استاد پداگوژی (علم تعلیم و تربیت اطفال) ایتالیایی گفت: والدین علاقمند به فرآیند یادگیری فرزندان خود هستند اما گاهی در این زمینه زیاده روی می کنند و بیش از حد به یادگیری کودکان، تاکید دارند درحالیکه این تاکیدات زیاده خواهی است.
به گزارش سایک نیوز و به نقل از ایرنا، روبرتو ککیتسو ( Roberto Checcozo ) روز سه شنبه در اولین کنگره بین المللی و پنجمین کنگره ملی آموزش و سلامت کودکان پیش از دبستان ایران در دانشگاه علوم بهزیستی افزود: کسی مایل نیست زبان توپی (Tupi) -زبان قدیمی بومی در سائو پائولو برزیل- را فرابگیرد چراکه فکر می کنیم یادگیری آن فایده ای ندارد، کودکانی با همین افق دید در برابر یادگیری مقاومت می کنند.
وی تاکید کرد: بنابراین لازم است کودکان برای یادگیری افق چشم انداز آن را پیش رو داشته باشند؛ آنها لازم دارند که افق های آینده را بفهمند و ببینند. اگر کودکان در برابر یادگیری مقاومت می کنند به این دلیل است که افق روشنی از آینده ندارند.
این استاد پداگوژی ایتالیایی ادامه داد: کودکان را خارج از منظومه شمسی در نظر بگیرید، آنها مجبور هستند همه چیز را از اول فرابگیرند، چیزهایی که هیچ دانشی از آن ندارند، حال این پرسش مطرح می شود که آیا کودکان باید در فراگیری، بسیار باهوش باشند یا اینکه ما باید در تدریس صبور باشیم؛ مسلم است که لازمه یادگیری کودکان، صبوری ما است.
ککیتسو افزود: والدین و مراقبان کودک باید به اندازه کافی مهارت داشته باشند که مسائل آموزشی را در ذهن کودکان شکل دهند، این سبک از یادگیری از سال ۱۹۶۰ در اروپا آغاز شده است تا آموزش کودکان را بهبود بخشیم.
وی ادامه داد: برخی روش های آموزشی مانند آموزش به وسیله نوشتن معلم روی تخته سیاه قدیمی شده اند چراکه معلم را در مرکز فرآیند آموزشی قرار داده ایم این درحالی است که کودکان از محیط یادمی گیرند و نقش معلم این است که یادگیری آنان را حمایت کند.
این استاد ایتالیایی اظهار داشت: بنابراین لازم است که کودکان را در مرکز یادگیری قرار دهیم و کمک کنیم تا آنان از محیط اطراف خود یادبگیرند؛ فرآیند یادگیری کودکان بر سه محور خانواده، مدرسه و محیط باید توامان انجام شود .
ککیتسو گفت: خانواده ها نیز باید در جریان یادگیری فرزندان خود قرار بگیرند و در منزل نیز آموزش ها ادامه داده شود. بطورمثال نباید اجازه دهیم که کودکان بازی های کامپیوتری انجام دهند یا اینکه ساعت ها به تماشای تلویزیون بپردازند بلکه باید شرایط محیطی مناسبی برای آموزش در منزل فراهم آوریم.
وی افزود: در مدرسه نیز باید شرایط را به گونه ای فراهم کنیم تا کودکان بتوانند چشم انداز درستی از زندگی داشته باشند و با این چشم انداز می توانیم به کودکان برای آینده، انگیزه بدهیم . هنگامیکه کودکان درک درستی از زندگی داشته باشند برای یادگیری نیز انگیزه دارند.
وی ادامه داد: کودکان با کسب تجربه و یادگیری تفکر نقادانه می توانند برای آینده آماده شوند. کودکان باید خودش مشغول تجربه کردن شوند و در مباحثات این تجارب را تحلیل کنند و کودکان در فرآیند کسب تجربه مجبور به توانمندسازی ذهن خود می شوند و تفکر نقادانه آنها شکوفا می شود.
این استاد پداگوژی ایتالیایی گفت: مهارت دیگری که باید در کودکان پرورش دهیم ، مهارت «خودیادگیری» است، کودکان باید خلاق بار بیاید. این خلاقیت می تواند در ابعاد هنری یا علمی باشد. کودکان بطور غریزی برخی مهارت ها مانند صحبت کردن و تشخیص دادن چهره ها را دارند. اما در روش های سنتی آموزشی اغلب این مهارت های طبیعی را سرکوب می کنیم چون معلم را در مرکز فرآیند آموزش قرار می دهیم.
ککیتسو افزود: روش های آموزشی سنتی باعث آسیب زدن به کودکان می شود بنابراین باید از معلم محوری در آموزش ها به سمت کودک محوری حرکت کنیم و محرک هایی در محیط ایجاد کنیم تا کودکان خودشان به تجربه کردن، تشویق شوند. معلم ها باید یک قدم به عقب بگذارند و اجازه دهند که دستان کودک به کارکردن و تجربه آلوده شود.
