به گزارش سایک نیوز و به نقل از ایسنا، پژوهش جدیدی برای نخستین بار نشان می‌دهد ربات‌های اجتماعی که در جلسات درمانی حضور دارند، می‌توانند به برانگیختن احساسات مثبت در کودکان بیمار کمک کنند.

برخی از بیمارستان‌ها، از مداخله در روند درمانی کودکان استقبال می‌کنند و به متخصصان اجازه می‌دهند که روش‌های بالینی خاصی را برای درمان کودکان بستری شده به کار ببرند. این مراحل، فرآیندهایی مانند بازی کردن، آماده‌سازی و آموزش را برای مراقبت‌های پزشکی شامل می‌شود. روش‌های قدیمی، درمان از راه فعالیت‌هایی در زمینه هنر، کاردستی، بازی و جشن را شامل می‌شدند.

پژوهشگران دانشگاه “ام.ای.تی”(MIT)، بیمارستان کودکان بوستون و “دانشگاه نورث‌ایسترن”(NU) آمریکا، یک خرس رباتیک موسوم به “هاگبل”(Huggable) را به کودکان بیمارستان کودکان بوستون ارائه دادند تا نحوه ارتباط آنها با ربات را بررسی کنند.

در این آزمایش، بیش از ۵۰ کودک بستری شده در بیمارستان، به صورت تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه قرار گرفتند. پژوهشگران، این سه گروه را با استفاده از خرس رباتیک هاگبل، برنامه مجازی هاگبل روی تبلت و یک خرس عروسکی معمولی مورد بررسی قرار دادند و توانستند پیامدهای امیدوارکننده‌ای در برخی از کودکان مشاهده کنند.

این آزمایش، کارآیی هاگبل را در درمان کودکان بیمار ثابت کرد. نتایج آزمایش نشان داد کودکانی که با خرس رباتیک هاگبل بازی کردند، احساسات مثبت بیشتری را در پایان آزمایش بروز دادند. این کودکان، از تخت پایین می‌آمدند و در محیط اطراف خود قدم می‌زدند. آنها با عروسک رباتیک، رابطه عاطفی برقرار کردند، از آن سوال می‌پرسیدند و آن را به ملاقات خانواده خود می‌بردند.

پژوهشگران این پژوهش نوشتند: بهبود روانی، فیزیکی و گفتاری در کودکان بیمار، پیامدهای مثبتی بودند که به بهبود سریع و بهتر آنها کمک کردند.

اگرچه این پژوهش در مقیاس کوچکی انجام شده اما نخستین پژوهش در مورد بررسی ربات‌های اجتماعی در جهان واقعی و تاثیر آنها بر کودکان بیمار به شمار می‌رود. پژوهش‌های دیگر مشابه این پژوهش، در آزمایشگاه‌ها انجام شده‌اند و تعداد کمی از کودکان را مورد بررسی قرار داده‌اند.

پژوهشگران تاکید کردند هاگبل طوری طراحی شده که بتواند به متخصصان حوزه سلامت کمک کند اما نمی‌تواند جایگزین آنها باشد. “سینتیا بریزیل”(Cynthia Breazeal)، استادیار دانشگاه ام.آی.تی گفت: هاگبل می‌تواند یک همراه خوب برای کودکان بیمار باشد. ما فناوری‌هایی طراحی کرده‌ایم که مبتنی بر همکاری هستند اما تنها بر تعامل میان کودک و ربات تمرکز نکرده‌ایم. ما متخصصان و خانواده‌ها را نیز به این چالش دعوت کرده‌ایم زیرا هدف ما این است که فناوری را برای حمایت از همه افرادی که در کیفیت مراقبت از کودک نقش دارند، به کار ببریم.

“دیردر لوگان”(Deirdre Logan)، روانشناس بیمارستان کودکان بوستون و نویسنده ارشد این پژوهش گفت: عروسک‌های رباتیک می‌توانند امکان تعامل انسانی را داشته باشند و به عادی شدن شرایط بیمارستان کمک کنند اما نمی‌توان آنها را همیشه و برای هر کودکی به کار برد. شاید برخی از کودکان تمایلی نداشته باشند که همیشه با مردم صحبت کنند و واکنش بهتری نسبت به یک حیوان رباتیک نشان دهند. عروسک رباتیک به ما کمک می‌کند تا بدانیم چه نوع درمان روانی به کودکان ارائه دهیم تا احساس تنهایی یا ترس را در آنها از بین ببریم.