خوابیدن برای سلامتی روانی و جسمانی کودک و والدین او حیاتی است. خواب کودک موجب آرامش والدین می شود زیرا علاوه بر ایجاد فرصتی برای باهم بودن ، آن ها را از گوش بزنگی دائم برای رفع خواسته های فرزندشان نجات می دهد. از سویی دیگر خواب ، کودک را از هیجانات مداوم و فعالیت های جسمانی روزمره می رهاند ، به مغز فرصت طبقه بندی رویدادهای روز گذشته و آنچه باید و نباید در حافظه ثبت گردد را می دهد و در آخر امکان بازسازی نیروی مورد نیاز برای روز بعد را فراهم می سازد.
زمانی که والدین به دنبال بررسی و یافتن عادات مفید پیش از خواب می باشند ، با در نظر گرفتن خلق و خو و خصوصیات اخلاقی فرزندشان کمک بزرگی به خود خواهند کرد زیرا همانطور که تمامی والدین دارای بیش از ۱ فرزند می دانند ، یک روش روی همه کودکان جواب نخواهد داد.
موثرترین مراسم پیش از خواب شامل ترتیبی از حمام رفتن (دوش گرفتن، دستشویی کردن) ، کتاب خواندن یا شنیدن قصه و در آغوش گرفتن و بوسیدن است. زمان مورد نیاز برای هر مرحله بستگی به خصوصیات شخصیتی کودک دارد مثلا او تا چه حد می ترسد؟ عصبانی و حساس است و یا انعطاف پذیر؟ عامل مهم دیگری که موفقیت در فرآیند به خواب رفتن کودک را پیش بینی می کند ، هماهنگی و سازگاری خلق و خوی والدین با فرزندانشان است.
در اینجا چند نکته کوتاه برای برگزاری مراسم خواب کودکان آورده شده است :
۱٫ فرآیند به خواب رفتن کودک را به آرامی بهبود ببخشید ، تا قبل از سن ۴ تا ۶ ماهگی هیچ آموزشی را آغاز نکنید. شروع زودهنگام، گریستن را به جای خوابیدن به کودک خواهد آموخت.
- صبور باشید و به روند کار خود زمان بدهید. با اینکه هزاران بار در طول زندگی خوابیدن را تجربه کرده ایم اما به طور متوسط و در عین حال که که بهداشت خواب وجود دارد، ۲۰ دقیقه طول می کشد تا یک فرد بزرگسال به خواب برود.
بعضی افراد بزرگسال، خصوصا والدین نیاز به زمان بیشتری برای به خواب رفتن دارند. از این رو به خاطر داشته باشید ممکن است کودکان نیز چالش های مشابهی را تجربه کنند. - گریستن در زمان به خواب رفتن تا حدودی عمومیت دارد. قرار دادن کودک در تخت در حالیکه خوابیده است و به منظور جلوگیری از گریه کردن، ممکن است موجب سردرگمی وی در زمان بیداری اش در نیمه های شب گردد. طولی نخواهد کشید که شما مجدداٌ به اجبار بیدار خواهید شد ، زیرا او نه تنها خوابیدن مجدد در این شرایط را یاد نگرفته است بلکه خواهد آموخت که برای یافتن شما می بایست گریه کند.
- از طریق رفتار همیشگی تان، کودکان اتفاقات بعدی را خواهند آموخت. در هنگام خواب ، آن ها را روی تختشان بگذارید تا کسل و خواب آلود شوند ، کنارشان بنشینید ، (اگر کودک هنوز پستانک می گیرد و یا عروسک خاصی برای شب ها دارد) زمانی که پستانک از دهانش بیرون افتاد و یا عروسکش از آغوشش کنار رفت از نوازش های گاه به گاه و خفیف و از صدایتان برای آرام کردنش استفاده کنید . با صبوریتان در این زمان او را وادار کنید تا برای یافتن پستانک یا عروسکش تلاش کند و در این زمان به آرامی شب بخیر گفته و از اتاق خارج شوید، این دقیقاٌ همان چیزی است که کودک می بایست به تنهایی در هنگام بیداری در نیمه های شب انجام بدهد.
بعضی از گریه ها طولانی هستند، بیش از آنچه که تصور می کنید می توانید، تحمل کنید سپس دقایقی کوتاه برای آرام کردن مجدد کودک (و خودتان) ، با صدایی آرام و کمی نوازش به اتاق بازگردید.
پژوهش ها به ما این اطنمینان را می دهند که شاگر کوچک شما در طی چند هفته تنهایی به خواب رفتن مجدد را خواهد آموخت.
آموزش خوابیدن به کودکان ابداٌ آسان نیست. ۷۵ درصد کودکان زیر ۱۰ سال سطوحی از مشکلات خواب را تجربه می کنند. طبق گفته بنیاد ملی خواب آمریکا ، ۸۰ درصد از کودکان و نوجوانان دچار کم خوابی می باشند بنابراین به کودکان پیش از دبستان و دبستانی اجازه تماشای تلویزین در رختخواب را ندهید، بر مصرف کافئین و مواد مشابه نظارت داشته باشید وآن ها را به تمرین مداوم برای دست یابی به عادات مثبت خواب تشویق کنید.
ترجمه : تیم تخصصی سایک نیوز
منبع : psychologytoday.com
