بر اساس تحقیقات جدید، فعال کردن چیزی بهنام دستگاه ایمنی رفتاری، باعث ایجاد اختلال در دیدارهای عاشقانه میشود.
در حدود یک دهه پیش، روانشناسان تکاملی اعلام کردند که انسانها خط نخست دفاع در برابر بیماری را بدنشان تکامل دادهاند. این نظریه میگوید که درک درست یا نادرست تهدید بیماری منجر به فعالسازی ناخودآگاه دستگاه ایمنی رفتاری «BIS» میگردد. اگرچه امکان مشاهدهی ریزموجودات ذرهبینی برای ما وجود ندارد، اما علائمی مثل سرفه، بوهای نامطبوع یا زخمهای پوستی را میتوانیم شناسایی کنیم.
بنا به اعلام دانشمندان، فعالسازی دستگاه ایمنی رفتاری به نگرشها و رفتارهای متعصبانه در برابر کسانی ختم میشود که این علائم سطحی را بروز میدهند. اما این دستگاه چگونه بر دیدارهای عاشقانه ما تاثیر میگذارد؟ آیا مزایای بالقوهی برقراری ارتباط با یک نفر و نیاز به محافظت از خود در مقابل بیماری در تناقض با یکدیگر هستند؟
دانشمندان دانشگاه مک گیل با بررسی فرآیند فعالسازی دستگاه ایمنی رفتاری شهروندان جوان و مجرد مونترال در قالب دیدارهای عاشقانه حضوری و اینترنتی به این مساله پرداختهاند. «ناتسومی سوادا» که دکترای روانشناسی خود را از دانشگاه مک گیل اخذ کرده است، گفت: «ما دریافتیم که وقتی دستگاه ایمنی رفتاری فعال شد، تمایل افراد برای برقراری ارتباط اجتماعی با همسالان، کاهش چشمگیری پیدا کرد. ما انتظار نداشتیم این فرآیند در شرایط زندگی واقعی از قبیل ملاقاتهای عاشقانه تاثیرگذار باشد.»
او اضافه کرد: «نتایج بهدست آمده گویای آن است که ورای آنچه به طور خودآگاه و ناخودآگاه دربارهی همدیگر فکر میکنیم، عوامل دیگری وجود دارند که شاید از آنها آگاهی نداشته باشیم؛ مثل ترس از بیماری که میتواند بر چگونگی پیوند ما با یکدیگر تاثیر بگذارد.»
این مقاله در مجلهی Personality and Social Psychology منتشر شده است.
منبع: مجله علمی ایلیاد