همه پدر و مادرها می‌خواهند به فرزندانشان کمک کنند تا رشد خوبی داشته باشند، شاد باشند و انسان‌های لایقی بار بیایند. در بیشتر موارد والدین باید یاد بگیرند در مسیری که در پیش دارند چه راهکارهایی جواب می‌دهد، اما اغلب در این مسیر پرپیچ و خم، اشتباهاتی هم وجود دارد که باعث خستگی و نگرانی آنها می‌شود.
به گزارش سایک نیوز و به نقل از بهداشت نیوز: همه پدر و مادرها می‌خواهند به فرزندانشان کمک کنند تا رشد خوبی داشته باشند، شاد باشند و انسان‌های لایقی بار بیایند. در بیشتر موارد والدین باید یاد بگیرند در مسیری که در پیش دارند چه راهکارهایی جواب می‌دهد، اما اغلب در این مسیر پرپیچ و خم، اشتباهاتی هم وجود دارد که باعث خستگی و نگرانی آنها می‌شود.
درادامه می‌گوییم چه تغییرات ساده‌ای در عادت‌های خود به عنوان پدر و مادر می‌توانید ایجاد کنید که مهارت‌های فرزندان را رشد داده و زندگی بهتری برایشان فراهم کنید، عادت‌هایی که ویژگی‌های تقریبا مشترک والدین موفق است.
به بچه‌ها مسئولیت می‌دهند: اغلب وسوسه می‌شوید که تمام کارهای خانه را خودتان انجام دهید، شما سرعت بیشتری دارید و بهتر از پس کارها برمی‌آیید و مجبور نیستید به هیچ‌کس دیگری یاد بدهید که چطور این کارها را انجام بدهد. زمانی که شما امروز برای فرزندانتان صرف می‌کنید تا نحوه انجام کارها را یاد بگیرند، پاداش و نتیجه‌ای بلند‌مدت خواهد داشت. از سنین پایین کودکتان شروع کنید و در کارهایی که می‌تواند با شما مشارکت داشته باشد از او کمک بگیرید. فرزند هشت ساله شما می‌تواند لباس‌های شسته شده را تا کند. با بالاتر رفتن سن فرزندتان می‌توانید کارهای پیچیده‌تری را به او محول کنید.
برای بچه‌ها کتاب می‌خوانند: کتاب خواندن برای بچه‌ها کاری است که حتی والدین شاغل هم می‌توانند انجام دهند. کتاب خواندن برای فرزندتان، تاثیرات ماندگار هم برای شما و هم برای کودکتان دارد. با این کار می‌توانید کیفیت زمان با هم بودنتان را بالا ببرید، چون فرزندتان می‌داند که در این هنگام، تمام تمرکز و حواس پدر یا مادرش فقط معطوف به اوست. کتاب خواندن برای فرزندتان به نفع مهارت‌های خواندنی او در مدرسه نیز خواهد بود.تحقیقات نشان داده است بچههای ۴ تا ۵ ساله‌ای که سه تا پنج بار در هفته برایشان کتاب خوانده می‌شود، نسبت به سایر همسالان خود، تیزفهم‌تر هستند.
کمکشان می‌کنند فرصت‌هایی برای داوطلب شدن پیدا کنند: وقتی بچه‌ها برای انجام کاری داوطلب می‌شوند یاد می‌گیرند کمتر خودخواهانه فکر کنند. بچه‌ها به طور طبیعی نمی‌دانند چطور به افراد بیرون از خانواده خود توجه و کمک کنند، مگر اینکه شما فرصت‌هایی برای همدلی و همکاری برای آنها فراهم کنید. اگر فرد ناتوانی در خیابان برای انجام کاری نیاز به کمک دارد و فرزندتان از پس این کار بر‌می‌آید، تشویقش کنید تا این کار را انجام بدهد.
به آنها پس‌انداز کردن را یاد می‌دهند: عادت دادن به پس‌انداز کردن را باید از سنین پایین شروع کنید. والدین باید به بچه‌ها یاد بدهند که ۲۵ درصد از پول توجیبی‌شان را پس‌انداز کنند. وقتی بزرگ‌تر شدند و دریافت منظمی از پول داشتند، آنها را به بانک ببرید تا با افتتاح حساب پس‌انداز، خودشان پس‌انداز کردن را تجربه کنند و این برایشان تبدیل به یک عادت همیشگی بشود. وقتی دوست دارند یک چیز بزرگ بخرند، به جای اینکه تمام مبلغ را در اختیارشان بگذارید با کمک خودشان برنامه‌ای ترتیب دهید تا با پس‌انداز کردن مبالغ بیشتر بعد از مدتی مشخص، خودش توانایی خرید چیزی را که می‌خواهد به دست بیاورند. آنها باید ارزش پولی را که به دست می‌آورند و زمانی را که صرف پس‌انداز آن می‌کنند، درک کنند.
تشویقشان می‌کنند هر روز ورزش کنند: اگر شما به بچه‌ها کمک کنید از همان کودکی از ورزش کردن لذت ببرند، این عادت را با خود به دوران نوجوانی، جوانی و بزرگسالی خواهند برد. آنها را در کلاس‌های ورزشی ثبت نام کنید. هر شب قبل از شام چند دقیقه وقت بگذارید و با هم یک فعالیت ورزشی در حیاط یا پارک نزدیک خانه انجام دهید.
کمکشان می‌کنند اهداف کوتاه مدت و بلند مدت تعیین کنند: اهداف هم مانند مسئولیت‌ها متناسب با رشد و بالا رفتن سن بچه‌ها، پیچیده‌تر و بزرگ‌تر می‌شوند. وقتی بچه‌ها کوچک هستند به آنها کمک کنید راندن سه چرخه یا پس‌انداز برای خریدن اسباب بازی مورد علاقه‌شان را برای خود هدف در نظر بگیرند.
بچههای بزرگ‌تر می‌توانند برای خریدن اتومبیل، ورود به دانشگاه یا یک سفر تفریحی پس‌انداز کنند. این هدف‌ها به آنها کمک خواهد کرد به آینده هم فکر کنند نه فقط به چیزی که در همین لحظه می‌گذرد. هدف تعیین کردن و برای رسیدن به آن تلاش کردن به آنها یاد می‌دهد ارزش تحمل برای برآورده شدن خواسته‌ها را یاد بگیرند.
یادشان می‌دهند که ارتباط همیشگی با خانواده‌شان را حفظ کنند: بچه‌ها با بزرگ‌تر شدن، احساس استقلال‌طلبی بیشتری پیدا کرده و دوست دارند وابستگی‌ها به خانواده را کمتر کنند. این یک تحول طبیعی و مثبت است. اما باید این را بدانند که با مستقل شدن، همچنان به راهنمایی‌ها و نظارت والدین خود نیاز دارند، مخصوصا وقتی پای اینترنت و رسانه‌های اجتماعی به میان می‌آید.
