تحقیقی جدید نشان می‌دهد که در افراد دچار لکنت‌زبان، جریان خون مغز در منطقه‌ی بروکا، منطقه‌ای در لوب پیشانی که به تولید گفتار مربوط است، کاهش می‌یابد. کاهش بیشتر جریان خون در این منطقه با لکنت شدیدتر همراه است.

منطقه‌ی بروکا واقع در لوب پیشانی مغز، نقش مهمی در تولید گفتار دارد. در تصویر بالا، مناطق آبی نشان‌دهنده‌ی مناطق دارای جریان خون کم در کودکان و بزرگسالان دچار لکنت، در مقایسه با افراد سالم و فاقد لکنت هستند. مناطق قرمز نشان ‌دهنده‌ی جریان خون نسبتاً بالاتر است.

بردلی پیترسون، سرپرست تحقیقِ انجام‌شده توسط پژوهشگران بیمارستان کودکان لس‌آنجلس می‌گوید: «شواهدی بسیار مهم به دست آمده، که می‌تواند نشان‌دهنده‌ی آسیب عمیق مادام‌العمر در کودکان و بزرگسالان دچار لکنت باشد.» این پژوهشگران متوجه شدند، که جریان خون در منطقه‌ی بروکا، در افراد دچار لکنت کاهش می‌یابد. جالب اینکه لکنت شدیدتر با کاهش بیشتر جریان خون در این منطقه همراه است.

علاوه بر این، نابهنجاری بیشتر جریان خون مغز در حلقه‌ی عصبی زبانی پیشانی، که مربوط به پردازش کلماتی است که می‌شنویم، با لکنت شدیدتر همبستگی دارد. این یافته نشان می‌دهد که یک آسیب فیزیولوژیک در حلقه‌ی عصبی زبان، که لوب گیج‌گاهی و پیشانی را به هم پیوند می‌دهد، احتمالاً در شدت لکنت تأثیر دارد.

پیترسون، مدیر مؤسسه رشد ذهن در بیمارستان کودکان لس‌آنجلس و استاد دانشکده‌ی پزشکی کک در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، می‌گوید: «قبلاً هیچ‌گاه چنین تحقیقی، راجع به جریان خونِ در حال استراحت یا پرفیوژن، در افراد دچار لکنت‌زبان صورت نگرفته بود.» تیم تحقیقاتی او همچنین اخیراً پژوهشی با استفاده از طیف‌نگاری تشدید مغناطیسی پروتونی، برای بررسی بخش‌های مختلف مغز در کودکان و بزرگسالان دچار لکنت‌زبان منتشر کرده‌‌اند. یافته‌های این تحقیق نشان‌دهنده‌ی ارتباط بین لکنت و تغییر در مدارهای کنترل‌کننده‌ی تولید گفتار در مغز و نیز بخش‌هایی از مغز بود، که وظیفه‌ی تمرکز و هیجان را بر عهده دارند. تحقیق حاضر در مورد جریان خون، یافته‌های آن تحقیق را به شکل قابل‌توجهی تأیید می‌کند و علاوه بر این، نشان می‌دهد که اختلال در بخش‌های پردازش گفتار در مغز احتمالاً دارای اهمیت اساسی در شکل‌گیری لکنت زبان هستند.

طبق گفته‌ی پیترسون، این تحقیق جدید، که در ۳۰ دسامبر سال ۲۰۱۶  در نشریه Human Brain Mapping منتشر شد، چشم‌اندازی کاملاً جدید راجع به مغز در اختیار دانشمندان می‌گذارد. پژوهشگران توانستند روی قسمت بروکا و نیز مدارهای دیگر مغز که اختصاصاً مربوط به گفتار هستند، متمرکز شوند و جریان خون مغز را به عنوان شاخصی از فعالیت مغز بررسی کنند، زیرا جریان خون معمولاً همراه با فعالیت عصبی است.

جی دسای، اولین نویسنده‌ی مقاله و عصب‌شناس بالینی در بیمارستان کودکان لس‌آنجلس می‌گوید: «وقتی سایر بخش‌های مدار مغزی مربوط به گفتار هم بر اساس اندازه‌گیری ما از جریان خون دچار اختلال بود، شاهد لکنت‌زبان بیشتر در کودکان و نیز بزرگسالان بودیم. جریان مغز دارای همبستگی برعکس با میزان لکنت بود، یعنی هر چه میزان لکنت شدیدتر بود، میزان جریان خون به آن قسمت مغز کمتر بود.» دسای همچنین اضافه کرد که نتایج تحقیق بسیار جالب و چشمگیر است.