دشوار، خود را با دیگران یا اکثریت، سازگار کنیم.»
نتیجه
وقتی پس از آزمایش با شرکت کنندگان مصاحبه شد ، بیشتر آنها گفتند که پاسخهای همنوایی را باور ندارند ، اما از ترس اینکه مورد تمسخر قرار بگیرند ، با گروه همراه شدند. تعدادی از آنها اظهار داشتند که واقعاً فکر می کردند پاسخ گروه درست است.
این آزمایش به این نتیجه رسید که افراد به دو دلیل اصلی همنوایی دارند:
آنها می خواهند با گروه منطبق شوند (تأثیر هنجاری) و این که آنها معتقدند گروه از آنها بیشتر می داند (تأثیر اطلاعاتی).
بسیاری از کارشناسان روانشناسی اجتماعی بر این عقیده اند که اگرچه شرایط دنیای واقعی ممکن است به اندازه آزمایشگاه مشخص نباشد ، اما فشار واقعی اجتماعی برای مطابقت احتمالاً بسیار بیشتر است ، که می تواند رفتارهای همنوایی را به طرز چشمگیری افزایش دهد.
منبع: تیم ترجمه سایک نیوز
