معنویت درمانی، می تواند راهی برای کنترل سرطان باشد. دکتر محمد اسماعیل اکبری در مراسم افتتاحیه یازدهمین کنگره بین المللی سرطان سینه که در تالار امام علی (ع) دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد، موضوع بسیارمهم در مورد سلامت را مسائل خلقی و روحی و روانی عنوان کرد و افزود:ارزش آن ها برای سلامت بسیار بالاتر از مسائل جسمی است چون مسائل جسمی دیده می شود اما در مورد مسائل روحی روانی این اتفاق نمی افتد.
به گزارش ایرنا، رییس مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ادامه داد: مسائل روانی بسیار مسائل جدی هستند و در جامعه ای که وقایع استرس زا وجود داشته باشد و امنیت ذهنی مردم گرفته شود این استرس های اجتماعی مشکلاتش از فلزات سنگین داخل آب بیشتر می شود.
اکبری گفت: در سال های گذشته شنیدید که ما معنویت را در معالجه مردم دخالت دادیم، از اصلاح سبک زندگی مردم شروع کردیم و وارد تحقیقات هورمونی شدیم.
وی افزود: ما برای اولین بار در جهان مطرح کردیم که مسائل روانی و معنویت درمانی می تواند بیان ژنی افراد را عوض کند و سرطان را نیز کنترل کند.
اکبری خاطرنشان کرد: اگر انسان به حرف های معناگرایانه عمل کند بهره ای که می بریم به احتمال زیاد نسبت به مسائل جسمی کمتر نخواهد بود.
رییس مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ادامه داد: تا سال ۲۰۰۰ در تحقیقات پزشکی خیلی به مسائل معنوی توجه نمی شد اما از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۲ هشت برابر ۳۰ سال گذشته به معنویت درمانی در مقالات علمی توجه شده است.
وی افزود: ما غنی ترین ساختار در این میان را داریم و هیچ ساختاری به قدرت دین اسلام و فقه اهل بیت (ع) نیست.
وی تاکید کرد: این توانمندی را باید یاد بگیریم که چگونه از این منبع غنی استفاده کنیم.
دکتر اکبری با بیان اینکه امسال ثبت سرطان کشور توسط مرکز تحقیقات سرطان انجام می شود، ادامه داد: ژن ها در بروز بیشتر سرطان ها دخالت ندارند و آنچه در روند شکل گیری سرطان تاثیر دارد اتفاقات محیطی است.
وی با اشاره به اینکه طی سال های اخیر مشخص شده عوامل محیطی باعث تغیرات ژن ها و در نتیجه بروز سرطان می شوند، گفت: بیماری های ژنتیکی مانند تالاسمی، ارثی بودند و اگر پدر یا مادر مبتلا باشند فرزند نیز به آن مبتلا می شود.
وی با تاکید بر اینکه ۱۰ درصد از سرطان ها وابسته به ارث است، گفت: در ۹۰ درصد سرطان ها که وابسته به عوامل محیطی هستند نمی توان بیش بینی دقیقی داشت زیرا معلوم نیست فرد چه مقدار در معرض عوامل خطرزای سرطان بوده است.