نقص شناختی، ویژگی مهمی در بیماران مبتلا به اختلال روانپریشی است. بیش از ۳ درصد مردم آمریکا به این اختلال مبتلا هستند و هنوز چگونگی و علت ابتلا به این اختلال کاملا مشخص نشده است.
در این بیماری، مبتلایان معمولا ارتباط خود با واقعیت را از دست می‌دهند و حتی ممکن است دچار توهم شوند. اخیرا محققان موسسه کالج لندن و همچنین مدرسه پزشکی ماونت ساینای در نیویورک، در بررسی‌های خود متوجه شدند که این اختلال از همان کودکی و در ۴ سالگی قابل پیش‌بینی است.
به گزارش سایک نیوز و به نقل از طبنا(خبرگزاری سلامت) ، محققان بریتانیایی و آمریکایی روی جنبه کاهش توانایی شناختی در مبتلایان به اختلال روانپریشی متمرکز شده‌اند.
آنها امیدوارند با شناخت این نقص و تشخیص زودهنگام آن، جلوی ابتلا به این اختلال را بگیرند. آنها در بررسی‌های خود به مقایسه افراد مبتلا به روانپریشی با دیگر اختلال‌های روانشناختی مانند مشکلات روحی که با افسردگی همراه است، پرداختند. در ضمن محققان بریتانیایی روی ۴۳۲۲ نفر، از ۱۸ ماهه تا ۲۰ نفر، آزمون‌های ضریب هوشی (IQ) انجام دادند و متوجه شدند افرادی که در بزرگسالی دچار اختلالات روانپریشی شده بودند، آزمون‌های ضریب هوشی‌شان در دوران نوزادی معمولی بوده اما در ۴ سالگی، شواهدی از کاهش توانایی شناختی از خود بروز داده بودند.
این افراد در بزرگسالی دارای نقص در حافظه، توجه و سرعت پردازش بودند.
همچنین این محققان تمام جنبه‌های عملکرد شناختی داوطلبان را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که هوش کلامی از همان اوائل کودکی کاهش می‌یابد اما پس از آن ثابت باقی می‌ماند، اما ضریب هوشی در تمام جنبه‌های مختلف و ضریب هوشی غیرکلامی افراد مستعد به روانپریشی، از نوجوانی به بعد، به تدریج دچار نقصان می‌شود.
محققان با بررسی کودکان، از ۴ سالگی آنها، می توانند احتمال بروز اختلال روانپریشی در آنها را تشخیص داده و با تمهیداتی، از پیشرفت و بروز آن در نوجوانی و بزرگسالی پیشگیری کنند.
بیشتر بخوانید
پیش‌بینی روانپریشی با استفاده از تحلیل رایانه‌ای الگوهای گفتاری
