تفاوت کمرویی کودکان و اضطراب اجتماعی در چیست؟

تفاوت کمرویی کودکان و اضطراب اجتماعی در چیست؟

 یک روانشناس با اشاره به این‌که اضطراب یا هراس اجتماعی احساس اضطراب شدید در موقعیت‌های اجتماعی مانند جمع و صحبت کردن با دیگران است که اگر آن‌قدر شدید شود که مانع ارتباط کودک شما با دیگران باشد احتمال تشخیص اختلال هراس اجتماعی وجود دارد.

علی درخشان با اشاره به این‌که خجالتی بودن و کمرویی کودکان یک ویژگی شخصیتی است که معمولاً ‌دلیل آن کمبود اعتمادبه‌نفس است، اظهار کرد: درواقع مشخصه اصلی این کودکان محدود شدن دامنه تعاملات اجتماعی است و کودک در محیط‌های مختلف دچار مشکلات گوناگونی می‌شود.

وی ادامه داد: اگر کمرویی کودک شدت پیدا کند به‌طوری‌که عملکردش را در بازی‌ها، ارتباط اجتماعی و مدرسه‌اش تهدید کند می‌تواند به‌عنوان یک اختلال روانی شناخته شود.

آیا کمرویی کودکان می‌تواند طبیعی باشد؟

درخشان با بیان این‌که احساس خجالت یک احساس طبیعی و ترکیب ترس و کنجکاوی است که وقتی کودک وارد محیطی جدید می‌شود آن را تجربه می‌کند، تصریح کرد: این احساس به کودک کمک می‌کند تا با احتیاط با محیط اطرافش آشنا شود و وقتی مطمئن شد که محیط امن است با خیال راحت ارتباط برقرار می‌کند.

این روانشناس ادامه داد: حدود ۱۵ درصد کودکان به شکل طبیعی خجالتی‌تر از دیگران به نظر می‌رسند، اگر این احساس طبیعی از حالت متعادل و مناسبش خارج و بیش‌ازاندازه ادامه پیدا کند می‌تواند برای والدین نگران‌کننده باشد.

وی با اشاره به این‌که مهم‌ترین زمانی که کودکان از افراد غریبه دوری می‌کنند حدود ۸ ماهگی است، عنوان کرد: در این سن به‌طور طبیعی کودک احساس غریبگی یا اضطراب در حضور افراد غریبه کرده و نشانه‌ای کاملاً طبیعی در رشد است، در حدود ۳ تا ۴ سالگی هم کودک احساس خجالت و شرم را تجربه می‌کند و نسبت به قبل کمی بیشتر خجالتی به نظر می‌رسد.

درخشان با اشاره به این‌که اضطراب یا هراس اجتماعی احساس اضطراب شدید در موقعیت‌های اجتماعی مانند جمع و صحبت کردن با دیگران است، اظهار کرد: اگر این احساس اضطراب آن‌قدر در یک موقعیت اجتماعی شدید شود که مانع ارتباط کودک شما با دیگران باشد و عملکرد او را در بازی، تحصیل و ارتباط با دوستانش مختل کند و احتمال تشخیص اختلال هراس اجتماعی وجود دارد.

این روانشناس ادامه داد: یکی از راه‌هایی که می‌توانید بین کمرویی و اضطراب اجتماعی کودکتان تفاوت بگذارید آن است که آیا او تنها از بزرگ‌ترها خجالت می‌کشد یا حتی از هم‌سن‌های خودش نیز خجالت می‌کشد، اگر در حضور هم‌سن‌ها هم خجالت می‌کشد.

وی با اشاره به این‌که کودکان کمرو و خجالتی معمولاً به حضور با دیگران و ارتباط و بازی با هم‌سن‌وسال‌هایشان علاقه دارند اما احساس خجالت مانع ارتباط آن‌ها می‌شود، عنوان کرد: در مقابل کودکان منزوی در کنار دیگران هیچ لذتی نمی‌برند و حتی حضور در جمع می‌تواند برایشان آزاردهنده هم باشد، منزوی بودن می‌تواند نشانه‌ای از افسردگی یا مشکلات دیگر باشد و نباید با کمرویی اشتباه گرفته شود.

درخشان با اشاره به این‌که کمرویی کودکان می‌تواند عوامل جسمی یا روانی متعددی داشته باشد، تصریح کرد: پیدا کردن علت کمرویی فرزندتان به درمان آن نیز کمک می‌کند اما باید بدانید پیدا کردن علت اصلی به این سادگی‌ها نیست و نیاز به بررسی دقیق و طولانی دارد.

