مبتلایان به اوتیسم، غالباً با پردازش و درک افکار، احساسات و اهداف افراد اطراف خود مشکل دارند. اما به تازگی تیمی از محققان دانشگاه ییل با انجام آزمایشی بزرگ به بررسی مشکلات افراد مبتلا به اوتیسم در پیش‌بینی و پردازش رفتار افراد مختلف پرداختند. در کمال تعجب آن‌ها نتایجی کاملاً متضاد با آنچه را که تصور می‌نمودند کسب کردند؛ چرا که نتایج نشان می‌داد افراد مبتلا به اوتیسم در پیش‌بینی پاسخ جمعی بهتر از سایر افراد عمل می‌کنند.

هنگامی که «گرتا تونبرگ»، اوتیسم خود را به‌عنوان اَبَرقدرتی توصیف کرد که به او اجازه می‌دهد تا مسائل مهم‌تر را با وضوح بیشتری درک کند، بسیاری از مخالفان او شروع به مسخره کردنش کردند. با این حال،  تورنبرگ به علم و استعداد خود ایمان دارد، هرچند که مطالب بیان شده توسط او هرگز منتشر نشدند.

اما اکنون محققان پس از انجام تحقیقاتی در این خصوص که در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده و پس از ارزیابی ۶،۵۹۵ نفر از افراد مبتلا به اوتیسم و انجام آزمون مهارت‌های روانشناختی اجتماعی، سخنان او را بهتر درک می‌کنند. هرچه احتمال ابتلای فرد به اوتیسم بیشتر باشد، پیش‌بینی رفتار جمعی توسط او بهتر خواهد بود. به عبارت دیگر، اگر چه فردی که مبتلا به اوتیسم است به احتمال زیاد نمی‌تواند با مشاهده‌ی یک فرد بگوید که او خوشحال است یا خیر، اما به احتمال زیاد می‌تواند نتیجه بسیاری از مطالعات روانشناسی را پیش‌بینی کند و بگوید که مثلاً شرایط خاصی باعث خوشحالی افراد می‌شوند یا نه؟

البته در نتیجه‌گیری‌های به‌دست آمده، محدودیت‌هایی هم وجود دارد. علاوه بر بسیاری از محدودیت دیگر، نکته‌ی مهم این بود که فقط افرادی که در محدوده‌ی هوش عادی قرار داشتند در این مطالعه شرکت نمودند. دانشجوی دکترا «آنتون گولویتزر» و یکی از نویسندگان این مطالعه تصریح نمود که افراد مبتلا به اوتیسم در تست‌های روانشناختی اجتماعی طراحی شده، اندکی بهتر عمل نمودند، اما نمرات آن‌ها در مورد قضاوت افراد بسیار پایین بود. از طرف دیگر، نتایج به اندازه‌ای قدرتمند هستند که بعید به نظر می‌رسد اندازه‌ی کوچک نمونه بر روی آن تاثیری داشته باشد. مردم ۱۰۴ کشور در این مطالعه شرکت کردند و این یافته‌ها در همه‌ی کشورها نتایج یکسانی را به همراه داشت.

به منظور درک یافته‌های غیرمنتظره این مطالعه، گولویتزر و همکارانش تحقیق عمیق‌تری را بر روی ۴۰۰ نفر انجام دادند. نتایج این مطالعه از مطالعه‌ی قبلی کاملاً مجزا بود و باعث می‌شد که افراد برای غلبه بر چالش‌های پیش روی خود نیاز به مطالعه‌ی مضامین روانشناختی کمتری داشته باشند و در عین حال دانش روانشناسی اجتماعی بیشتری را نیز در طی این فرآیند به‌دست آوردند.

در طی این مطالعه، نویسندگان دریافتند افرادی که در پیش‌بینی نتایج روانشناختی اجتماعی خوب عمل می‌کنند، دارای استعداد زیادی در عرصه‌ی فیزیک و مهندسی هستند که هر دو جزء معیارهای مهم طبقه‌بندی محسوب می‌شوند. نویسندگان در این خصوص می‌گویند: «نتایج ما حاکی از آن است که درک شخصی و پیش‌بینی اجتماعی تعمیم یافته، مهارت‌های شناختی-اجتماعی متفاوتی هستند که توسط پروسه‌های مختلف تکمیل می‌شوند.»

این مقاله علاوه بر ارائه‌ی راه‌حل‌هایی برای تحقیقات آینده به منظور درک بهتر تفاوت بین این دو مهارت‌، پیشنهاد می‌کند که افراد مبتلا به اوتیسم که در تعامل چهره به چهره مشکل دارند، دارای مهارت بیشتری در پیش‌بینی‌های اجتماعی هستند.

منبع: مجله علمی ایلیاد