ارتباط «سندروم پاهای بیقرار» با تغییرات در مغز

ارتباط «سندروم پاهای بیقرار» با تغییرات در مغز

 

طبق نتایج یک مطالعه جدید، تغییرات ساختاری در مناطق مغزی مرتبط با پردازش احساسات ممکن است با «سندروم پای بیقرار» ارتباط داشته باشند.

 

سندروم پای بی قرار (RLS) این سندرم:
احساسی ناخوشایند درون اندام ها و معمولا در پاها به وجود می آورد که به صورت مورمور شدن یا خزیدن زیر پوست توصیف می شود. نمی توان در برابر آن مقاومت کرد و باعث به حرکت درآوردن پاها در زمان استراحت یا پیش از خواب می شود. بیماران احساس می کنند که مورچه زیر پوست پاهای شان حرکت می کند. این عارضه شب ها تشدید شده و زمان راه رفتن شخص، کاهش می یابد.
بنابراین زمانی که شخص مبتلا دراز کشیده و به رختخواب می رود، با این احساس، شدیدا آشفته می شود و پاهای خود را حرکت می دهد و تلاش می کند دوباره به خواب رود و این چرخه معیوب ساعت ها ادامه یافته و به بی خوابی شدید منجر می شود. گاهی تشخیص و توصیف آن مشکل است، و بیمار در پاها احساس کوفتگی دارد و از دیگران می خواهد که روی پای او راه روند یا با جسم سنگینی به آن فشار آورند.
از علل طبی این عارضه، اورمی، نوروپاتی ها و کمبود اسیدفولیک و آهن است که باعث سندرم پای بی قرار می شوند. همچنین بیماری های مثل فیبرومیالژیا، روماتیسم مفصلی، دیابت، بیماری های تیرویید و اختلالات مزمن و انسدادی تنفس مثل آسم یا برونشیت نیز با پای بی قرار همراه هستند. ضروری است از بیمارانی که به صورت پایدار، سندروم پای بی قرار دارند، شرح حال دقیق گرفته شده و معاینه جسمی به علاوه بررسی سطح آهن به عمل آید. اداره غذا و داروی آمریکا برای درمان دارویی، Ropinirole و Pramipexol که تقویت کننده دوپامین هستند، برای این عارضه تایید کرده است.
داروهای دیگری نیز در درمان کاربرد دارند. پیش نیاز ساخت دوپامین (لوودوپا)، بنزودیازپین ها، مخدرها و داروهای ضدصرع مثل گاباپنتین از نمونه های آن است. درمان غیردارویی نیز شامل پرهیز از مصرف الکل قبل از خواب، ماساژ قسمت هایی از پاها، که اذیت می شوند، گرفتن دوش گرم یا سرد و انجام حرکات ورزشی ملایم است.

افراد مبتلا به سندروم پاهای بیقرار دچار احساس ناراحتی در پاها شده و به سختی قادر به حرکت آنها خواهند بود. این عارضه معمولا شب ها اتفاق افتاده و می تواند خواب را تحت تاثیر قرار دهد.

به گفته محققان، ورزش و مصرف مکمل های آهن می تواند به کاهش این علائم کمک کنند. داروهای نیز برای موارد بسیار جدی این سندروم وجود دارد اما مصرف طولانی مدت آنها دارای عوارض جانبی قابل توجهی است.

در مطالعه جدید، اسکن مغزی بر روی ۲۸ فرد مبتلا به حالت شدید این سندروم انجام شد و آنها با گروه کنترل متشکل از ۵۱ نفر بدون این اختلال مقایسه شدند.

اسکن مغزی این افراد مبتلا به سندروم پاهای بیقرار نشان داد که ضخامت بافت در قشر سوماتوسنسوری آنان به طور میانگین ۷.۵ درصد کمتر از افراد عادی بود. این قشر مغز مسئول پردازش احساساتی نظیر لامسه، درد، حرکت، مکان یابی و دما است.

همچنین محققان دریافتند افراد مبتلا به سندروم پاهای بیقرار در قسمتی از مغز که الیاف عصبی به دو طرف مغز متصل می شوند، کاهش وجود دارد.

«بایئونگ یول لی»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه مینه سوتا، در این باره می گوید: «به نظر می رسد این تغییرات ساختاری نشان می دهد که علائم سندروم پاهای بیقرار ناشی از تغییرات منحصربه فردی در مغز هستند و همین مسئله راهکار جدیدی برای تمرکز بر فهم سندروم و درمان های احتمالی آن خواهد بود.»

به گفته محققان، این نتایج نشان می دهد که علائم سندروم پاهای بیقرار ممکن است ناشی از بروز مشکلات در سایر بخش های سیستم حسی باشد.

 

منبع: خبرگزاری مهر

 

بیشتر بخوانید


telegram2 files