مقدمه ای بر DBT (بخش اول)

DBT چیست؟

رفتار درمانی دیالکتیکی ، ترکیب موثریست از درمان های شناختی و رفتاری با هدف تبدیل الگوهای ذهنی منفی و رفتار غیرسازنده به نتایج مثبت.

اثرات این روش درمانی به افرادی که تشخیص یکی از انواع اختلالات خوردن را گرفته بودند، نشان داده شد و از طریق این روش درمانی به آنها کمک شد تا هیجانات خود را تنظیم نموده، مهارت های خودیاری را یاد گرفته، اضطراب و استرس خود را کاهش داده و رفتارهای تغذیه ای مخرب را کنترل نمایند.
DBT روشی پژوهش محور برای ایجاد مکانیسم های مقابله ای در محیط هایی است که ممکن است الگوهای قدیمی و مخرب خوردن در آن ها فراخوانی شوند.

تاریخچه DBT

انستیتوی لینهان توسط دکتر مارشا لینهان ، استاد روانشناسی دانشگاه واشنگتن پایه گذاری شد.
این انستیتو پژوهش هایی مقطعی بر روی این روش درمانی انجام داد و تاثیر عمده آن را بر روی اختلالات شخصیت مرزی مشخص گردید و ثابت شد که DBT می تواند برای افرادی که شدیداً درگیر افکار خودکشی هستند و در مدیریت هیجانات شان مشکل دارند، کمک کننده باشد.
موفقیت DBT بر روی مراجعان دارای اختلال شخصیت مرزی، منجر به ادامه پژوهش ها در حوزه این نوع درمان و در نتیجه موفقیت مجدد ان در درمان اختلالات خوردن گردید.
این به خاطر این واقعیت است که DBT به بیماران کمک می کند تا مکانیزم های مقابله ای را برای کاهش اضطراب در موقعیت ها و محیط هایی که پاسخ های استرس وابسته به خوردن را فرا می خواند، جایگزین نمایند.
زمانی که افرادی که اختلال خوردن شان مداوا شده است، در محیط هایی قرار می گیرند که پاسخ های قدیمی را بر می انگیزد، سطوح اضطراب افزایش می یابد.
DBT می تواند به فرد کمک کند تا افکار تکانشی و منفی اش را با گفتگوی مثبت درونی و رفتار تغذیه ای آگاهانه جا به جا نماید.

DBT به چه شکل است؟

DBT برای افراد مبتلا به اشکال مختلف اختلالات خوردن به کار می رود. همچنین این روش در ایجاد کنترل محیطی برای داشتن فرصتی برای تمرین تنظیم هیجانی و مدیریت رفتارهای مرتبط با اختلال خوردن مفید است.
DBT ترکیبی است از جلسات درمان فردی و گروه درمانی که به دنبال آموزش مهارت های مدیریت خود در زندگی روزمره می باشد.

-جلسات درمان فردی
جلسات درمان فردی در راستای ایجاد اهداف و برنامه های درمانی برای رفتار تغذیه ای آگاهانه، بسیار ارزشمند به حساب می آیند. بیماران فرصت کار کردن با روانشناسان، درمانگران و متخصصان اختلالات خوردن را می یابند تا یک برنامه رفتاری منحصر به فرد برای اجرا در زندگی روزانه شخصیشان بسازند.
این جلسات موجب توانمندی افراد می شوند زیرا به او کمک می کنند تا خود را ورای بیماری اش دوست داشته و اهدافی را در زندگی اش مجسم نماید. همچنین افراد در طول روند بهبودی با DBT ، فرصت بررسی معانی عمیق زندگیشان را خواهند یافت.
ان ها اهدافی را برای خود در نظر می گیرند، ترکیبی از فعابیت های مورد علاقه شان را انجام می دهند و آگاهانه در فرآیند بهبودی و مشاهده تلاش های خود خواهند بود.
درمانگران در کنار افراد کار خواهند کرد تا در این سفر همدردشان بوده و مطمئن شوند که بازسازی احساس “احترام به خود” و “آگاهی” جزئی از فرآیند بهبودی باشد.
یک نوع همانندسازی مثبت در این جلسات به وجود خواهد آمد که در طی آن فرد احساس پذیرش، علاقه به خود، احساس ارزشمندی و هدف گزاری را خواهد آموخت.

-جلسات گروه درمانی
جلسات درمان گروهی ، مهارت های ضروری زندگی را به افراد ارائه می نماید. این جلسات کمک می کنند تا فرد مهارت های مدیریت بر خود (برای مثال خوردن آگاهانه در جمع) را بیاموزد، همچنین حمایت های گروهی را ترویج داده و به فرد در درک چگونگی به اشتراک گذاشتن مسیر درمانی اش با دیگر اعضای گروه، کمک می نماید.
روابط بین فردی با جلسات گروهی هدایت شده، تقویت می شوند. افراد فرصت برقراری ارتباط با کسانی را که تجربه مشابهی را می گذرانند، خواهند یافت و این درک تجربیات مشترک انسانی را افزایش خواهد داد.

-آماده سازی
یکی از خصوصیات مفید DBT این است که ارتباط با بیمار، منحصر به جلسات درمان فردی و گروهی نمی شود. اگر فردی در طول جلسات به مشکل بخورد، مربی ها حتی به صورت تلفنی در دسترس خواهند بود تا در لحظات ناراحت کننده در کنار وی باشند. افراد می توانند با درمانگران، روانشناسان و متخصصان خود در تماس بوده و در صورتی که هر سوالی در رابطه با انجام دادن مهارت های مدیریتی یا تکنیک های خودآرام سازی داشته باشند، از آنها بپرسند.