افسردگی علاوه بر تاثیرات روحی-روانی اثرات فیزیکی بسیاری بر مغز دارد که شامل، التهاب، محدودیت اکسیژن و حتی کوچک شدن اندازه مغز است.
به گزارش سایک نیوز و به نقل از ایسنا، افرادی که دارای حالت افسردگی هستند، می‌توانند احساس ناراحتی، اضطراب، پوچی، ناامیدی، درماندگی، بی‌ارزشی، شرمساری یا بی‌قراری داشته باشند. آمارها حاکی از این است که 16.2 میلیون بزرگ‌سال در آمریکا در سال 2016 حداقل یک‌بار افسردگی شدید را تجربه کرده‌اند.
درحالی‌که افسردگی می‌تواند یک فرد را ازنظر روان‌شناختی تحت تأثیر قرار دهد، اما این بیماری بر ساختارهای مغز نیز تأثیرات مختلفی دارد. این تغییرات بدنی از التهاب و محدودیت اکسیژن گرفته تا کوچک شدن اندازه مغز متغیر است. به‌طور خلاصه ، افسردگی بر بخش کنترل مرکزی سیستم عصبی تأثیر می‌گذارد.
کوچک شدن مغز
نتایج آخرین تحقیقات نشان می‌دهد که اندازه مناطق خاصی از مغز در افرادی که افسردگی را تجربه می‌کنند کاهش می‌یابد. محققان در حال بررسی مناطقی از مغز هستند به دلیل افسردگی کوچک می‌شود. این محققان در پی این هستند که دریابند چطور بخش‌های مختلف مغز همچون هیپوکامپ، تالاموس، آمیگدال، فرونتال و قشر جلوی مغز ممکن است در اثر افسردگی دچار تغییر شوند. میزان کوچک شدن این قسمت‌ها وابسته به شدت و مدت افسردگی است.
گفته می‌شود، هنگامی‌که قسمتی از مغز کوچک می‌شود، عملکردهای مرتبط با آن بخش خاص تغییر می‌کند. به‌عنوان مثال، قشر جلوی مغز و آمیگدال برای کنترل واکنش‌های هیجانی و شناخت نشانه‌های عاطفی در افراد با یکدیگر همکاری می‌کنند. تغییر در این قسمت می‌تواند به کاهش همدلی در افرادی که افسردگی پس از زایمان دارند منجر شود.
التهاب مغزی
محققان از ایجاد ارتباط بین التهاب و افسردگی خبر می‌دهند. بااین‌وجود هنوز مشخص نیست که آیا التهاب باعث افسردگی می‌شود یا برعکس؟
در حال حاضر محققان معتقدند که التهاب در افسردگی بستگی به مدت‌زمان افسردگی دارد، یک تحقیق نشان داد که افرادی که بیش از ۱۰ سال افسرده هستند، 30 درصد التهاب مغزی بیشتری نسبت به دیگران دارند.
ازآنجاکه التهاب مغز می‌تواند باعث از بین رفتن سلول‌های مغز شود، این مشکل منجر به عوارضی ازجمله، انقباض، کاهش عملکرد انتقال دهنده‌های عصبی، کاهش توانایی مغز با افزایش سن فرد (نوروپلاستی) و کاهش قابلیت مغز برای تغییر هم‌راستا با افزایش سن می‌شود که اختلالاتی در تکامل مغز، یادگیری و حافظه به وجود می‌آورد.
محدودیت اکسیژن
افسردگی با کاهش اکسیژن در بدن مرتبط است. این تغییرات ممکن است ناشی از تغییر در تنفس ناشی از افسردگی باشد، الگوهای تنفسی افراد افسرده متفاوت است، اما همانند التهاب، مشخص نیست که کدام عامل دیگری است، کمبود اکسیژن می‌تواند باعث، التهاب، آسیب سلول‌های مغزی و مرگ سلول‌های مغزی شود.
یک فاکتور سلولی در پاسخ به مغز که اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند (هیپوکسی) است که در سلول‌های ایمنی خاص که در افراد دارای اختلال افسردگی اساسی و اختلال دوقطبی ایجاد می‌شود، افزایش‌یافته است.
التهاب و مرگ سلولی منجر به ایجاد اختلالات مرتبط با توسعه، یادگیری، حافظه و خلقی می‌شود. حتی هیپوکسی کوتاه‌مدت می‌تواند منجر به سردرگمی شود، دقیقاً مانند آنچه در کوهنوردان در ارتفاع زیاد مشاهده می‌شود. ثابت‌شده است که درمان با مخزن اکسیژن که گردش اکسیژن در بدن را بالا می‌برد، علائم افسردگی در انسان را کاهش می‌دهد.
تغییرات ساختاری و پیوندی
اثرات افسردگی در مغز همچنین منجر به تغییرات ساختاری و همبستگی می‌شود که شامل، کاهش عملکرد هیپوکامپ است که می‌تواند به اختلال در حافظه منجر شود، یا کاهش عملکرد قشر جلوی مغز را به همراه دارد که می‌تواند باعث شود فرد از انجام کارها (عملکرد اجرایی) بازبماند و یا اینکه کاهش عملکرد آمیگدال را ایجاد کند که به‌طور مستقیم بر خلق‌وخو و تنظیم هیجان تأثیر می‌گذارد.
اینکه چگونه بتوانیم در جلوگیری از این تغییرات موفق باشیم در وهله نخست در حالی ممکن است که روش‌هایی برای درمان علائم افسردگی بشناسیم و از موارد ذکرشده در بالا جلوگیری و یا در به حداقل رساندن این موارد بکوشیم.