این روانشناس با بیان این‌که تحقیقات نشان داده والدین کمرو حداقل یکی از کودکانشان هم خجالتی می‌شود، اما آیا این تنها به دلیل ارثی بودن کمرویی است؟ ادامه داد: در حقیقت کمرویی تا حدی می‌تواند ناشی از ویژگی‌های ژنتیکی باشد اما مسئله مهم‌تر آن است که اگر شما خودتان فردی کمرو و خجالتی هستید احتمالاً کودک شما علاوه بر گرفتن ژن‌هایتان از رفتار شما نیز یاد می‌گیرد.

وی افزود: بعضی والدین به دلیل اضطراب خودشان و قانون‌های سخت‌گیرانه‌ای که برای خود در ارتباط با دیگران در نظر می‌گیرند این قواعد را به کودکشان منتقل می‌کنند و از آن‌ها انتظار دارند به شکل بی‌نقص و مُبادی آداب رفتار کنند، اما با هر بار تذکر باعث ایجاد احساس شرم و اضطراب در کودک می‌شوند.

درخشان با اشاره به این‌که محیط مدرسه و مهدکودک می‌تواند برای افزایش ارتباط اجتماعی و فعالیت گروهی کودک شما مفید باشد اما به شرطی که همان رفتار سخت‌گیرانه را در مدرسه یا مهد با او نداشته باشند، ادامه داد: برخی معلم‌ها و مربی‌ها به دلیل اضطراب شخصی و یا عدم اطلاعات بیشتر کودکان را به ساکت و خجالتی بودن ترغیب می‌کنند و با رفتار اجتماعی او همراهی نمی‌کنند، حتی می‌بینیم که رفتار اجتماعی محدود کودکان کمرو در مدرسه تشویق می‌شود و بالاترین نمره انضباط را می‌گیرند.

این روانشناس با بیان این‌که مشخصه اصلی کودکان کمرو محدود شدن دامنه تعاملات اجتماعی است، افزود: این کودکان سعی می‌کنند تا از افراد غریبه دوری کرده و تنها با کسانی که می‌شناسند احساس راحتی ‌کنند و تا زمانی که آشنایی کامل با محیط پیدا نکنند و نتوانند رفتار دیگران را پیش‌بینی کنند معمولاً خود را در محیط قرار نمی‌دهند.

وی با اشاره به این‌که تغییر نحوه رفتار شما بیشترین اثر را بر روی تعدیل و متناسب کردن کمرویی کودکتان دارد، عنوان کرد: سعی کنید با کودک خجالتی خود همدلی کرده و به او بفهمانید که او را درک می‌کنید و از رفتارش انتقاد نمی‌کنید.

درخشان با اشاره به این‌که برای درمان کمرویی کودکان در جمع او را تشویق به ارتباط با دیگران نکنید چون احساس می‌کند که او را نمی‌فهمید و اضطرابش بیشتر می‌شود، عنوان کرد: کودک را برای ارتباط با دیگران آزاد بگذارید اما در مقابل از خجالتی بودن او هم حمایت نکنید، به‌عنوان‌مثال اگر کودکان دیگر از او می‌خواهند تا با آن‌ها بازی کند نگویید خجالتی است، یا به دلیل خجالتی بودن اگر از ثبت‌نامش در کلاس ورزش یا هنر خودداری کنید مشکل را سخت‌تر کرده‌اید.

این روانشناس با بیان این‌که کودکان کمرو چون روی قضاوت منفی دیگران حساس هستند احساس شرم و خجالت می‌کنند بنابراین بیشتر نیاز به قضاوت مثبت دارند، عنوان کرد: برای این کار لازم است به پیشرفت‌های کوچک و هر عملکرد مثبت آن‌ها توجه نشان دهید و مدام آن‌ها را تشویق کنید، مخصوصاً وقتی در مورداحساس ترس یا اضطراب با شما صحبت کرده و می‌بینید برای مقابله با آن تلاش می‌کند او را تشویق کنید و به او بگویید که به تلاش او افتخار می‌کنید.

وی با اشاره به این‌که کودکان بیش از هر چیز نیاز دارند که مطمئن شوند با وجود هر ویژگی و ضعفی دوست‌داشتنی هستند، افزود: این احساس را به او بدهید که دوستش دارید و این به کمرویی یا خجالتی بودنش ارتباط ندارد چراکه اگر احساس دوست‌داشتنی بودن در او تقویت شود حساسیت نسبت به قضاوت دیگران هم کاهش یافته و کمرویی هم کمرنگ‌تر می‌شود.

درخشان با اشاره به این‌که برای درمان کمرویی کودکان می‌توان بازی‌هایی را با او انجام داد، اظهار کرد: ازجمله این بازی‌ها می‌توان به نمایش خیالی، پانتومیم، مسابقه گویندگی، معلم بازی و … اشاره کرد.

منبع: ایسنا

بیشتر بخوانید:

کودکان در هر سنی به یک نوع اسباب‌بازی مناسب با سن خود نیاز دارند

ازعلت تا درمان لجبازی کودکان را در این مطلب بخوانید.

 

telegram2 files