اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) نوعی اختلال رشد عصبی است که در کودکان و نوجوانان شایع است. عصب رفتاری به معنای وجود هر دو مؤلفه عصبی و رفتاری در بروز این اختلال است.

انواع مختلف ADHD

سه نوع ADHD وجود دارد:

1. عمدتا بیش فعال-تکانشی
2. عمدتا بی توجه
3. نوع ترکیبی

نوع غالباً بی توجه، گروهی از ۹ علائم بی احتیاطی یا حواس پرتی دارد.

اگر ما نیز به نوع بی توجه ADHD مبتلا باشید، احتمالاً با سازماندهی و توجه ردن و همین‌طور برنامه‌ریزی مشکل دارید.

علل به وجود آمدن اختلال ADHD

کاملاً مشخص نیست که چه عواملی باعث بروز ADHD می‌شود. یک مطالعه در سال ۲۰۰۹ دوقلوها نشانگر پیوند ژنتیکی است.

 

علل احتمالی دیگر بیماری ADHD شامل موارد زیر است:

1. قرار گرفتن در معرض داروها
2. نیکوتین
3. وزن کم هنگام تولد
4. تولد زودرس
5. مواد مغذی (مانند مواد افزودنی غذایی)

یک بررسی از مطالعات ۲۰۱۶ خاطرنشان کرد: قرار گرفتن در معرض رنگ سرب در دوران کودکی ممکن است خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد.

یک مطالعه معتبر نروژی در سال ۲۰۱۷ با بررسی بیش از ۹۴،۰۰۰ زن، ارتباط اتفاقی بین مصرف الکل در دوران بارداری و علائم ADHD در فرزندانشان پیدا کرد.

دانشمندان در ادامه به بررسی رابطه آسیب بین مغزی و ADHD می‌پردازند که بسیار پیچیده است.

علائم اختلال بی توجهی ADHD

شاید افرادی که به نوع بی‌توجهی ADHD مبتلا هستند، با دیدگاه عموم از ADHD بسیار فاصله داشته باشند. افرادی که به بی‌توجهی مبتلا هستند، معمولاً نسبت به افرادی که بیش فعالی و بی‌تحرکی دارند، آرام تر و منظم‌تر هستند.

علائم نوع بی‌توجه شامل موارد زیر است:

1. جزئیات را از دست داده و به راحتی پریشان می‌شوند
2. با تمرکز روی کار مشخص مشکل دارند
3. سریع خسته می‌شوند
4. مشکلات یادگیری: یا سازماندهی اطلاعات جدید مشکل دارند
5. در تکمیل تکالیف یا از دست دادن موارد مورد نیاز برای انجام کار مشکلی دارند
6. به راحتی گیچ شده یا اغلب رویاپردازی می کنند
7. به نظر می‌رسد که وقتی مستقیم با آن‌ها صحبت می‌شود گوش نمی‌دهند
8. دنبال کردن دستورالعمل‌ها‌‌ و قوانین برای آن‌ها سخت است
9. پردازش اطلاعات کندتر و با اشتباه بیشتر نسبت به همسالان

تشخیص نوع بی‌توجه

پزشک برای تشخیص نوع بی‌توجه ADHD، رفتار فرد را مورد نظر قرار می‌دهد.

فرد باید حداقل شش مورد از نه علائم عدم توجه به تشخیص را نشان دهد.

علائم او باید به اندازه کافی شدید باشد که اورا از انجام کارهای روزمره و فعالیت‌ها باز دارد.

پزشک فرد احتمالاً برای رد دلایل احتمالی دیگر، معاینه پزشکی را نیز انجام خواهد داد.

رفتار درمانی

درمان ADHD می‌تواند شامل دارو و رفتار درمانی باشد.

والدین کودکان دارای علائم بی‌توجه می‌توانند از راهکارهای مداخله‌ای استفاده کنند. این کمک می‌کند تا کودکان مهارت‌های سازمانی را یاد بگیرند و با کسب پاداش برای اهداف رفتاری، در یک برنامه قابل پیش‌بینی بمانند.

اگر شما یا فرزندتان به دلیل مشکلات کم توجهی دچار مشکلات عاطفی می‌شوید ، مراجعه به یک درمانگر یا مشاور نیز ممکن است مفید باشد.

دارو برای ADHD

مواد محرک رایج‌ترین نوع دارویی است که برای درمان ADHD از نوع بی توجه استفاده می شود. در صورت بروز علائم بی توجه ، محرک ها به مغز شما کمک می کنند تا بر وظایف متمرکز شود.

داروها ADHD را درمان نمی‌کنند. با این حال، آن‌ها می‌توانند به مدیریت و کاهش علائم کمک کنند.

بسیاری از داروهای ADHD، از جمله Adderall ( ترکیبی ازآمفتامین و دکستروآفتامین) و Concerta یا ریتالین (متیل فنیدات)، دارای نسخه‌های طولانی مدت هستند. این‌ها می‌توانند به شما یا فرزندتان برای مدت طولانی تمرکز کنند. آن‌ها احتمالاً می‌توانند در طی یک روز کاری یا مدرسه به شما یا فرزندتان کمک کنند.

مرکز کنترل بیماری و پیشگیری تخمین می‌زند که بین ۷۰ تا ۸۰ درصد از کودکان مبتلا به ADHD که داروهای محرک مصرف می‌کنند به خوبی به درمان پاسخ می دهند. با این حال‌، عوارض جانبی احتمالی محرک ها شامل موارد زیر است:

• تیک‌های صورت یا صوتی
• مشکلات خواب
• کاهش اشت‌ها
• دهان خشک
• تغییر خلق و خوی با تحریک پذیری

آیا رفتار درمانی یا مئاخله درمانی مفید است؟

رفتار درمانی گاهی مداخله رفتاری نامیده می‎شود.

این روش کمک می‌کند تا افرادی که از نوع ADHD کم توجه هستند در مدرسه، محل کار یا خانه از مهارت‌های خود استفاده کنند.

رهایی از حواس پرتی‌ها و غیرقابل پیش‌بینی بودن یک عامل کلیدی در زندگی سالم با نوع کم توجهی ADHD است.

در اینجا چند ترفند برای کمک به شما در انجام این کار برای خود یا فرزندتان آورده شده است:

1. یک روال  زندگی ایجاد کنید و به آن عمل کنید.
2. تلویزیون‌ها، رادیوها و سایر دستگاه‌های الکترونیکی را هنگام انجام کار یا مشاغل خانگی خاموش کنید تا حواس پرتی را کاهش دهید.
3. هنگام دادن دستورالعمل به فردی که مبتلا به ADHD است، مختصر و واضح باشید.
4. نمودار رفتاری را شروع کنید و به فرزندتان کمک کنید تا به خاطر پاداش رفتار خوب، عمل کند.

ADHD نوع بی‌توجه ممکن است یک وضعیت مادام العمر باشد. با این حال، لازم نیست در زندگی شما تداخل ایجاد کند.

ممکن است افراد مبتلا به این نوع، تنبل یا بی‌انرژی به نظر بیایند. این اغلب از واقعیت دور است. به درستی رفتار با  افراد مبتلا به ADHD می‌تواند به شما کمک کند تا هوش، استعدادها و علایق خود را به نمایش بگذارید و به شما امکان درخشش می‌دهد.