به گزارش سایک نیوز به نقل از ایسنا، نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد بی اشتهایی و کم اشتهایی در میان پسران ۶ تا ۱۸ سال شایع است و برخی عوامل اقتصادی – اجتماعی با آن در ارتباط است.
امروزه اختلالات خوردن یکی از مورد توجه‌ترین اختلالات در سنین پایین به شمار می‌روند. این دسته از اختلالات علاوه بر ایجاد اشکال در سلامت جسمی و عملکرد روانی کودکان و نوجوانان، کیفیت زندگی افراد مبتلا را مختل می‌کنند.
براساس پژوهش ها، علت اصلی این نوع اختلالات هنوز به خوبی شناخته نشده است. لذا بررسی عوامل مرتبط با آنها در امر غربالگری، تشخیص و درمان مفید و موثر به نظر می‌رسد. لذا پژوهشی با هدف “ارتباط عوامل اقتصادی – اجتماعی با اختلالات خوردن در پسران ۱۸-۶ سال” در کشور طراحی و اجرا شده است.
این بررسی مقطعی بر روی ۱۱۵۹۷ دانش آموز پسر شاغل به تحصیل ۶ تا ۱۸ ساله در مقاطع سه گانه ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان در سال تحصیلی ۹۱-۱۳۹۰ در ۳۰ استان کشور و به روش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای به انجام رسیده است.
اطلاعات با استفاده از پرسشنامه‌های استاندارد طراحی شده جهت بررسی بی اشتهایی و پراشتهایی در کودکان و نوجوانان و همچنین چک لیست مربوط به اطلاعات اقتصادی – اجتماعی خانواده در جمعیت مورد مطالعه جمع آوری و ثبت شده است. در نهایت داده‌های خام جمع آوری شده و بعد از رفع نقص مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
این پژوهش نشان می دهد از ۱۱۵۹۷ دانش آموز، ۱۲٫۹ % پراشتهایی و ۳۶٫۲% کم اشتهایی داشتند. بین ابتلا به پُراشتهایی و کم اشتهایی با شغل مادر، داشتن رایانه شخصی و داشتن خودرو شخصی ارتباط آماری معناداری وجود نداشت.
نتایج این مطالعه حاکی از آن است که شیوع بی اشتهایی در کودکان با شغل پدر “آزاد” به طور معناداری بالاتر بود، درحالی که پراشتهایی ارتباط معناداری با شغل پدر نداشت. همچنین شیوع بی اشتهایی به طور معناداری در کودکانی که خانواده آنها کمتر از ۵ نفر داشتند، بالاتر از کودکانی بود که خانواده آنها بیشتر از ۵ نفر داشتند.
نوع منزل و سن شروع غذا نیز ارتباط معناداری با شیوع بی اشتهایی در کودکان داشت. تحصیلات مادر و سن شروع غذا ارتباط معناداری با شیوع پراشتهایی در کودکان داشت، در حالی که ارتباط معناداری با شیوع بی اشتهایی در آنها نداشت.
نهایتا این مطالعه نشان داد بی اشتهایی و کم اشتهایی در بین پسران ۶ تا ۱۸ سال شایع است و برخی عوامل اقتصادی – اجتماعی با آن در ارتباط است، این عوامل برای بی اشتهایی شامل “شغل پدر”، “تعداد اعضای خانواده”، “نوع منزل” و “سن شروع غذای کمکی” و برای پراشتهایی “تحصیلات مادر”، “نوع مدرسه” و “سن شروع غذای کمکی” بود.
بیشتر بخوانید:
