دکتر مهدی قاسمی، درباره این موضوع که چه عاملی سبب ناکامی و در نهایت خودکشی در برخی از نوجوانان می‌شود، اظهار کرد: خودکشی حرکت جبرانی شدید است که در برابر اعتراضات از فرد بروز می‌کند. گویی فرد نیاز دارد که بر اطرافیان تسلط یابد و احساس کمبود خود را کاهش دهد. لذا نوجوان مرگ را انتخاب می‌کند که ارزش خود را به اطرافیان نشان دهد.

وی با بیان اینکه خودکشی عملی است که به منظور خلاص شدن از یک مسئله، بن‌بست، مشکل و بیرون آمدن از یک دوراهی، بحران و وضعیت غیر قابل تحمل به وجود می‌‌آید، افزود: عشق‌های دوره‌ نوجوانی و حتی وابستگی به جنس مخالف، گاهی به‌عنوان عامل خودکشی نقش پیدا می‌کند که هدف آن‌ها می‌تواند رها سازی خود از فشارهای محیطی و اجتماعی که به‌نحوی آنان را عذاب می‌دهد، باشد.

این روانپزشک خاطر نشان کرد: نوجوانانى که دست به خودکشى مى زنند، به طور معمول زمینه‌اى طولانى مدت از عـدم ثبـات و ناسازگارى در خانواده همچون اختلاف با اعضاى خانواده دارند. همچنین این افراد ممکن است مسایلی مثل طرد شدن از طرف خانواده، از دست دادن والدین به ویژه قبل از ۱۳ سالگى، رفتار پرخاشگرانه والدین و شکست عاطفی داشته‌اند و بر همین اساس احـساس ناکـامى کرده و اقـدام بـه خودکشى کنند.

قاسمی یادآور شد: هنگامی که نوجوان خود را براى احراز موفقیت تحت فـشار قرار می دهند و احـساس مـى‌کنـد کـه بایـد جـزو بهترین‌ها و کامل‌ترین‌ها باشد تا والدین خود را خشنود کند، بنابراین وقتى بـه موفقیـت دل خـواه خود به طور مثال قبول شدن در دانشگاه نمـى‌رسـد این مسئله سبب احساس شکست و ناکامى شده و فرد را در خطر اقدام به خودکشى قرار می‌دهد.

این رواندرمانگر گفت: هنگامی که رفتار والدین یا اطرافیان احساس بی‌احترامی و درک نشدن را در نوجوانان ایجاد می‌کند و احساس می‌کنند به او احترام گذاشته نمی‌شود و از وضعیت خانوادگى و محدودیت‌ها ناراضى بوده و قـادر بـه تغییـر دادن ایـن موقعیـت‌هـا نیستند در معرض احتمال خودکشى بیشتری قرار دارند.

وی عنوان کرد: سرزنش‌های مکرر خانواده ، استهزاء همکلاسی‌ها و فشارهای معلمان، برخی اوقات عرصه را آنچنان بر نوجوان تنگ می‌کند که تصمیم به پایان زندگی می‌گیرد اما همچنان مهمترین عامل در اقدام به خودکشی ابتلا به بیماری روانی است که باید توسط روانپزشک درمان شود.