طبق مطالعه‌ی جدیدی که در مجله‌ی Psychology and Aging منتشر شده است، دوز کوچکی از گلوکز می‌تواند حاقظه در افراد مسن‌تر را بهبود بخشد و باعث می‌شود بتوانند سخت‌تر کار کنند و در هنگام انجام وظایف دشوار، خلق و خوی خوشی داشته باشند.
نویسنده‌ی اول این مقاله، «کنستانتینوس مانتانتیز»، دانشجوی دکترای روانشناسی دانشگاه وارویک انگلستان، گفت: «مطالعات در طول سال‌ها نشان داده که مشارکت فعالانه در امورِ شناختیِ دشوار، پیش‌نیازی برای حفظ سلامت شناختی در سنین بالاتر است. بنابراین پیامدهای کشف مکانیزم‌هایی که سطح تعاملات بزرگسالان را تعیین می‌کند، نمی‌تواند کم‌اهمیت باشد.»
مانتانتیز و همکارانش بررسی کردند که آیا گلوکز می‌تواند به افراد مسن کمک کند که در شرایط دشوارتر، بیشتر تلاش کنند و اگر چنین است، آیا این افزایش با تغییرات مثبت همراه است یا خیر؟
۵۳ شرکت‌کننده‌ی جوان بین سنین ۱۸ تا ۲۷ سال و ۵۸ شرکت‌کننده‌ی مسن بین سنین ۶۲ تا ۸۲ سال، گلوکز یا نوشیدنی دارونما مصرف کردند و وظیفه‌ای مربوط به حافظه که سه سطح دشواری داشت را انجام دادند. این دانشمندان میزان تعامل شرکت‌کنندگان با وظیفه، امتیاز حافظه‌ی آن‌ها، خلق و خو و درک آن‌ها از تلاش‌شان را سنجیدند.
آن‌ها دریافتند که افزایش انرژی از طریق نوشیدنی‌های گلوکزدار، در مقایسه با نوشیدنی دارای شیرین‌کننده‌های مصنوعی، می‌تواند در سخت‌تر تلاش کردن هم به افراد جوان و هم به افراد مسن کمک کند. با این حال خلق و خو و عملکرد حافظه در افراد جوان بهبود نیافت. با این وجود افراد مسنی که نوشیدنی گلوکزدار مصرف کردند، در مقایسه با افراد مسنی که شیرین‌کننده‌ی مصنوعی مصرف کردند، حافظه‌ی بسیار بهتر و خلق و خوی بسیار مثبت‌تری داشتند.
علاوه بر این، اگر چه معیارهای عینی مشارکت در کار نشان داد که افراد مسن‌تر در گروه گلوکز، نسبت به افرادی که شیرین‌کننده‌ی مصنوعی مصرف کردند در هنگام انجام وظیفه تلاش بیشتری کردند، اما گزارشات خود افراد نشان داد که خودشان اصلاً احساس نمی‌کردند که سخت‌تر تلاش کرده‌اند.
محققان گفتند: «دسترسی کوتاه‌مدت انرژی در قالب افزایش سطح قند خون، می‌تواند عامل مهمی در انگیزه‌ی افراد مسن برای انجام وظیفه با بالاترین قابلیتِ آن‌ها باشد. انگیزه‌ی افزایش‌یافته به نوبه‌ی خود می‌تواند این واقعیت را توضیح دهد که افزایش سطح قند خون نیز باعث افزایش حس اعتماد به نفس، کاهش احساسات خود از تلاش کردن و بهبود خلق و خو و روحیه در افراد مسن شود. با این وجود برای جداسازی این عوامل به منظور درک کامل نحوه‌ی تاثیر گذاشتنِ در دسترس بودنِ انرژی بر تعاملات شناختی و به منظور ایجاد دستورالعمل‌های رژیمیِ واضح برای سالمندان، به تحقیقات بیشتری نیاز است.»
نویسنده‌ی ارشد، دکتر «فردریک شلاکچن» از گروه روانشناسی دانشگاه وارویک، گفت: «این نتایج ما را به درک این موضوع که چه چیزی سبب می‌شود افراد مسن‌تر بیشتر تلاش کنند و نیز یافتن راه‌های افزایش اشتیاق برای سخت‌تر تلاش کردن، حتی اگر انجام آن کار غیرممکن به نظر برسد، یک گام نزدیک‌تر می‌کند.»
منبع: مجله علمی ایلیاد
