اغلب کودکان کمتر از زمان توصیه‌شده‌ی ۸ تا ۱۰ ساعته می‌خوابند. با این حال، خوابیدن کمتر در شب و جبران کردن آن به‌صورت چرت روزانه نیز تاثیرات مثبت خواب را دارد. محققین دانشکده‌ی پزشکی دوک برای اولین بار نشان داده‌اند که ممتد و یا چند تکه بودن میزان خواب در شبانه‌روز، تاثیرات متفاوتی بر قوای شناختی و سطح قند خون کودکان دارد. مطالعات زیادی برای مقایسه‌ی ممتد و یک‌باره بودن خواب با چند تکه بودن آن در طول روز برای بزرگسالان انجام شده و نشان داده است که عملکردهای مغز طی این دو روش با هم قابل مقایسه هستند. با این حال، تا کنون تاثیر برنامه‌ی خواب بر روی عملکرد مغز و سطح قند خون، به‌طور همزمان، به‌خصوص زمانی که میزان خواب کمتر از حد عادی باشد، بررسی نشده بود. این مورد از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا کم‌خوابی و دیابت ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند.
محققین عملکردهای شناختی و سطح قند خون را با استفاده از آزمایش‌های استاندارد برای دانش‌آموزان سنین ۱۵ تا ۱۹ ساله در طول دو هفته، اندازه‌گیری کردند. دانش‌آموزان طی این دو هفته، در طول روزهایی که مدرسه می‌رفتند، کمتر می‌خوابیدند و در آخر هفته‌ها مقداری از این کم‌خوابی را جبران می‌کردند. دانش‌آموزان در طول هفته، ۶.۵ ساعت خواب داشتند؛ یا به صورت کامل در شب و یا ۵ ساعت شب و ۱.۵ ساعت در طول روز.
پروفسور «مایکل شی» از دانشکده‌ی پزشکی دوک و نویسنده‌ی اصلی مقاله، می‌گوید: «ما دریافتیم که در مقایسه با خواب ۹ ساعته، خوابیدن ۶.۵ ساعته در طول شبانه‌روز می‌تواند عملکردهای مغز را با اختلال مواجه کند. جالب اینجا است که دانش‌آموزانی که چرت روزانه داشتند، از میزان هوشیاری بالاتری برخوردار بودند. این یافته بسیار جالب توجه است.» در مورد سطح قند خون، گروهی که ۶.۵ ساعت خواب ممتد شبانه داشتند، نتایج بهتری ارائه دادند. دکتر «جاشوا گولی» می‌گوید: «خوابیدن ممتد ۶.۵ ساعته بر روی سطح قند خون تاثیر منفی ندارد، ولی دانش‌آموزانی که ۵ ساعت در شب و ۱.۵ ساعت در روز می‌خوابیدند، به نسبت سطح استاندارد، قند خون بالاتری داشتند.» هر چند تحقیقات بیشتری لازم است، ولی این یافته‌ها نشان می‌دهد که ممتد بودن یا نبودن خواب می‌تواند برای بیماران مبتلا به دیابت از اهمیت بالایی برخوردار باشد. طبق تحقیقات انجام شده، مردم سنگاپور کم‌خواب‌ترین مردم دنیا هستند.
منبع: مجله علمی ایلیاد
