در زمانی که ترسیده باشید، خواه این ترس ناشی از وجود یک خرس باشد و خواه جمعیتی در سالن منتظر سخنرانی شما باشند؛ در هر صورت بدن شما واکنش می‌دهد و استرس خواهید داشت. تندتر نفس می‌کشید، مردمک چشمتان باز می‌شود و قلب شما شروع به تپش بیشتر می‌کند. این واکنش‌ها در حقیقت مکانیسم بدن برای پاسخ به تهدیدات بیرونی است. دهه‌ها است که دانشمندان می‌دانند این واکنش در اثر هورمون‌هایی ایجاد می‌شود که غده‌های آدرنال تولید می‌کنند. اکنون هورمون جدیدی به نام «استئوکلسین» پا به عرصه گذاشته که توسط استخوان تولید می‌شود.
«جرارد کارسنتی» از دانشگاه کلمبیا، حدود ۲۰ سال پیش کار خود را بر روی استئوکلسین شروع کرد. آن‌ها ابتدا تصور می‌کردند که این هورمون در کلسیمی شدن و سفت شدن استخوان نقش دارد، ولی وقتی کار این هورمون را در موش‌ها مختل کردند مشاهده کردند که استخوان‌سازی در آن‌ها بی‌وقفه ادامه پیدا کرد. آن‌ها دریافتند که موش‌های فاقد این هورمون، چربی اضافی دارند و در زاد و ولد مشکل دارند. با این نتایج دریافتند که این هورمون در خون وجود دارد. بنابراین دریافتند که این هورمون توسط استخوان ترشح می‌شود، ولی عملکرد بخش دیگری از بدن را کنترل می‌کند.
مطالعاتی که اخیراً انجام شده‌اند، نشان می دهند که شاید این هورمون در رشد مغزی و عملکردهای شناختی آن نیز تاثیر داشته باشد. اینکه چرا اسکلت بدن که توانایی حرکت کردن را به انسان می‌بخشند می‌تواند دارای این نقش‌های مهم دیگر نیز باشد، دانشمندان را به سمتی برد که نظریه‌ی دیگری ارائه دهند؛ شاید تکامل استخوان‌ها و اسکلت به این خاطر رخ داده است تا انسان به کمک آن از خطر فرار کند. اگر این نظریه درست باشد، می‌توان گفت استخوان‌ها نیز در پاسخ به پرسش فرار یا قرار دخیل هستند.
در مطالعه‌ای که کارسنتی و همکارانش در مجله‌ی Cell Metabolism به چاپ رسانده‌اند، وی و همکارانش آزمایش‌هایی برای بررسی صحت نظریه‌ی پیش‌گفته طراحی کرده‌اند. آن‌ها انسان و موش را در شرایط پُراسترس قرار دادند و سطح اوستئوکلسین خون آن‌ها را اندازه‌گیری کردند و نتیجه گرفتند که اوستئوکلسین نقش مهمی در پاسخ به استرس بازی می‌کند. با این حال دانشمندان آزمایشات دیگری انجام دادند تا اثر هورمون ذکر شده را در پاسخ بدن به استرس دریابند. آن‌ها دریافتند که اوستئوکلسین سیستم عصبی ارادی را خاموش می‌کند و راه را برای تصمیم‌گیری دیگر قسمت‌های سیستم عصبی باز می‌کند.
تحقیقات بیشتری باید انجام شود تا مکانیسم تاثیر این هورمون بر سیستم عصبی بدن و همچنین مغز مشخص شود.
منبع: مجله علمی ایلیاد
