محققان دریافتند که حس تنهایی در گروه، عملکرد مغز را کاهش دهد.
بر اساس نتایج تحقیق جدید به سرپرستی دکتر کاترین وایتهاوس، تنها بودن در گروه تاثیر بدتری نسبت به تنهایی عادی افراد بر عملکرد شناختی دارد.
وی دریافت که تنهایی عاطفی، در واقع خطر بزرگ‌تری نسبت به افسردگی، بیماری‌های قلبی، دیابت و سکته مغزی در کاهش شناختی افراد است.
این تحقیق توسط محققان دانشگاه Massey نیوزلند بر روی تنهایی عاطفی و انزوای اجتماعی و تاثیر آن بر عملکرد شناختی در افراد مسن صورت گرفته است.
محققان دریافتند که تنهایی عاطفی تاثیر منفی بر شناخت دارد.
نتایج نشان داد، افراد مسن‌تر که از نظر عاطفی تنها بودند، اما از نظر اجتماعی منزوی نبودند، نسبت به افرادی که تنهایی و انزوای اجتماعی را در کنار هم داشتند، کاهش شناختی کمتری را تجربه می‌کنند.
نتایج بررسی نشان داد که بسیاری از پیامدهای مهم سلامت در ارتباط با انزوای اجتماعی و تنهایی مانند دیابت، فشارخون بالا، بیماری قلبی و افسردگی به عنوان عوامل خطر برای کاهش شناخت افراد گزارش شده است.
محققان اظهار کردند: ارتباطات اجتماعی، مزایای رفتاری و روانی مانند تشویق به داشتن شیوه زندگی سالم موجب تقویت روحیه شده و می‌تواند کاهش شناخت را جبران کند.
این بررسی، نگرانی درباره سلامت افراد سالمند در جامعه و تلاش برای درک بهتر نیازهای آن‌ها را ارائه کرده است.
مطالعات نشان می‌دهد که زندگی مدرن در کشورهای توسعه یافته، عاملی برای تنهایی افراد و انزوای اجتماعی آن‌هاست.
آمارها حاکی از آن است که روزانه از هر پنج نفر یک نفر از تنهایی رنج می‌برد.
افراد سالمند با تغییرات اساسی در زندگی مانند مرگ همسر، کاهش سلامت جسمی و فیزیکی و استقلال کمتر، ممکن است با وجود اینکه در جمع دوستان، خانواده و آشنایان اجتماعی هستند، فقدان حاد روابط نزدیک و صمیمی را احساس کنند.
تجربه تنهایی در افراد متفاوت است و بیانگر سطوح مختلف حساسیت افراد نسبت به تنهایی است. البته برخی از بزرگسالان ممکن است که از تنهایی خود آگاه نباشند و یا تمایل ندارند احساس تنهایی خود را بپذیرند.
منبع: ایسنا
