هر چند کودکان و نوجوانان دنیای امروز، زمان زیادی را در حال کار با گوشی‌های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی سپری می‌کنند، ولی تحقیقات جدید نشان داده است که مهارت‌های اجتماعی این افراد با نسل‌های پیش از خود تفاوتی ندارد.
دانشمندان علم جامعه‌شناسی از دانشگاه ایالتی اوهایو و دانشگاه جوانان بیرمنگام، نتایج این تحقیق را در مجله‌ی American Journal of Sociology منتشر کرده‌اند. آن‌ها ارزیابی‌های معلمان و والدین کودکانی که سال ۱۹۹۸ و پیش از به‌وجود آمدن فیسبوک به مهد کودک رفته‌اند را با کودکانی که سال ۲۰۱۰ به مدرسه رفته‌اند، مقایسه کرده‌اند. نتایج این مقایسه نشان داده است که مهارت‌هایی مانند دوست‌یابی و توانایی تحمل افرادی که تفکرات مخالف فرد دارند، در این دو زمان تغییری نکرده است. آن‌ها خودکنترلی و یا کنترل خشم این کودکان را نیز مقایسه کرده‌اند و به شباهت این دو گروه پی برده‌اند.
به عبارت دیگر، می‌توان گفت که کودکان هنوز در وضعیت مناسبی قرار دارند. «داگلاس داونی» به‌عنوان نویسنده‌ی اصلی این مقاله، می‌گوید: «در همه‌ی مقایسه‌هایی که ما کردیم دریافتیم که مهارت‌های کودکان تغییری نکرده است. شواهد بسیار کمی وجود دارد که نشان می‌دهد سپری کردن اوقات در فضای مجازی باعث ایجاد مشکل در رشد مهارت‌های اجتماعی کودکان می‌شود.»
کودکان از زمان شروع مدرسه تا پایان کلاس پنجم، شش مرتبه توسط معلمان خود ارزیابی شده‌اند. آن‌ها در ابتدا و انتهای مهد کودک و کلاس اول، توسط والدین خودارزیابی شده‌اند. محققین در این مطالعه تمرکز خود را بیشتر بر روی ارزیابی‌های معلمان گذاشته‌اند. نتایج این بررسی‌ها نشان داده است که از نظر معلمان، مهارت‌های اجتماعی کودکان از سال ۱۹۹۸ تا سال ۲۰۱۰ تغییری نکرده است. حتی می‌توان گفت که طبق ارزیابی‌های معلمان، مهارت‌های ارتباطی و کنترل خشم در کودکان سال ۲۰۱۰ تا حدودی بالاتر بوده است. نتایج این مطالعه نشان داده است که استفاده‌ی طولانی مدت از موبایل و تبلت نیز تاثیری بر روی توسعه‌ی مهارت‌های اجتماعی کودکان نداشته است.
یک استثنا در این مطالعه به‌دست آمده است؛ کودکانی که وقت بیشتری را صرف بازی‌های آنلاین و شبکه‌های اجتماعی کرده‌اند، از این قاعده مستثنی هستند؛ ولی باز هم این تاثیر بسیار کم به نظر می‌رسد. بنابراین نمی‌توان گفت که این کارها نیز تاثیر آنچنانی روی توسعه‌ی مهارت‌های اجتماعی کودکان داشته است.
داونی می‌گوید: «زمانی که تلفن، اتومبیل، رادیو و وسایلی از این دست پا به عرصه‌ی ظهور گذاشتند، باعث نگرانی بزرگ‌ترهای جامعه شدند، زیرا احساس می‌کردند که این وسایل باعث خودمختاری کودکان می‌شوند. ترس از تکنولوژی‌های مبتنی بر صفحه‌ی نمایش نیز بیشترین نگرانی را در جامعه ایجاد کرده است، ولی به‌نظر می‌رسد دلیلی برای این ترس و وحشت وجود نداشته باشد.»
منبع: مجله علمی ایلیاد
