به گزارش سایک نیوز و به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سازمان نظام روان شناسی و مشاوره کشور، وقوع اپیدمی ویروس کرونا موجی از استرس، ناامنی و اضطراب را به جامعه، خانواده ها و کودکان تحمیل کرده است و چه بسا علاوه بر بیماری و دردهای جسمانی، هزینه های اجتماعی و روانشناختی گزافی نیز به جامعه تحمیل کند.
در این میان کودکان به میزان بیشتری در معرض آسیب قرار دارند و ضرورت دارد تا مورد حمایت بیشتری قرار گیرند.
کودکان در مواجه با اخبار رسانه ها و مشاهده آن چه در خانواده ها پیرامون ویروس کرونا مشاهده می کنند (خبرهای مربوط به بیماری، مرگ و قرنطینه همراه با پوشش های غریب و مهیب پرستاران و پزشکان و نیز چهره ها و کلام های اضطراب انگیز اطرافیان) ممکن است دچار ناامنی، استرس، ترس و اضطراب شدید شوند. پیامد چنین اضطرابی ممکن است از یک روز تا چند هفته کودکان را درگیر کند و باعث مشکلات خواب، بدغذایی، غمگینی و بدرفتاری در آنان شود.
ضرورت دارد تا خانواده ها، مهدکودک ها و مدارس در مواجهه با چنین وضعیتی برنامه ای برای کمک داشته باشند تا از بهداشت روانی کودکان مراقبت شود. به منظور حمایت روانشناختی از کودکان نکات ذیل توصیه می شود:
– توجه داشته باشید که ذهن کودکان در حال تجربه هایی است که درک درستی از آن ها ندارند. مفهوم میکرب، سرایت و انتقال بیماری در کودکان پیش دبستان شکل علمی و منطقی ندارد و در نتیجه هم معنا و اهمیت بهداشت و پیشگیری را درک نمی کنند و هم ممکن است دچار سردرگمی و اضطراب شوند (این که بدانیم اگر تماس با اشیاء و افراد آلوده نداشته باشیم خطری وجود ندارد آرامبخش است).
– با تصویر و نقاشی مفهوم ویروس و چگونگی انتقال آنرا توضیح دهید. علت شیوع بیماری را به زبان ساده و تصویری ذکر کنید. علت رفتارهای مراقبتی (دست ندادن و روبوسی نکردن، شست و شوی دست ها و غیره) را بیان کنید و
این که اگر با افراد بیمار در ارتباط نزدیک نباشیم یا قبل از خوردن دست های مان را بشوئیم و به دهان و بینی و چشم خود دست نزنیم خطری ما را تهدید نمی کند.
– قسمتی از نگرانی کودکان می تواند اضطراب از دست دادن والدین باشد. فرصتی فراهم کنید تا نگرانی اش را ابراز کند. در حین بیان احساس، شنونده خوبی باشید و با اشتیاق به صحبت های کودک گوش کنید و با احساس کودک همدلی نشان دهید (نگرانی تو را درک می کنم خیلی از بچه ها همین نگرانی را دارند) و سپس توضیح دهید که مامان و بابا هم با رعایت نکات بهداشتی مواظب خود هستند تا بیمار نشوند.
– این که کودک احساس کند در چنین شرایطی مامان و بابا مراقب او هستند و دکترها و پرستارها از بچه ها مواظبت می کنند اهمیت زیادی دارد. با احساس نگرانی کودک همدلی کنید و مراقبت از او را یادآور شوید.
– آرامش خود را حفظ کنید و شکل طبیعی زندگی را داشته باشید. با کودکان در فعالیت هایی لذت بخش و سرگرم کننده مثل بازی مشارکت کنید.
– خود و خانواده را در معرض بمباران خبری منفی قرار ندهید.
– این که ذکر شود با رعایت بهداشت، ویروس هم کاهش پیدا می کند و این شرایط موقتی است باعث احساس آرامش و امنیت در کودک می شود.
دکتر سید امیر امین یزدی
استاد روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد
