تحقیقات جدید مفروضاتی را که مدتهاست در مورد نگاه مردان و زنان به هوششان وجود دارد، به چالش کشیده است. مفهوم دختر باهوش (bright girl) بدان معنا است که زنان و دختران جوان، پیشرفت خود را، به وسیله ی باوری که در مورد هوش خود دارند، محدود می کنند.
طبق تحقیقات جدید انجام شده در دانشگاه Case Western Reserve، این اثر دیگر در بزرگسالی دوام ندارد. این مطالعه همچنین نشان می دهد که ارتباطی بین جنسیت و ذهنیت فردی موجود در مورد هوش وجود ندارد؛ این ذهنیت به باورهای شخص در مورد پتانسیل ذهنی خودش اشاره می کند.
به گزارش بخش خبری سایت دانشگاه Case Western Reserve، براساس تئوری ذهنیت که توسط Carl Dweck استاد روانشناسی دانشگاه استفورد ایجاد شده است، برخی افراد ذهنیت مترقی (رشد کننده) و برخی دیگر ذهنیت ثابت (بدون تغییر) دارند. ذهنیت مترقی، که یک صفت مثبت تلقی می شود، به احتمال بیشتری شخص را بر آن می دارد که تلاش کند تا بر چالش ها فائق آید، با این عقیده که هوش می تواند با تلاش بیشتر، بهبود پیدا کند. ذهنیت ثابت را اغلب بعنوان یک صفت منفی می توان دید، که با احتمال بیشتری افراد را به اجتناب از انجام تکالیف سخت سوق می دهد و این تصور را پدید می آورد که شکست و ناکامی ناشی از سطح هوشِ غیر قابل تغییر است.
از آنجا که گمان می شود دختران زودتر از پسران بالغ می شوند، طبق تئوری ذهنیت، آنها اغلب بابت صفاتشان و آنچه که هستند، مورد تحسین قرار می گیرند. بیشتر این نوع تحسین و تمجیدها به سمت دختران باهوش معطوف می گردد که باعث می شود به این باور برسند که توانایی های شناختی ایشان کمابیش ثابت و بدون تغییر هستند.
آیا تاثیر ذهنیت در بزرگسالی ماندگار است
تحقیقات جدیدی که در نشریه هوش (Intelligence) منتشر شده بیان می دارد که نشانه های کمی از وجود این پدیده در زنان بزرگسال دیده می شود. Brooke Macnamara استادیار علوم روانشناسی دانشگاه Case Western Reserve و همکار مولف این تحقیق بیان داشته: “در کل ما می گوییم که هیچ دلیل و مدرک معتبری برای وجود رابطه ای بین هوش زنان و ذهنیت آنان وجود ندارد. نتایج ما از این ایده پشتیبانی نمی کنند که مردان و زنان از نظر باورهایشان در مورد هوش، با هم تفاوت دارند.” این یافته ها در تقابل با برخی نظریات موجود نسبت به ذهنیت قرار دارند که می گویند: زنان بخصوص زنان باهوش تر، بر این باورند که سطح هوش آنها ساکن است (و بیشتر از این نمی شود)، و اینکه تفاوتهایی در تحسین و تمجید از پسران و دختران در دوران کودکی ایشان می تواند به شدت بر باورهای شخص نسبت به هوشش تاثیر بگذارد.
طراحی پژوهش های سه گانه
در سه مطالعه تقریبا از ۴۰۰ شرکت کننده تست هوش با استفاده از معیار تولید شده توسط Dweck به عمل آمد. این معیار به تمایلات و گرایشات یک فرد نسبت به انعطاف پذیری هوش و استعدادش مربوط می باشد. برای مثال از آنها سوال شده که میزان موافقت خود را با عباراتی از این قبیل بیان کنند: “تو می توانی به میزان قابل توجهی هوشی را که داری تغییر بدهی” و “مهم نیست که چه کسی هستی، تو می توانی سطح هوش خودت را به میزان قابل توجهی تغییر دهی.”
این مطالعات، از جمله نخستین تحقیقاتی هستند که سه فاکتور هوش اندازه گیری شده، ذهنیت هوش، و جنسیت را در میان بزرگسالان بررسی کرده اند. شواهد مربوط به “تاثیر دختر باهوش” عمدتا مبتنی بر سه تحقیق آکادمیک هستند که بر روی کودکان و نوجوانان در دهه ۱۹۸۰ انجام شده اند. این مطالعات به گفته Macnamara به پر کردن شکاف موجود در تحقیقات مربوط به ذهنیت، به ما کمک می کنند. برخی تحقیقات قبلی بیان داشته اند که یک نوع تاثیر دختر باهوش (تفاوت های جنسیتی در میان کودکان) وجود دارد. با این حال تاثیر زن باهوش (تفاوتهای جنسیتی در میان بزرگسالان) بنظر می رسد که یک فرضیه ی تست نشده باشد. در میان مطالعات ما، هیچ گونه روابط مهمی در میان هوش، ذهنیت و جنسیت وجود ندارد. تحقیقات ما از ایده ی “تاثیر زن باهوش” پشتیبانی نکرده است.
تحقیقات دانشگاه Case Western Reserve در قالب سه مطالعه ی آکادمیک بر روی بزرگسالان انجام شده است، که یکی از آنها بر روی دانشجویان و دو مورد دیگر بصورت آنلاین بر روی بزرگسالانی از تمامی سنین و از طریق سرویس Amazon’s MTurk انجام شده است. مقاله حاضر با همکاری Natasha Rupani دستیار تحقیق پیشین در تحقیقات مربوط به مهارت، یادگیری و عملکرد انجام شده است که اخیرا از دانشگاه Case Western Reserve فارغ التحصیل گردیده است.
منبع : نوروسافاری
لینک گزارش خبری در سایت دانشگاه Case Western Reserve:
Study: So-called “bright girl effect” does not last into adulthood
لینک مقاله پژوهشی در ژورنال Intelligence:
