دانشمندان رابطهای بین قرار گرفتن در معرض سطوح بالایی از هورمون استروژن در رحم و احتمال بروز اوتیسم پیدا کردهاند. این کشف طی مقالهای در مجلهی Molecular Psychiatry به چاپ رسیده است. برای اولین بار ۲۰ سال پیش فرضیهی تاثیر هورمون جنسی استروئیدی بر روی اوتیسم مطرح شد. این کشف جدید از فرضیهی مذکور حمایت میکند.
در سال ۲۰۱۵ گروهی از دانشمندان دانشگاه کمبریج با همکاری دانشمندان دانمارکی، سطح ۴ هورمون استروئیدی شامل دو هورمون شناخته شده بهعنوان آندروژنها که در مایع آمنیوتیک وجود دارند را اندازهگیری کردند و دریافتند که در جنینهای پسری که بعداً مبتلا به اوتیسم بودهاند، این هورمونها سطح بالایی داشته است. این آندروژنها در جنینهای پسر بیشتر از جنینهای دختر تولید میشوند و به همین دلیل اوتیسم در پسرها بیشتر رخ میدهد. اینها در واقع بخش مردانهی مغز را شکل میدهند و اثراتی بر روی ارتباطات بین سلولهای مغز دارند.
اخیراً همان دانشمندان بر اساس مطالعهی قبلی خود، نمونهی مایع آمنیوتیک همان ۹۸ فرد مورد بررسی از بانک زیستی دانمارک را بررسی کردهاند و این بار هورمونهای دیگری به نام «استروژن» را بررسی کردهاند. این بخش مطالعه بسیار مهم است، زیرا برخی از هورمونهایی که قبلاً مورد مطالعه قرار گرفتهاند بهطور مستقیم تبدیل به استروژن میشوند. در همهی ۹۸ جنینی که بعداً دچار اوتیسم شدهاند همهی این هورمونها سطح بالایی داشتهاند، ولی در ۱۷۷ جنینی که مبتلا به این اختلال نشدهاند سطح این هورمونها بالا نبوده است.
پروفسور «سیمون بارون» از مرکز تحقیقات اوتیسم دانشگاه کمبریج، میگوید: «این یافتههای جدید نشان میدهند که بالا رفتن این هورمونها حین بارداری میتواند یکی از دلایل بروز اختلال اوتیسم باشد. این هورمونها با عوامل ژنتیکی دارای فعل و انفعالات خاصی هستند و به این ترتیب در رشد مغز تاثیر دارند.» مرحلهی بعدی تحقیقات این است که منبع افزایش این هورمونها پیدا شده و مشخص شود که این منبع مادر، جنین و یا جفت جنین است.
دانشمندان اذعان دارند که نمیتوان از این یافتهها برای غربالگری اوتیسم استفاده کرد. آنها مایل هستند که اوتیسم را به طور ریشهای درک کنند. دکتر «آریه کوهن» از بانک زیستی کپنهاگ دانمارک میگوید: «این مطالعه نشان داد که دادههایی که ۴۰ سال پیش توسط این بانک جمعآوری شدهاند، هنوز هم میتوانند برای کشفیات علمی مورد استفاده قرار گیرند.»
منبع: مجله علمی ایلیاد